ING Renault F1 Team 2008 - kierowcy, historia

Renault w świecie Formuły 1 uznawany jest za zespół o wysokiej efektywności wykorzystania środków finansowych. Dysponuje średniej wielkości budżetem i równie mniejsząliczba zatrudnionych, czym nie dorównuje najbogatszym zespołom jak Ferrari czy Toyota. Sam pracuje nad rozwojem, produkuje podwozia i silniki. Jednostki napędowe dostarcza także do zespołu Red Bull Racing.

Dla tegorocznej nowości R28 Renault przygotował dwie premiery. Pierwsza odbyła się 21. stycznia 2008 na torze w Walencji i związana była z testami przed sezonem – roll-out bez wielkiej oficjałki. Jednak ta premiera nieco się skomplikowała, bo nad torem zawisła gęsta mgła. Kierownictwo toru dopuściło do jazdy Fernando Alonso dopiero po kilku godzinach oczekiwań. W ten sposób Hiszpan mógł zaliczyć pierwszych 39 okrążeń toru w swoim nowym bolidzie.

Natomiast oficjalna prezentacja dla przedstawicieli mediów odbyła się 31. stycznia w Paryżu. W czasie tej imprezy oficjalnie potwierdzono skład zespołu, czyli dwukrotny mistrz świata Fernando Alonso i Nelson Piquet jr., a także sponsora, którym nadal pozostaje ING, co znalazło odzwierciedlenie w barwach R28. Nadal szefem zespołu pozostaje Flavio Briatore.

Nowy Renault R28 wizualnie nie prezentuje wielkich zmian. Podstawowe kształty przypominają poprzednika R27, ale zawiera wiele zmian w detalach, co powinno przynieść poprawę wzajemnej współpracy zawieszenia z oponami Bridgestone. Zmieniły się także niektóre elementy nadwozia. W minionym sezonie była to największa bolączka tego bolidu. Wciąż są problemy z tylnym zawieszeniem, które jednak wkrótce zostanie zmodernizowane i bolid zadebiutuje z nim w Grand Prix Barcelony 2008.

NazwaING Renault F1TeamRok powstania19761. GP16. lipca 1977 - GP Wielkiej Brytanii1. zwycięstwo w GP1. lipca 1979 - GP Francji1. pole-position3. marca 1979 - GP RPANajlepsze miejsce w MŚ1. miejsce 2x (2005, 2006)Liczba startów w GP227Liczba zwycięstw w GP33 (skuteczność 15 %)Liczba zdobytych punktów976 (skuteczność 4,30 pkt/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń27 (skuteczność 12 %)Liczba pole-position50 (skuteczność 22 %)Nieukończone wyścigi40%Szef zespołuFlavio Briatore (Włochy)Menedżer zespołuSteve Nielsen (Wielka Brytania)Dyrektor technicznyBob Bell (Irlandia)Główny aerodynamikDino Toso (Włochy)Główny inżynierPat Symonds (Wielka Brytania)Główny konstruktorTim Densham (Wielka Brytania)Numer startowy - kierowca5 - Fernando Alonso (Hiszpania), jego główny mechanik David Greenwood (Wielka Brytania)Numer startowy - kierowca6 - Nelson Piquet jr. (Brazylia), jego główny mechanik Phil CharlesKierowca testowyLucas di Grassi (Brazylia), Romain Grosjean (Francja), Sakon Yamamoto (Japonia)Liczba zatrudnionych540Roczny budżet230 mln EuroPojazd - podwozieRenault R28SilnikRenault RS28OponyBridgestoneSiedziba zespołuRenault, Whiteway Technical Centre, Enstone, Chipping Norton, Oxfordshire 0X7 4EE, Wielka Brytania

Z historycznego punktu widzenia zespół Renault należy do elity Formuły 1. Francuzi swoje starty w wyścigach Grand Prix rozpoczęli już w latach siedemdziesiątych. Znacząca rolę marka odegrała jako dostawca jednostek napędowych dla zespołów Williams i Benetton. Po krótkiej przerwie pod koniec lat dziewięćdziesiątych zespół fabryczny Renault powrócił do Formuły 1 w 2002 roku, kiedy to przejął stajnię Benetton, by po czterech latach ciężkiej pracy stworzyć najlepszy team pola startowego. Tytuły mistrzowskie konstruktorów francuski zespół zdobył w 2005 i 2006 roku. Przegląd dokonań zespołu połączyliśmy z wynikami Benettona, z którego wywodzi się obecny team.

