Yamaha FZ6/FZ6 Fazer - na co dzień w dobrym stylu

Mijały jednak lata i Yamaha potrzebowała zupełnie nowego „średniaka”, zbudowanego według obowiązującego wówczas, dużo nowocześniejszego kanonu konstrukcyjnego.

W 1998 r. zadebiutował FZS 600 Fazer, zbudowany od podstaw bez żadnych kompromisów i przy wykorzystaniu elementów ze sportowych motocykli Yamahy. Jego przydomek stał się znakiem rozpoznawczym całej serii bardzo udanych, uniwersalnych jednośladów klasy średniej, przeznaczonych do codziennego użytku.

Era Fazera

Model FZS 600 Fazer, mimo swej inności, był spadkobiercą tradycji dawnej XJ 600. Podobnie jak jego następcy – FZ 6 i FZ 6 Fazer z 2004 r. Odniesienia do przeszłości były uzasadnione i nieuniknione, chociaż trudno było znaleźć jakiekolwiek powiązania konstrukcyjne z poprzednikami. Seria FZ wciąż jednak pełniła rolę motocykla codziennego użytku, nowocześniejszego i bardziej wyrafinowanego, a przy tym dopasowanego pod każdym względem do nowych czasów i wykorzystującego najnowsze zdobycze ówczesnej techniki.

Zbudowano motocykl nowoczesny i niebanalny, z aluminiową ramą, chłodzeniem cieczą i wtryskiem paliwa w układzie zasilania. Na desce rozdzielczej znalazł się elektroniczny wyświetlacz, a ciekawą stylizację okraszono detalami we włoskim stylu. W stosunku do FZS 600 rozstaw osi był dłuższy o 2,5 cm, a kąt pochylenia główki ramy zwiększony o 1o.

Co najważniejsze – motocykl był lżejszy aż o 7 kg. Nowe podwozie i szersze ogumienie zapewniły większą stabilność prowadzenia, tylko nieznacznie ujmując zwrotności. Układ wydechowy wykonano z wysokogatunkowej stali, by rozwiązać problem szybkiej korozji. Katalizator i układ dopalania spalin umożliwiły spełnienie wytycznych normy czystości spalin Euro 2.

Uniwersalny elegant

Silnik dla FZ6 przejęto ze sportowej YZF-R6, więc maszynie nie brakowało wigoru. Dopracowana ergonomia, stabilne podwozie, świetne osiągi, elastyczność silnika, umiarkowane zużycie paliwa, a także znakomicie działający mechanizm zmiany biegów świetnie sprawdzały się w codziennej jeździe. Na FZ6 można jeździć bardzo spokojnie, bo motocykl nie jest „narowisty”, ale gdy zajdzie potrzeba silnik wprowadza się na wysokie obroty, czyniąc z niego fabrykę adrenaliny.

Godna podziwu dynamika przy stosunkowo niskim zużyciu paliwa to w dużej mierze zasługa zaawansowanego układu wtryskowego. Został on opracowany specjalnie dla FZ6, w oparciu o czterootworowe wtryskiwacze, działające dwufazowo. Połowa porcji paliwa trafia nad tłoki pod koniec suwu wydechu, druga połowa podczas suwu ssania. Tym skomplikowanym systemem zarządza 32-bitowy procesor w oparciu o dane z pięciu czujników.

Zaawansowana elektronika sprawiała początkowo wiele kłopotów. Niedomagał czujnik śledzący położenie przepustnic. Problem rozwiązano, wzywając właścicieli FZ6 do autoryzowanych warsztatów w celu usunięcia usterki. To praktycznie jedyne potknięcie w historii modelu, jego niezawodności i trwałość nie budzą żadnych zastrzeżeń.

Tak samo można ocenić Fazera S2, wprowadzonego na rynek w 2007 r. Ta wersja ma wygodniejszą kanapę, inaczej zamontowane podnóżki pasażera, bardziej dopracowaną owiewkę, lepsze lusterka i zmodyfikowane zaciski hamulcowe przy przednim kole.

Bezawaryjna eksploatacja

Eksploatacja „golasa” FZ6 i wyposażonego w owiewkę FZ6 Fazer to w praktyce tankowanie paliwa, wymiana oleju i wymiana opon. Motocykl jest wygodny, pewny w prowadzeniu, dynamiczny, i na swój sposób elegancki.

Ponarzekać można na układ hamulcowy, kiepski pod względem wyczucia siły hamowania. To praktycznie jedyna techniczna wada FZ6/FZ6 Fazer.

Jest jeszcze jedna – finansowa. Dobrze utrzymanych i w pełni sprawnych technicznie egzemplarzy tego modelu nie da się tanio kupić. Chętni na Fazera muszą dość głęboko sięgnąć do portfela. Ale warto to zrobić, każdy nabywca przekona się o tym już po pierwszych kilometrach.

Orientacyjne ceny w tys. zł