LAMBORGHINI MIURA P400 1966 ROK, WŁOCHY

Był to pojazd oparty o zmodyfikowane podzespoły Fiata. Powstał on jako wyzwanie rzucone Ferrari. Lamborghini należał do ekskluzywnego grona kierowców Ferrari. Jak twierdził, szef ignorował jego sugestie dotyczące samochodów. Po pewnym czasie doszło do konfliktu pomiędzy obu panami. Stąd chęć udowodnienia, kto miał rację. Lamborghini, kiedy się tylko zorientował, że jest zapotrzebowanie rynku na duże, ekskluzywne samochody sportowe, natychmiast wybudował fabrykę takich aut w Bolonii. Modele 350 GT i 400 GT nie wzbudziły sensacji poza oczywiście jawną konkurencją z Ferrari. Hitem okazał się dopiero model Miura, który wszedł do produkcji w 1966 roku. Nowoczesna konstrukcja i niespotykana do tej pory linia nadwozia natychmiast wyznaczyły nowe standardy w grupie supercarów. Silnik V12 o pojemności 3929 ccm z dwoma wałkami rozrządu w każdej z głowic został umieszczony poprzecznie z tyłu i poprzez 5-biegową przekładnię napędzał tylne koła. Moc 385 KM pozwalała osiągać prędkość 288 km/h. Miurę produkowano w latach 1966-69 (475 sztuk), Miurę S i SV w 1969-71 (140 sztuk) i w 1971-72 (150 sztuk). Następne modele Islero, Espada i Jarama nie zbudzały już takich emocji. Dopiero pokazane w 1971 roku (produkcja 1974) Lamborghini Countach dorównało sławą Miurze.