Suzuki Grand Vitara: SUV, który może być terenówką

Terenowe atrybuty zachęcają do częstego wykorzystania w terenie – musicie na to uważać, bo wiele egzemplarzy może mieć zamęczony układ napędowy (lub zużyty np. przez jazdę w trybie 4H po asfalcie). Suzuki wymagało też dokładnego, częstego serwisu, np. wymiana oleju w dyferencjałach przewidziana była… co rok lub 15 tys. km! Łożyska w skrzyni manualnej czy łańcuch w skrzyni rozdzielczej i tak nie grzeszą trwałością.

Korozja? Jak na "japończyka" przystało, trzeba go dokładnie obejrzeć, ale są egzemplarze w miarę zdrowe. Newralgiczne miejsca to np. belka przedniego zawieszenia (używana: kilka tys. zł), błotniki. Ząb czasu nadgryza też różne elementy wykończenia wnętrza, np. strzępią się pasy bezpieczeństwa. Jeśli jednak uda wam się znaleźć zadbany, nieskorodowany samochód, to może być on wdzięcznym modelem np. do terenowej turystyki. W porównaniu z takimi autami, jak Honda CR-V czy Toyota RAV4, daje dużo więcej frajdy po zjeździe z asfaltu.

Suzuki Grand Vitara I – usterki

Diesel 2.0 TDI ma niezłą trwałość i jest prosty (np. brak dwumasu), ale osprzęt może być zmęczony, pojawiają się wycieki oleju. To jednostka pochodząca od PSA – stosunkowo łatwa w serwisowaniu. Jeszcze prostszą budowę (pompa wtryskowa, wtrysk pośredni) ma starszy turbodiesel pochodzący z Mazdy – dostępność części do tego motoru oraz jego znajomość przez mechaników jest jednak znacznie gorsza. Silniki benzynowe 2.0 i V6 wykorzystują dość skomplikowane układy łańcuchowego napędu rozrządu, które okazały się mało trwałe (rozciągają się). Objawy zużycia to hałas z okolicy łańcucha. Oryginalne zestawy wytrzymują około 150 tys. km. Zaleca się wymianę kompletu – z kołami zębatymi i napinaczami. Koszt naprawy – od 1800 zł.

W układzie napędowym może pojawić się problem z przednim napędem – mimo załączenia dźwigni "nic się nie dzieje". Diagnoza: uszkodzenie przewodu podciśnieniowego (sterującego) lub membrany. Często trzeba rozebrać przedni most, co podnosi koszty naprawy (od 1000 zł). Z kolei hałaśliwa praca układu przeniesienia napędu może oznaczać, że rozciągnął się łańcuch przenoszący napęd w skrzyni rozdzielczej, hałasują też łożyska w manualnych skrzyniach. Koszt naprawy od 1800 zł (w obydwu przypadkach).

W leciwym aucie stuki na nierównościach (głównie z przedniej części auta) nie są niczym nadzwyczajnym. W przypadku luzów na sworzniach trzeba wymienić całe wahacze, których ceny zaczynają się od około 400 zł (za sztukę).

Suzuki Grand Vitara I – historia

Debiut: marzec 1998 r. Początkowo pojawił się wariant 5d 2.0 lub 2.5 V6. Wkrótce ofertę uzupełniły odmiany 3d i silnik 1.6. W galerii pierwsza wersja deski rozdzielczej.

Lifting: 2002 r. Niewielkie zmiany wyglądu (m.in. atrapa chłodnicy), zmodyfikowane wnętrze.

Lifting XL_7: 2003 r. Przedłużona odmiana na rynku pojawiła się w 2001 r. (2.7 V6). W 2003 r. wersja XL_7 zyskała duże reflektory (do zderzaka).

Suzuki Grand Vitara I – nadwozia

Odmiana 3d: wymiary (dł./szer./wys.) – 3875/1695/1690 mm, rozstaw osi – 2200 mm. Pojemność bagażnika 137-815 l.