1978RS01, kierowca Jean Pierre Jabouille, zdobył 3 punkty i 12. miejsce zespołu

1979RS01, później RE10, kierowcy Jean Pierre Jabouille i René Arnoux, łącznie 26 punktów i 6. miejsce zespołu. W Grand Prix Francji Jabouille uzyskał pierwsze zwycięstwo dla Renault w Formule 1

1980RE20, kierowcy Jean Pierre Jabouille i René Arnoux. 3 zwycięstwa, łącznie 38 punktów i 4. miejsce zespołu

1981RE20, później RE 30, kierowcy René Arnoux i Alain Prost. 3 zwycięstwa, łącznie 54 punktów i 3. miejsce zespołu

1982RE30B, kierowcy René Arnoux i Alain Prost. 4 zwycięstwa, łącznie 62 punkty i 3. miejsce zespołu

1983RE40, kierowcy Alain Prost i Eddie Cheever. 4 zwycięstwa, razem 79 punktów i 2. miejsce zespołu

1984RE50, kierowcy Patrick Tambay i Derek Warwick. Łącznie 34 punktów i 5. miejsce zespołu

1985RE60, kierowcy Patrick Tambay i Derek Warwick. Łącznie 16 punktów i 7. miejsce zespołu

1986Benetton inauguruje starty w F1, przejmując zespół Toleman. Pierwszy pojazd oznaczony B186 i napędzany silnikiem BMW. Kierowcy Gerhard Berger i Teo Fabi. Berger w GP Meksyku uzyskał pierwsze zwycięstwo dla zespołu. Łącznie 19 punktów i 6. miejsce zespołu

1987B187 z silnikiem Ford, kierowcy Thierry Boutsen i Teo Fabi. Łącznie 28 punktów i 5. miejsce zespołu

1988B188 z silnikiem Ford, kierowcy Thierry Boutsen i Alessandro Nannini. Łącznie 39 punktów i 3. miejsce zespołu

1989B189 z silnikiem Ford, kierowcy Alessandro Nannini, Johny Herbert, którego zastąpił Emanuele Pirro. Łącznie 39 punktów, 1 zwycięstwo i 4. miejsce zespołu

1990B190 z silnikiem Ford, kierowcy Nelson Piquet, Alessandro Nannini, którego po wypadku śmigłowca zastąpił w ostatnich dwóch GP Roberto Moreno. Łącznie 71 punktów, 2 zwycięstwa i 3. miejsce zespołu

1991B191 z silnikiem Ford, kierowcy Nelson Piquet, Roberto Moreno, którego po udanym debiucie w zespole Jordan zastąpił Michael Schumacher. Łącznie 38,5 punktów, 1 zwycięstwo i 4. miejsce zespołu

1992B192 z silnikiem Ford, kierowcy Michael Schumacher, Martin Brundle. Łącznie 91 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu

1993B193 z silnikiem Ford, kierowcy Michael Schumacher i Riccardo Patrese. Łącznie 72 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu

1994B194 z silnikiem Ford, kierowcy Michael Schumacher a obok JJ Lehto, Jos Verstappen i Johny Herbert. Zespół odnosił sukcesy i dyskwalifikacje, Schumacher został mistrzem świata. Łącznie 103 punkty, 8 zwycięstw i 2. miejsce zespołu.

1995B195 z silnikiem Renault, kierowcy Michael Schumacher i Johny Herbert. Także ten rok nie przeszedł bez kontrowersji, a do punktacji nie zaliczono GP Brazylii, które Schumacher wygrał, ale w jego bolidzie stwierdzono złe paliwo, podobnie jak w Williamsie Coultharda. Łącznie 137 punktów, 11 zwycięstw i po raz pierwszy Puchar Konstruktorów.

