Lider Mitsubishi wygrał najpierw Rajd Monte Carlo, pechowo wypadł z trasy Rajdu Szwecji na ostatnim odcinku specjalnym i odniósł kolejne zwycięstwo w Portugalii. Potem systematycznie zbierał punkty w następnych eliminacjach.Po okresie sukcesów Tommiego Mäkinena przyszła kolej na Colina McRae. Kierowca Forda po znakomitej serii trzech zwycięstw (z rzędu wygrał rajdy Argentyny, Cypru i Akropolu) zrównał się w klasyfikacji z Finem. Mäkinen odpowiedział jeszcze zwycięstwem w kenijskim Rajdzie Safari, ale jego rywal także zdobywał punkty.
Nieoczekiwanie przybył im jeszcze jeden konkurent w walce o tytuł. Po zwycięstwie w Rajdzie Nowej Zelandii w punktacji zbliżył się do nich Brytyjczyk Richard Burns.
Kierowca Subaru World Rally Team wygrał w sezonie 2001 tylko jedną eliminację, ale aż czterokrotnie zajmował drugie miejsce. Poza tym punktował jeszcze trzy razy. Jeżeli dojeżdżał do mety, nie był dalej niż na czwartej pozycji.
Przed ostatnim rajdem kierowców prowadzącej trójki dzieliły tylko dwa punkty (McRae 42, Mäkinen 41, Burns 40). Znów wszystko miało się rozstrzygnąć podczas eliminacji w Wielkiej Brytanii.Niespodziewanie już na początku rajdu ubyło dwóch faworytów. Tommiego Mäkinena wyeliminował defekt Mitsubishi na drugim odcinku specjalnym, a na czwartym po wypadku przestał jechać Colin McRae. Richard Burns musiał dojechać co najmniej na czwartym miejscu. To nie był jeszcze koniec emocji. Co prawda Brytyjczyk ostatnio wygrał ten rajd trzy razy z kolei, ale mogło zdarzyć się to, co kiedyś Carlosowi Sainzowi.
Przed kilku laty Hiszpan jechał po, wydawało się pewny tytuł, gdy na ostatnim odcinku specjalnym uległo awarii jego auto. I tak z mistrzostwa cieszył się Tommi Mäkinen, który dużo wcześniej pożegnał się z rajdem i tytułem. Richard Burns jednak dotarł do mety i to na trzecim miejscu. Brytyjczyk po raz pierwszy w karierze zdobył najważniejsze trofeum dla kierowcy rajdowego.W pierwszej części sezonu dość słabo spisywał się ubiegłoroczny mistrz Marcus Grönholm. Dopiero później pokazano, na co go stać. Wygrał trzy rajdy w Finlandii, Australii i Wielkiej Brytanii. Pozwoliło mu to na zajęcie czwartej pozycji w mistrzostwach świata. Tyle samo punktów wywalczył drugi z kierowców Peugeota Harri Rovanperä. Wysoko zostali także sklasyfikowani Didier Auriol i Gilles Panizzi. Nic dziwnego, że Peugeotowi przypadł tytuł w kategorii producentów.
Niespodzianką sezonu 2001 było zwycięstwo CitroĎna Xsara WRC w Rajdzie Korsyki. Dla tego samochodu to dopiero pierwszy rok w mistrzostwach świata. Przy bogatszym planie startów tych wygranych może być więcej szczególnie na rajdach o asfaltowych nawierzchniach.
W pozostałych mistrzostwach także rozdano tytuły. Mistrzem grupy N został Argentyńczyk Gabriel Pozzo (Mitsubishi Lancer Evo VI). W kategorii Super 1600 najlepszy okazał się rewelacyjnie spisujący się kierowca francuski Sebastien Loeb (CitroĎn Saxo). Natomiast w pucharze zespołów prywatnych (FIA Teams Cup) tryumfowała ekipa, w której startował Duńczyk Henrik Lundgaard.