Odmiana 3d cabrio ("półotwarta"): wymiary (dł./szer./wys.) – 3875/1695/1690 mm, rozstaw osi – 2200 mm. Pojemność bagażnika 137-815 l.

Odmiana 5d: wymiary (dł./szer./wys.) – 4125/1780/1740 mm, rozstaw osi – 2480 mm. Pojemność bagażnika 275-1148 l.

Odmiana 5d przedłużona (XL_7): wymiary (dł./szer./wys.) – 4760/1780/1740 mm, rozstaw osi 2800 mm. Pojemność bagażnika 121-1687 l.

Pokazana w 2002 r. deska rozdzielcza (na fot. poniżej) jest nowocześniejsza, ale starsza – z suwakową regulacją ogrzewania miała swój urok i była mniej "plastikowa". Przyzwoita przestrzeń, tapicerka nieźle znosi lata użytkowania. Wnętrze (na fot. 5d) niezbyt szerokie, wyprofilowanie kanapy – dla dwóch osób. Kufer podstawowej wersji 5d: niezbyt duży, kanapa dzielona 50/50, nierówna podłoga. Więcej miejsca w XL_7.

Suzuki Grand Vitara I – technika

Najwięcej aut wystawionych do sprzedaży ma silnik 2.0 – benzynowy lub francuskiego diesla HDi. Dwulitrowy benzyniak to trwała jednostka serii J20A. Ma aluminiową konstrukcję (kadłub oraz głowica) i łańcuchowy napęd rozrządu (dwa łańcuchy). Turbodiesel zyskał popularność, gdy miejsce prostej jednostki z wtryskiem pośrednim zajęła konstrukcja z common railem (pochodzenie: koncern PSA).

Jak na obecne czasy to prawdziwa terenówka: ma ramę i sztywny tylny most. Zastosowanie ramowej konstrukcji ułatwiło zaprojektowanie licznych wersji nadwoziowych, pozwala też na modyfikacje karoserii. Rama daje mocną podstawę np. do montażu terenowego osprzętu (jak wyciągarka), ale podwyższa masę oraz pogarsza funkcjonalność karoserii. Z przodu mamy zawieszenie niezależne, z tyłu – oś sztywną (sprężyny śrubowe przy wszystkich kołach). Zdarzają się egzemplarze z tylnym napędem, ale najczęściej spotkacie stały napęd tylnej osi z dołączaną przednią oraz reduktor – rozwiązanie nie sprawdza się na asfalcie, ale jest niezłe w terenie.

Suzuki Grand Vitara II – technika na służbie

To była techniczna rewolucja! Grand Vitara II otrzymała całkowicie nowe zawieszenie, układ napędowy i karoserię. Auto znacznie się "ucywilizowało", ale mnóstwo uwagi poświęcono potrzebom miłośników jazdy w terenie.

• Grand Vitara 2. generacji powstawała w latach 2005-15. Wersje silnikowe to benzyniaki 1.6-3.2 oraz turbodiesel 1.9. Cena: od 16 500 zł
• Obecnie główne problemy modelu to słaby diesel i rdza
• Można znaleźć bardziej praktyczne SUV-y, ale Grand Vitara nie jest zła, a ma też wiele innych zalet!

Niełatwo pogodzić oczekiwania miłośników jazdy w terenie z potrzebami osób chcących kupić modnego SUV-a do miasta, na asfaltowe drogi. Suzuki udało się to znakomicie. Grand Vitara 2. generacji nie ma sobie równych – dzięki ciekawym rozwiązaniom technicznym łączy wskazane wcześniej potrzeby, niczym znacznie droższe pojazdy. To zasługa rozwiniętego układu napędowego, samonośnego nadwozia i konstrukcji podwozia. Można powiedzieć, że kompromis jest znakomity, bo auto tylko nieznacznie ustępuje licznym konkurentom na asfalcie (w porównaniu z Grand Vitarą I to zupełnie inna liga), a w terenie bije ich na głowę!