1996B196 z silnikiem Renault, kierowcy Gerhard Berger i Jean Alesi. Łącznie 68 punktów i 3. miejsce zespołu

1997B197 z silnikiem Renault, kierowcy Gerhard Berger i Jean Alesi, chorego Bergera w trzech GP zastąpił Alexander Wurz. Łącznie 67 punktów, 1 zwycięstwo i3. miejsce zespołu

1998B198 z silnikiem Playlife (w rzeczywistości jednostka Supertec, ale Benetton w ramach firmowej strategii wykorzystywał nazwę Playlife), kierowcy Giancarlo Fisichella i Alexander Wurz. Łącznie 33 punktów i 5. miejsce zespołu

1999B199 z silnikiem Playlife, kierowcy Giancarlo Fisichella i Alexander Wurz. Łącznie 16 punktów i 6. miejsce zespołu

2000B200 z silnikiem Playlife, kierowcy Giancarlo Fisichella i Alexander Wurz. Łącznie 20 punktów i 4. miejsce zespołu

2001B201 z silnikiem Renault, kierowcy Giancarlo Fisichella i Jenson Button. Łącznie 10 punktów i 7. miejsce zespołu

2002Renault oficjalnie powraca do F1. Pojazd R202, kierowcy Jarno Trulli i Jenson Button. Łącznie 23 punktów i 4. miejsce zespołu

2003R23, kierowcy Jarno Trulli i Fernando Alonso. Łącznie 88 bodů, 1 zwyciestwo i 4. miejsce zespołu

2004R24, kierowcy Fernando Alonso, Jarno Trulli i Jacques Villenueve. Łącznie 105 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu

2005R25, kierowcy Fernando Alonso i Giancarlo Fisichella. Łącznie 191 punktów, 8 zwycięstw i Puchar Konstruktorów. Alonso po raz pierwszy został mistrzem świata

2006R26, kierowcy Fernando Alonso i Giancarlo Fisichella. Łącznie 206 punktów, 8 zwycięstw i Puchar Konstruktorów. Alonso obronił tytuł mistrza świata

2007R27, kierowcy Giancarlo Fisichella i Heikki Kovalainen. Łącznie 51 punktów i 3. miejsce zespołu

2008R28, kierowcy Fernando Alonso i Nelson Piquet jr.

FERNANDO ALONSO – kierowca zespołu, numer startowy 5

Fernando Alonso wciąż należy do młodej generacji kierowców, ale jest bardzo doświadczony. Ma za sobą sześć sezonów Formuły 1 i rok testów w Renault. Od 2005 roku jest także najmłodszym w historii F1 mistrzem świata. Hiszpański kierowca zwrócił uwagę na siebie będąc jeszcze w wieku juniora. W Formule 3000 wygrał na belgijskim torze Spa-Francorchamps. Ten tor uważany jest za jeden z najtrudniejszych i zwycięstwa na nim uważane są za prestiżowe. Talent Alonso dostrzegł szybko Flavio Braiatore, którego został menedżerem i załatwił mu miejsce w zespole Minardi na sezon 2001. Tam Alonso potwierdził swój talent i chociaż punktów nie zdobywał, to Briatore przeniósł go do swojego zespołu Renault. Tam przez rok testował, W 2003 roku został juz kierowca zespołu Renault i wygrał pierwsze swoje GP na Hungaroringu. Rok 2004 zakończył bez sukcesów, ale sezon zakończył na czwartej pozycji.

1994Karting, mistrz Hiszpanii1996Karting, mistrz świata juniorów1997Karting, mistrz Hiszpanii1998Karting, wicemistrz Europy1999Euro open Formuła Nissan2000F3000, 4. miejsce i 1 zwycięstwo, kierowca testowy Minardi2001Premiera w F1 w zespole Minardi, bez punktów2002Renault, oficjalny kierowca testowy2003Renault, 1 zwycięstwo, razem 55 punktów i 6. miejsce w mistrzostwach2004Renault, łącznie 59 punktów i 4. miejsce w mistrzostwach2005Renault, 7 zwycięstw, łącznie 133 punktów i pierwszy tytuł mistrza świata2006Renault, 7 zwycięstw, łącznie 134 punkty i zdobycie drugiego tytułu mistrza świata2007McLaren-Mercedes, 4 zwycięstwa, łącznie 109 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach2008Renault

Cel Fernando Alonso skierowany był znacznie wyżej. Jego czas rozpoczął się w 2005 roku. Renault uszył mu na miarę bolid R25 i Hiszpan siedmioma zwycięstwami zapewnił sobie pierwszy w życiu tytuł mistrza świata. W ten sposób Hiszpania spopularyzowała wyścigi Formuły 1 na równi z motocyklowymi. Jeszcze większa euforia nadeszła rok później, gdy Alonso zdobył tytuł najlepszego kierowcy, który rok później powtórzył. Oba tytuły zdobył w barwach Renault, ale już w połowie sezonu wiadomo było, że zmienia barwy na McLaren-Mercedes.

