Produkcję Opla Omegi A rozpoczęto w 1986 roku w zakładach w Russelsheim. Auto było wytwarzane jako 4-drzwiowy sedan oraz 5-drzwiowe kombi o nazwie Caravan. W 1987 roku Omega została wybrana europejskim Samochodem Roku.
Samochód wyróżniał się bardzo dużymi wymiarami zewnętrznymi. Miał 4,73 m długości i rozstaw osi wynoszący 2,73 m, co przekładało się na ogromną przestrzeń wewnątrz pojazdu. Pomimo tych parametrów oraz prostego i dość kanciastego nadwozia projektantom udało się uzyskać bardzo niski współczynnik oporu powietrza wynoszący dla kombi tylko 0,32.
Omegę wyposażano w wiele różnych silników benzynowych i wysokoprężnych. Nasz egzemplarz otrzymał czterocylindrowego, dwulitrowego benzyniaka o mocy 115 KM. Z tą cicho szemrzącą jednostką pozostawiał w sprincie do 100 km/h za sobą ówczesne modele Mercedesa i Volvo.
Auto, jak na swoje czasy, ma wiele nowoczesnych rozwiązań takich jak elektroniczne sterowanie silnikiem, system ABS, komputer pokładowy pokazujący średnią prędkość lub chwilowe zużycie paliwa. W latach 1987-1991 w wersji CD zamiast klasycznych zegarów Omega można było wyposażyć w ciekłokrystaliczny wyświetlacz.
Wnętrze samochodu jest bardzo duże. Z przodu i tyłu nie brakuje miejsca na nagi oraz nad głowami podróżujących. Problemem jest tylko nagrzewanie oraz wentylowanie kabiny z powodu na jej ogromne rozmiary.
W 1990 roku Omega przeszła niewielki facelifting, w wyniku którego zmieniono zderzaki, światła oraz atrapę chłodnicy. Trzy lata później jej produkcja została zakończona.
Opel Omega A Caravan to auto niesamowicie wygodne i doskonale trzymające się drogi. Najpoważniejszą wadą jest korozja, szczególnie na tylnych błotnikach, lecz jest to wada prawie wszystkich starych Opli. Co więcej, po złożeniu tylnych foteli można się w nim w miarę dobrze wyspać. To auto zagrożone jest wyginięciem. Dobre egzemplarze są wyjątkowo trudne do znalezienia.