Czy zatem możemy się spodziewać dużej popularności tego modelu? Wybór rzeczywiście jest spory, ale albo możliwości auta nie były doceniane przez klientów w salonach, albo kierowcy po prostu nie potrzebowali tak dobrych właściwości off-road (oczywiście, jak na SUV-a; to nie jest terenówka) i sięgali po auta konkurencji. Grand Vitarą z pewnością warto się jednak zainteresować.

Oferta silników? Przeciętna. Rynkowy debiut modelu to czas hossy diesli. Suzuki sięgnęło po jednostkę opracowaną przez Renault – z wtryskiem common rail, ale dość prostą, wydawałoby się całkiem dobrą do terenówki. Jednak parametrami znacznie odbiegała ona od konkurencyjnych modeli. Auta jeżdżą ospale, a spalanie w mieście łatwo przekracza 10 l/100 km – zbyt dużo jak na osiągi i gabaryty modelu. Gwoździem do trumny okazała się jednak awaryjność: problemy z turbinami, panewkami, przypadki urywających się wałów korbowych, przeciętna trwałość osprzętu, zapychający się filtr cząstek stałych – trudno przewidzieć realne koszty eksploatacji, szczególnie w przypadku aut z nieznaną historią serwisowania. A Suzuki i w tej generacji wymaga regularnego i częstego dbania o pojazd!

Alternatywą dla diesli były solidne, ale też ospałe i spalające zbyt wiele paliwa (szczególnie w kontekście osiągów) benzyniaki. Gdy u konkurencji pojawiały się dynamiczne i oszczędne silniki, np. 1.4 TSI w Tiguanie (w salonach nikt jeszcze nie oceniał ich trwałości), Suzuki montowało potężne motory 2.4 lub V6 – może i prestiżowe, ale drogie i paliwożerne… W benzyniakach problemem może być zużycie napędu rozrządu (łańcuchy).

Suzuki Grand Vitara II – usterki

Jeden z ważnych problemów to korozja nadwozia, głównie płyty podłogowej czy belek pomocniczych. Zalecamy dokładne oględziny, staranne czyszczenie i zabezpieczenie.

Hałas podczas jazdy, nasilający się na zakrętach może oznaczać uszkodzone łożyska kół, które dostępne są razem z piastami (zamienniki po ok. 300 zł – takie same z przodu i z tyłu). Koszt naprawy – od 500 zł (jedno koło).

Częstym problemem może być paląca się kontrolka systemu ABS/ESP i błąd "C1028". Diagnoza: uszkodzenie czujnika w module pompy ABS/ESP. Podobno są serwisy, które je naprawiają, można próbować z używaną pompą (koszt naprawy ok. 1100 zł).

Podwyższony hałas i przedmuchy spalin mogą z kolei zwiastować zużycie (korozję) tłumika końcowego. Do wielu wersji dostępne są zamienniki, dzięki czemu koszt wymiany nie jest szczególnie wysoki – ok. 400 zł.

Suzuki Grand Vitara II – historia

Debiut: 2005 r. Grand Vitara II pojawiła się jesienią (wersje 3d i 5d). W galerii pierwsza wersja deski rozdzielczej z inną konsolą centralną (wyświetlacz w górnej części).

Lifting: 2008 r. Nieznaczna zmiana wyglądu (np. kierunkowskazy w lusterkach), poprawione wnętrze, silniki 2.4 i 3.2.

Lifting: 2012 r. Kolejna modernizacja, tym razem głównie wyglądu przedniej partii nadwozia.