Alonso w ten sposób poszukiwał nowej motywacji i prawdopodobnie przewidywał, że Renault nadal będzie zwyciężał, ale już z nowymi siłami. On jednak chciał być nadal mistrzem świata. McLaren-Mercedes miał coraz lepsze wyniki i kandydatów do tytułu, Ferrari straciło w tym czasie dwóch ojców sukcesów z okresu 2000-2005, Michaela Schumachera i Rossa Brawna. Wówczas nie brano wcale pod uwagę debiutanta Lewisa Hamiltona, który otrzymał miejsce w drugim bolidzie. Jednak z takimi możliwościami liczył się ron Dennis. Niestety, zamiast harmonijnej współpracy w zespole rozpoczęła się wielka niezdrowa rywalizacja. Sezon zakończył się zupełnie nieoczekiwanie dla kierowców zespołu McLaren-Mercedes, gdyż zamiast jednego z nich, zdobywca tytułu został Kimi Räikkönen z konkurencyjnego Ferrari. Hamilton i Alonso z jednakowa liczbą 109 punktów musieli zadowolić się drugim i trzecim miejscem na podium.

Nowa sytuacja Fernando Alonso spowodowała, że ostatecznie opuścił zespół. Długo trwały spekulacje i rozmowy na temat jego dalszych startów w sezonie 2008. Ostatecznie sfinalizowano umowę z zespołem Renault. Natomiast dalsza przyszłość, to zapewne Ferrari, o którą Hiszpan zapewne w przyszłości będzie zabiegał.

Mocne strony:bardzo szybki, ma instynkt, popełnia minimum błędów, potrafi dobrze pojchać nawet gorszym samochodem

Słabe strony:źle przechodzi porażki, nie znosi konkurencji we własnym zespole

NELSON PIQUET JR. – kierowca zespołu, numer startowy 6

Nelsinho Piquet należy do kierowców, który w Formule 1 nie jest osobą nieznaną. Jego ojciec Nelson był trzykrotnie koronowany mistrzem świata F1, a obecnie finansuje karierę swojego syna. Umowa z Renault od 2008 rokujest owocem ciężkiej pracy w przygotowaniu Nelsinho.

Imię i nazwiskoNelson Piquet jr.Urodzony25. lipca 1985, Heidelberg (Niemcy)Wzrost175 cmWaga65 kgStan rodzinnykawalerZainteresowaniegry PlayStation, internetLiczba startów w GP0Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nieukończone wyścigi0

Piquet jr. Romans ze sportem motorowym rozpoczął w 1993 roku od kartingu. W 2001 roku startował w brazylijskich mistrzostwach Formuły 3, a rok później został mistrzem Ameryki Południowej. W 2003 roku przeniósł się do Europy, gdzie jego ojciec założył własny zespół F3 i zgłosił do mistrzostw Wielkiej Brytanii. W tym samym roku po raz pierwszy zasiadł za kierownicą bolidu Williams F1, by odbyć jazdy testowe.

1997-2000Karting, trzykrotny mistrz Brazylii (1997, 1999, 2000)2001Formuła 3, mistrzostwa Ameryki Południowej, 5. miejsce2002Formuła 3, mistrz Ameryki Południowej2003Formuła 3, mistrzostwa Wielkiej Brytanii2004Formule 3, mistrz Wielkiej Brytanii2005Seriál A1GP (2 zwycięstwa) i GP2 (1 zwycięstwo)2004 i 2005Testowanie dla zespołów F1 – Williams i BAR-Honda2006Serial GP2, 2. miejsce2007Renault, kierowca testowy2008Premierowy sezon w F1, kierowca zespołu Renault

W 2004 roku Nelson Piquet jr. Zdobył tytuł mistrza Wielkiej Brytanii w Formule 3, za co otrzymał szansę testowania bolidów Williamsa i BAR-Honda. W sezonach 2005 i 2006 brał udział w wyścigach serii GP2. Tytułu nie zdobył, ale na torze w Brands Hatch uzyskał pierwsze historyczne zwycięstwo w wyścigu A1GP.

