Grand Prix Belgii 2009: historia i harmonogram (fotogaleria)

Generalnie większość kierowców Formuły 1 ten tor uważa za swój ulubiony. Roczna przerwa w cyklu Grand Prix pozwoliła na dokonanie jego modernizacji. Powstały piękne boksy, poszerzono La Source, a szykana Bus Stop otrzymała inny profil. Zmieniony został także wjazd do boksów, który zawsze był krytykowany.

W tym regionie zawsze największą zagadką jest pogoda. Może się ona nieoczekiwanie zmienić w ciągu kilku minut. Zdarza się, że podczas wyścigu część toru jest zupełnie sucha, a w innym miejscu pada deszcz. Stąd też wiele zależy od dobrej strategii kierowców i całego zespołu.

Na tym torze najwięcej zwycięstw odniósł niemiecki mistrz Michael Schumacher, który aż sześć razy stawał na najwyższym stopniu podium. Brazylijczyk Ayrton Senna wygrywał tutaj pięciokrotnie, a legendarny Anglik Jim Clark czterokrotnie. Z obecnie startujących w Grand Prix 2008 wśród faworytów należy wymienić Fina Kimi Räikkönena, który wygrał na tym torze wyścigi w 2004, 2005 i 2007 roku. Na najwyższym podium w 1999 roku był także David Coulthard. Ale to już tylko historia.

Triumfatorzy Grand Prix Belgii:

2008 Felipe Massa / Ferrari2007 Kimi Räikkönen / Ferrari 2005 Kimi Räikkönen / McLaren2004 Kimi Räikkönen / McLaren2002 Michael Schumacher / Ferrari2001 Michael Schumacher / Ferrari2000 Mika Häkkinen / McLaren1999 David Coulthard / McLaren1998 Damon Hill / Jordan1997 Michael Schumacher / Ferrari1996 Michael Schumacher / Ferrari Spa-Francorchamps - informacje o torze Długość toru7 004 m Długość wyścigu44 okr., 308,052 km Jakość nawierzchni asfaltowejzmienna Zużycie oponniskie do średniego Przyczepnośćśrednia Zużycie hamulcówśrednie Jazda z maksymalną prędkością70% Najdłuższy szybki odcinek1 865 m Projektowana największa predkość310 km/h Zużycie paliwawysokie Orientacja toruw kierunku wskazówek zegara Liczba lewych zakrętów9 Liczba prawych zakrętów10

Pierwszy wyścig w Spa-Francorchamps odbył się w 1921 roku. Wówczas zgłosił się tylko jeden zawodnik, a prawdziwa historia belgijskiego toru rozpoczęła się na dobre od 1922 roku. W okresie powojennym od 1950 roku, a więc od początku wyścigów Formuły 1, Grand Prix Belgii odbyło się 40 razy.

Do 1970 roku wyścigi organizowano na torze o długości 14,08 kilometra, który wytyczano na normalnych drogach. W latach siedemdziesiątych i częściowo jeszcze osiemdziesiątych sztafetę organizacyjną przejęły tory w Nivelles koło Brukseli (1972 i 1974), Zolder ( (1973, 1975 do 1982, 1984).

Powrót na tor Spa-Francorchamps odbył się w 1983 roku. Skrócono go do 6,949 m, ale miał jedną niespotykaną cechę. Start i meta znajdowały się w odległości 660 m od siebie. Powodem była ostatnia prosta, która posiadała zwężenie do jednego z najtrudniejszych pasaży Eau Rouge. Stąd też miejsce startu przeniesiono na La Source.

Dzisiaj jest już inaczej. Po przebudowie w latach 2003 i 2006, gdy Grand Prix Belgii się nie odbywało, miejsce startu i mety otrzymało nowy wygląd. W 2006 roku powstały nowe boksy, trybuny i infrastruktura. Zasadniczo zmieniła się końcowa szykana, znana pod nazwą „Przystanek autobusowy”, która stała się regularnym zakrętem z wąskim dojazdem do boksów. Było to po modernizacji jedyne miejsce krytykowane na tym torze.

Grand Prix Belgii 2007, Spa-Francorchamps - Harmonogram czasowy

Piątek, 28. sierpnia

10:00-11:30 wolny trening

14:00-15:30 wolny trening

Sobota, 29. sierpnia 11:00-12:00 wolny trening

14:00-15:00 kwalifikacje

Niedziela, 30. sierpnia 14:00 wyścig

W latach 50. i 60. tor w Spa-Francorchamps należał do naprawdę niebezpiecznych. Tworzyło go wiele zakrętów, które kierowcy pokonywali z najwyższą prędkością. Długie odcinki prowadziły przez las. W dniu 19. czerwca 1960 roku podczas Grand Prix Belgii zginął Alan Stecem (Lotus 18). Kierowca ten przy pełnej prędkości zderzył się z ptakiem, który zupełnie zasłonił mu widoczność. Stracił kontrolę nad bolidem, który w efekcie się spalił. Szybka pomoc strażaków nie uchroniła go od śmierci. W tym samym dniu wyścigu stracił życie Chris Bristow.

Warunki bezpieczeństwa jednak na torach wyścigowych się zmieniły, ale nie zatrzymało to kolejnych wypadków na belgijskim torze. Grupowa kolizja podczas Grand Prix Belgii 1998 miała miejsce podczas deszczowego wyścigu. Przy kiepskiej widoczności, prowadzący w wyścigu Michael Schumacher (Ferrari) najechał na tył wolno jadącego Davida Coultharda (McLaren-Mercedes).

Przed rokiem Grand Prix Belgii odbywało się w atmosferze afery szpiegowskiej i antagonizmów w zespole McLaren-Mercedes. Pole-position wywalczył Brazylijczyk Felipe Massa (Ferrari), wyścig wygrał Fin Kimi Räikkönen

Najwięcej sukcesów odniósł na tym torze Michael Schumacher. Niemiecki kierowca triumfował tutaj sześć razy. W 1991 roku zadebiutował w bolidzie Jordan, a rok później cieszył się ze swojego pierwszego zwycięstwa w karierze. O jeden triumf mniej ma na koncie nieżyjący Ayrton Senna, dalej w kolejności Jim Clark (4 zwycięstwa), Juan Manuel Fangio, Damon Hill i Kimi Räikkönen (wszyscy 3 zwycięstwa).

Ciekawostka statystyczną jest fakt, iż Fangio i Senna do końcowego sukcesu startowali po cztery razy z pole-position, a Schumacher z tej pozycji tylko jeden raz (2002).

Najwięcej razy, bo aż dziesięciokrotnie wygrywali tutaj kierowcy McLarena i Ferrari.