Suzuki Grand Vitara II – nadwozia

Jednym z efektów zmian w modelu było ograniczenie odmian nadwozi – z czterech do dwóch. Ale dla wielu wybór będzie wystarczający – 3d to małe, ciasne auto dla singli lub do rekreacji (pamiętajcie: wersja 1.6 ma słabszy napęd), zaś 5d to typowe rodzinne kombi. W galerii poniżej nieco poprawiona deska rozdzielcza z 2008 r. Wyposażenie jest dość bogate, często spotkacie np. skórę. Fotele są wygodne, krótka odmiana wersja zabierze cztery osoby, dłuższa pomieści pięć, ale wygodnie będzie czwórce – chociażby ze względu na kształt kanapy. Bagażnik odmiany 5d (na foto) poprawny – ma 398 l i równą podłogę (również po złożeniu kanapy). Dobra wersja dla rodziny czy do turystyki offroad

Na rynku dominują auta z nadwoziem 5d, ale 3d też znajdziecie bez problemu.

Wersje 3d: wymiary (dł./szer./wys.) – 4060/1810/1695 mm, rozstaw osi – 2440 mm. Pojemność bagażnika 184-964 l.

Wersja 5d: wymiary (dł./szer./wys.) – 4500/1810/1695 mm, rozstaw osi 2640 mm, pojemność bagażnika 398-1386 l.

Suzuki Grand Vitara II – technika

Benzyniaki są dobre, ale... 1.6 i 2.0 okazują się słabe, zaś 2.4 dużo pali. Najmniejszy silnik dostępny był tylko w trzydrzwiowym nadwoziu. To seria M16A, już z łańcuchem rozrządu. Wersja 2.0 to silnik znany z poprzednika. 2.4 to, podobnie jak 2.0, seria J. Silniki V6 to ewenement w segmencie kompaktowych SUV-ów! Diesel zapożyczony został z Renault. Jest doskonale znany mechanikom. Ma prostą budowę: żeliwny kadłub, osiem zaworów. W praktyce jednak ani nie jest trwały, ani oszczędny, ani dynamiczny.

Suzuki całkowicie przekonstruowało model. Konstrukcja jest samonośna, ale od spodu karoserię wzmocniono solidnymi podłużnicami oraz poprzeczkami. Wszystkie koła są zawieszone niezależnie (z wykorzystaniem sprężyn śrubowych). Ogromna rewolucja dotknęła też układ napędowy – można powiedzieć, że to zdecydowanie najlepsza propozycja w klasie kompaktowych SUV-ów. Wszystkie Grand Vitary II mają stały napęd – centralny dyferencjał blokowany automatycznie sprzęgłem wiskotycznym. Znakomita większość wersji (poza 1.6) zapewnia dodatkowo możliwość pełnej blokady tego mechanizmu różnicowego oraz reduktor. Układ napędowy sterowany jest wygodnym pokrętłem na konsoli.

Suzuki Vitara II – już tylko zwykły SUV?

Model zmienił nie tylko nazwę, lecz także charakter – zwrócono się w kierunku modnych SUV-ów. Pod maską pojawiło się sporo nowoczesnych silników – czy Vitara II może uchodzić za solidne auto z trwałą mechaniką?

• Vitara II to auto produkowane od 2015 r. Dostępne są głównie benzyniaki (1.0-1.6), diesel 1.6 należy do rzadkości. Cena: od 49 000 zł
• Grand Vitary przypływały z Japonii, Vitara powstaje na Węgrzech
• Samochód nieźle radzi sobie na luźnej nawierzchni, ale nie ma już takiej przewagi nad konkurencją, jak Grand Vitara II

Auto ma pięciodrzwiowe nadwozie i długość niespełna 4,2 m – czy zatem rzeczywiście jest następcą Grand Vitary, czy może bardziej SX4 I? Po części i jednego, i drugiego. Z nazwy zniknął "Grand", bo trudno tu mówić o wielkości czy luksusie, gdy z segmentu kompaktowego model spadł do grona małych miejskich SUV-ów. Gabaryty to jedno, ale czy nie bardziej odczuwamy brak rozbudowanego napędu i mocnej konstrukcji nadwozia? Kto chce jeździć w lekkim terenie, na pewno zatęskni za starym modelem, kto jednak poszukuje głównie sprytnego małego auta do miasta, niekoniecznie nawet z napędem 4x4, doceni liczne zalety tej konstrukcji.

