Następnie w środku instalowana jest klatka bezpieczeństwa. Nie tylko zabezpiecza konstrukcję podczas poważnych wypadków, ale dodatkowo ją usztywnia, co poprawia osiągi samochodu szczególnie w zakrętach. Ponadto instalowane są systemy bezpieczeństwa, jak na przykład system gaśniczy, który w razie awarii opróżnia w kabinie i w przedziale silnikowym środek gaśniczy. Do tego dochodzi profesjonalny kubełkowy fotel i sześciopunktowe pasy, a następnie specjalny, skromny panel z podstawowymi przełącznikami (jak zapłon, wycieraczki, światła, pompa paliwa i inne), profesjonalna kierownica (też w niektórych przypadkach z przyciskami) oraz prosty wyświetlasz, pokazujący takie komunikaty jak obroty silnika, załączony bieg, temperatura oleju, ilość paliwa czy - w bardziej profesjonalnych samochodach - bieżący czas okrążenia. W niektórych autach instaluje się także system komunikacji radiowej.
Ważnym z punktu widzenia bezpieczeństwa etapem przeróbek jest zainstalowanie wzmocnionego zbiornika paliwa, aby zapobiec rozlaniu paliwa w razie wypadku. Przeróbki układu napędowego zależą od tego, jak zaawansowana i droga jest dana seria. Standardową procedurą jest zainstalowanie sportowej, sekwencyjnej skrzyni biegów, bo normalna nie wytrzymywałaby obciążeń - przynajmniej w mocniejszych samochodach. Same przeróbki silnika zależą od aktualnych przepisów. Taniej jest, jeżeli pod maską zostawia się silniki standardowe, oczywiście odpowiednio dostosowane do ścigania - czyli ze sportowym filtrem powietrza, sportowym układem wydechowym i tzw. suchą miską olejową. Moc zazwyczaj jest zwiększana - najprostszy sposób to zmiana elektroniki. Im większa zwyżka mocy jest potrzebna, tym większe przeróbki i wyższe koszty.
Kluczowym etapem jest instalowanie specjalnego, znacznie twardszego układu zawieszenia i zmiany wprowadzane w układzie kierowniczym. Auto robi się bardzo twarde, ale dzięki temu jest bardziej stabilne i o wiele lepiej trzyma się drogi. Jest też łatwiejsze w prowadzeniu przy wysokich prędkościach. Przeróbki zawieszenie także zależą od przepisów, panujących w danej kategorii. Im większa swoboda tym większe wydatki, dlatego zazwyczaj obowiązuje dana konfiguracja zawieszenia, a zespół może dobierać różne twardości sprężyn, amortyzatorów oraz oczywiście zmieniać kąty.
Kluczowe jest zainstalowanie wyczynowych układów hamulcowych. Seryjnie nie były by w stanie wytrzymać obciążeń i już po krótkim czasie gotowałby się płyn hamulcowy, a tarcze i klocki byłyby przegrzane i traciłyby skuteczność. Do tego dochodzą oczywiście specjalne, wyczynowe koła i opony. Na suchej nawierzchni każda szanująca się kategoria używa opon gładkich, typu slick. Nie mają one bieżnika, dzięki czemu większa powierzchnia przylega do asfaltu i przyczepność jest większa. Zużywają się znacznie szybciej od opon w zwyczajnym samochodzie - tak, że przez jeden weekend wyścigowy zazwyczaj kierowcy operują kilkoma nowymi kompletami opon. Mają one też wyższą temperaturę pracy. Dosłownie kleją się do asfaltu.
Z zewnątrz samochód jest dostosowywany tak, aby ułatwić prace obsłudze toru. Umieszcza się specjalne przyciski lub kable, odłączające obwód elektryczny z zewnątrz. Dodawane są specjalne zaczepy z przodu i z tyłu, ułatwiające holowanie lub podniesienie auta dźwigiem po wypadnięciu z toru. No i oczywiście zmienia się barwy samochodu.
Niektóre elementy mają zwiększyć efektywność aerodynamiczną, poprzez dodanie specjalnych nakładek na spód zderzaka, owiewek oraz tylnego skrzydła. Nie są oczywiście nawet połowie tak skuteczne, jak aerodynamika bolidów, ale też spełniają swoją funkcję.
Wiele przeróbek jest dostosowanych do specyfiki konkretnej serii. W Porsche Supercup instalowany jest na przykład pneumatyczny system podnośników. Podczas zjazdu do boksu do samochodu podłączana jest butla ze sprężonym powietrzem, które unosi auto na czterech podporach wysuwanych z podwozia.
Do tego dochodzi zestaw czujników w silniku i kabinie, które rejestrują dane telemetryczne. Mogą nagrywać informacje takie jak temperatura silnika, jego prędkość obrotowa, ciśnienie oleju i wiele innych, a ponadto kąt skrętu kół, kąt skrętu kierownicy, stopień docisku pedałów, zmianę przełożeń i inne parametry, których potem inżynier używa do analizowania przejazdu kierowcy i zachowania samochodu.