W 2007 roku przekonał Piquet jr. szefa zespołu Renault Flavio Briatore o swoich możliwościach na tyle, że Włoch dał mu szansę i kontrakt kierowcy zespołu w 2008 roku. Będzie jeździł u boku mistrza Alonso.

Mocne strony: dobra prędkość podstawowa, wiara w siebie, żyje jedynie wyścigami

Słabe strony: nierówne wyniki, popełnia błędy dzięki braku doświadczenia, daje się ponieść emocjom

LUCAS di GRASSI – kierowca testowy

Lucas di Grassi w sportach motorowych startuje od 13 roku życia. Kluczowym momentem w jego karierze była wizyta na torze kartingowym w Ito pod Sao Paldo, gdzie przyjechał ze swoim ojcem, który startował wówczas w kategorii amatorów. Wkrótce jednak jego prześcignął. Przez kolejne cztery lata karting był jego pasją. W 2002 roku awansował zgodnie z logiką do wyścigów formuły, co oznaczało nowy etap w jego karierze.

Imię i nazwiskoLucas di GrassiUrodzony11. sierpnia 1984, Sao Paolo (Brazylia)Wzrost180 cmWaga75 kgStan rodzinnykawalerZainteresowanie???Liczba startów w GP0Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nieukończone wyścigi0

Pierwszym formułowym serialem była brazylijska Formuła Renault, w której Lucas di Grassi zdobył tytuł wicemistrza Ameryki Południowej. Rok później podobny rezultat uzyskał w Formule 3. Przyszedł czas na Europę.

1997Karting, Itu Cup, 1. miejsce1998Karting, mistrzostwa Ameryki Południowej, 1. miejsce1999Karting, południowoamerykańska Formuła Junior, 4. miejsce2000Karting, Formuła A, 5. miejsce, panamerykański serial, 1. miejsce2001Karting, Formuła Super A2002Formuła Renault, mistrzostwa Brazylii, 2. miejsce2003Formuła 3, mistrzostwa Ameryki Poludniowej, 2. miejsce2004Formuła 3, mistrzostwa Wielkiej Brytanii, 8. miejsce2005Formuła 3, mistrzostwa Europy, 3. miejsce. Triumfator F3 w Macao. Pierwsze testy F1 dla Renault2006Serie GP2, zespół Durango, łącznie 8 punktów i 17. miejsce2007Serie GP2, zespół ART Grand Prix, razem 77 punktów, 1 zwycięstwo i 2. miejsce2008Serie GP2 i oficjalny kierowca testowy F1 w zespole Renault

Pierwszy kontakt z Formułą 1 młody kierowca brazylijski miał w 2004 roku, gdy został włączony do programu dla młodych utalentowanych zawodników. Jego menedżerem został Flavio Briatore, który umożliwił mu w latach 2005 i 2006 starty bolidami F1. Było to dla niego wielkie doświadczenie, zwłaszcza, że testował mistrzowskie bolidy. W tym czasie startował w wyścigach F3, a w klasykach na torze Zandvord i w Macao w 2005 roku znalazł się na podium. W Macao był najlepszy.

Po kolejnym udanym sezonie w serii GP2 w zespole Durango, w roku 2007 trafił do stajni ART. Już od początku walczył o tytuł, by ostatecznie uznać wyższość Timo Glocka. Ale drugie miejsce tez pomogło mu w dalszej karierze. W roku 2008 został oficjalnym kierowca testowym zespołu Renault, by równolegle walczyć o tytuł w GP2.

ROMAIN GROSJEAN – kierowca testowy

Ze względu na to, że Romain Grosjean urodził się w Genewie, jest Francuzem i startuje z francuską licencją. Mieszka jednak w Szwajcarii i ma obywatelstwo tego kraju. Dzięki kilkuletniej opiece dla utalentowanych zawodników, trafił do zespołu F1 jako kierowca testowy.

Imię i nazwiskoRomain GrosjeanUrodzony17. kwietnia 1986, Genewa (Szwajcaria)Wzrost180 cmWaga68 kgStan rodzinnykawalerZainteresowaniekomputer, gry wideo, karting, golf, zaprawa fizycznaLiczba startów w GP0Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nieukończone wyścigi0

Jego kariera zawodnicza rozpoczęła się po paru latach stawianych za kierownica roweru BMX, który otrzymał od ojca pod choinkę. Długo przebywał pod opieką rodziców i dlatego może pochwalić się ukończeniem szkoły średniej i maturą.

