Jak jeździć po śliskim?

Jeśli auto ma ESP, to generalnie nie należy go wyłączać. Od tej reguły jest zaledwie kilka wyjątków. Mimo że wielu samozwańczych mistrzów kierownicy twierdzi, że na śniegu ESP tylko im przeszkadza, to prawda jest taka, że w większości przypadków układ stabilizacji toru jazdy pomaga również w takich okolicznościach. Skąd więc wzięła się opinia, że należy go wyłączać podczas jazdy w warunkach zimowych? Instrukcje obsługi aut zalecają takie postępowanie wtedy, kiedy pojazd porusza się w głębokim kopnym śniegu lub błocie, potrzebny jest rozpęd, żeby podjechać pod górkę albo np. pokonać oblodzony próg przy wjeździe do garażu. Wyłączenie ESP może ułatwić jazdę na łańcuchach, bo w takiej sytuacji przynajmniej lekkie „buksowanie” kół wyposażonych w nakładki przeciwpoślizgowe jest nieuniknione, a nawet wskazane – dzięki temu łańcuchy mogą wgryźć się w głębszą, bardziej przyczepną warstwę podłoża. Z włączonym układem ESP nie da się też rozbujać zakopanego samochodu. Uwaga! Nie należy wyłączać układu podczas jego pracy!

Jazda z łańcuchami na kołach jest obowiązkowa tylko tam, gdzie ustawiono odpowiednie znaki (C-18; w Polsce takich odcinków jest niewiele). Można ich też używać na innych drogach, pod warunkiem że są one rzeczywiście pokryte śniegiem. Używanie łańcuchów na odśnieżonej nawierzchni grozi mandatem! Poza góralami, którym rzeczywiście zdarza się regularnie korzystać z łańcuchów, większość kierowców traktuje ten element wyposażenia jako obowiązkowy balast wożony w bagażniku podczas wyjazdów na narty, głównie do krajów alpejskich. Kiedy już zajdzie potrzeba ich użycia, sam montaż dla niewprawionego użytkownika okazuje się wyzwaniem. Łańcuchy muszą być dopasowane do rozmiaru koła! Większości modeli lepiej nie używać na obręczach aluminiowych i felgach z kołpakami. Łańcuchy muszą być napięte – jeśli nie są, mogą zdemolować nadkola, pourywać czujniki ABS-u lub przewody hamulcowe. Na łańcuchach jeździ się wolno i co kilka kilometrów trzeba sprawdzić ich zamocowanie!

Najpopularniejsza technika samodzielnego wykopywania się z zaspy polega na rozbujaniu auta. Chodzi o to, żeby dosyć energicznie poruszać nim na przemian do przodu i do tyłu, tak żeby pojazd rozjeździł sobie taki kawałek podłoża, na którym zdoła nabrać rozpędu potrzebnego do wyrwania się ze śnieżnej zaspy. Wydaje się łatwe, ale wcale nie jest to takie proste i bezpieczne w przypadku nowoczesnych aut. Jak więc się do tego zabrać? Jeśli samochód ma ESP (lub układ kontroli trakcji), to trzeba zacząć od jego wyłączenia – bez tego się nie uda. Następnie należy obrócić kierownicę do oporu w prawo i w lewo, po to, żeby zrobić odrobinę miejsca wokół przednich kół. Podczas próby rozbujania auta koła muszą być skierowane na wprost. Dopiero wtedy można zacząć próbę ruszania na przemian do przodu i do tyłu. Uwaga! Takie eksperymenty stanowią olbrzymie obciążenie dla sprzęgła i pozostałych elementów układu przeniesienia napędu – nie można ich powtarzać zbyt często, grozi to co najmniej spaleniem sprzęgła. W najgorszej sytuacji są właściciele mocnych nowoczesnych turbodiesli, i to z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze – mają one potężny, gwałtownie narastający moment obrotowy, a to utrudnia łagodne ruszenie z miejsca. Po drugie – zwykle wyposażone są w dwumasowe koła zamachowe, które bardzo źle reagują na powtarzające się gwałtowne zmiany obciążenia. Zbyt intensywne próby rozbujania auta mogą się skończyć tym, że „dwumas” się rozpadnie lub przegrzeje – w skrajnych przypadkach koszt naprawy może sięgnąć kilkunastu tysięcy złotych. Doświadczeni „szoferzy” radzą w takich wypadkach, żeby pod buksujące koło auta włożyć np. dywanik, który zapewni odpowiednią przyczepność. Jeżeli używacie dywaników z marketu kupionych za grosze, to czemu nie! Oryginalne dywaniki są często zaskakująco drogie, a po takich próbach zwykle nadają się do wyrzucenia.

Kolejne bardzo łagodne zimy sprawiają, że kierowcom brakuje doświadczenia w jeździe w trudnych warunkach. Nie liczcie na to, że wasze nowoczesne samochody we wszystkim was wyręczą – najważniejsze są: wiedza, umiejętności i wyobraźnia.