1990Karting, pierwsze doświadczenie i starty w różnych kategoriach 2003Dołączył do formuły2005Formuła Renault, mistrzostwa Francji, 1. miejsce2007Formuła 3, seria europejska, 1. miejsce2008Renault, kierowca testowy

W 2003 roku zamienił karta na auto formuły i to był dobry krok w jego karierze. Od początku odnosił sukcesy/ Pierwszym znaczącym wynikiem był tytuł mistrza Francji w Formule Renault, a dwa lata później otrzymał koronę w europejskiej Formule 3. W tym samym roku wygrał wyścig F3 w Macao. W 2008 roku będzie kierowca testowym Renault oraz wystartuje w serialu GP2 w czołowym zespole ART.

SAKON YAMAMOTO – kierowca testowy

Kariera tego zawodnika rozpoczęła się według typowego japońskiego scenariusza. Pierwsze wyścigi zaliczył w kartingu, a doświadczenie zdobywał w szkole jazdy na torze Suzuka. W odróżnieniu od wielu rówieśników, znacznie szybciej trafił do Formuły 1.

Imię i nazwiskoSakon YamamotoUrodzony9. lipca 1982, Toyohashi (Japonia)Wzrost172 cmWaga63 kgStan rodzinnykawalerZainteresowaniemuzyka1. GP30. lipca 2006 - GP Niemiec/HockenheimringNajlepsze miejsce w MŚ23. miejsce (2007)Najlepsze miejsce na starcie19. miejsceNajlepsze miejsce w GP12. miejsceLiczba startów w GP14Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nieukończone wyścigi43 %

W odróżnieniu do swoich japońskich rówieśników, którzy koncentrują się na startach w narodowych mistrzostwach, Sakon Yamomoto wyjechał do Europy. Już w okresie startów w kartingu miał możliwości ścigania się w Europie. Debiut w Formule 3 miał jednak w Japonii, rok później jeździł w mistrzostwach Niemiec, a w kolejnym sezonie w europejskiej serii F3. Po czym nieoczekiwanie powrócił do domu i sezon 2004 zaliczył w krajowej Formule 3. W roku 2005 został kierowca Formuły Nippon.

1999Karting, mistrz Japonii w klasie FA2000Karting, starty w klasie FSA, 3. miejsce2001Formuła 3, mistrzostwa Japonii, 3. miejsce2002Formuła 3, mistrzostwa Niemiec2003Formuła 3, europejska seria2004Formuła 3, mistrzostwa Japonii2005Japońska Formuła Nippon, pierwszy udział w piątkowym treningu przed GP Japonii w zespole Jordan-Toyota2006Super Aguri-Honda, premierowy (niekompletny) sezon w Frrmule 1, początkowo czterokrotny udział w piątkowych treningach, następnie w Super Aguri 7 końcowych GP sezonu, bez punktu2007Kierowca testowy Super Aguri-Honda, w drugiej połowie sezonu startował w 7 wyścigach w zespole Spyker-Ferrari, bez punktu2008Renault, kierowca testowy

W 2005 roku doczekał się międzynarodowego uznania. W ramach GP Japonii otrzymał jako trzeci kierowca szansę kierowca bolidem Jordan w ramach piątkowego treningu. Swoją szansę wykorzystał i zwrócił na siebie uwagę mediów i szefów zespołów. Bez doświadczenia w bolidzie Formuły 1 potrafił uzyskać dobre czasy.

W następnym sezonie początkowo o nim zapomniano, ale zespół Super Aguri zaprosił go najpierw do uczestnictwa w czterech piątkowych testach, a następnie wystawił w siedmiu końcowych wyścigach sezonu.

Rok 2007 oznaczał dla Yamamoto trwały powrót do Europy. Zdobył angaż w serii GP2 w zespole BCN Competition, ale jeździł bez większych sukcesów. Po czym został kierowca testowym zespołu Super Aguri. Po odejściu holendra Christijana Albertsa zespół Spyker zaproponował mu starty. Po długich rozmowach wystartował w siedmiu ostatnich wyścigach sezonu. W żadnym z 14 wyścigów o Grand Prix Formuły 1 nie zdobył jeszcze punktu i stad nikt już przed sezonem 2008 o nim nie myślał. Niespodzianką okazało się propozycja zespołu Renault, który zaangażował Sakona Yamamoto w charakterze kierowcy testowego.