Przede wszystkim Vitara stała się lekka, oszczędna i (w wielu wariantach) dynamiczna. Nawet silnik 1.6 daje sobie radę, bo w bazowych wersjach auta ważą tylko nieco ponad 1 t, także z napędem 4x4! Zaraz po debiucie w ofercie pojawił się silnik 1.4 turbo – taki zestaw zapewnia dużą przyjemność z jazdy przy rozsądnym spalaniu (można zmieścić się w 7 l/100 km). Oszczędność jeszcze się poprawiła, gdy miejsce silnika 1.6 zajęła litrówka, a 1.4 dostał miękką hybrydę. Nie dziwi, że producent nie promował diesla – my również radzimy uważać, bo po większych przebiegach wzrosną koszty napraw osprzętu, choć dobrze wiedzieć, że to przyzwoicie zaprojektowana jednostka fiatowska.

Suzuki Vitara II – usterki

Czy nowoczesne podejście do konstrukcji nie odbiło się na trwałości i niezawodności auta? Po części tak, chociaż trzeba zauważyć, że Suzuki ustrzegło się poważnych wpadek. Z czym więc trzeba się liczyć? Drobiazgi, które jednak bywają uciążliwe. A to aktualizacji wymaga oprogramowanie silnika, a to szwankuje praca skrzyni biegów (również elektronika). Za nadmierne zużycie tylnych opon może odpowiadać wadliwa konstrukcja zawieszenia. Za kiepską pracą systemu nawigacji stać może uszkodzony przewód antenowy. Hałasują klocki hamulcowe, szumi listwa osłaniająca przednią szybę. W przypadku benzyniaka 1.6 trudno mówić o typowych awariach, ale niezbyt lubi on LPG. W wersjach turbo (i 1.4, i w dieslu) uszkodzeniu ulega przewód doładowania, pojawiają się wycieki (np. okolica pokrywy zaworów). Na razie brak sygnałów o kłopotach z korozją.

Hałasy dobiegające z kół (nasilające się na zakrętach) zwiastują zużycie łożysk kół (szczególnie tylnych), które wymienia się razem z piastą – koszt jednej strony z użyciem zamiennika to od 900 zł. Z kolei stuki dochodzące z zawieszenia na nierównościach. oznacza luzy w zawieszeniu. Sworznie czy silentblocki łatwo kupić. Koszt wymiany sworzni przednich wahaczy (obie strony) to 600 zł.

Problemy wizualne – widoczne oznaki uszkodzeń na elementach. Zdarza się, że na elementach chromowanych łuszczy się farba. Można szukać używanych części lub oddać swoje do lakiernika.

Uspokajamy – gdy pojawią się hałasy z tylnego dyferencjału, na szczęście nie oznaczają zużycia mechanizmu, tylko złą konstrukcję jego mocowania do nadwozia. Trzeba zastosować zmodyfikowane części zamienne.

Suzuki Vitara II – historia

Debiut: luty 2015. Samochód wjechał do salonów w wersjach 1.6: benzynowej oraz jako niedostępny u nas – oficjalnie – diesel (oba 120-konne).

Vitara S: 2015 r. Kilka miesięcy po debiucie wprowadzono wersję S – z silnikiem 1.4 BoosterJet, ale też z nieco inną stylistyką.

Lifting: 2018 r. Pod maską pojawił się silnik 1.0 BoosterJet (zamiast 1.6), większy zderzak mieści radar.

Suzuki Vitara II – nadwozie

Tylko jedna wersja nadwozia – wobec niewielkich gabarytów auta pomniejszanie go i proponowanie wersji 3-drzwiowej byłoby niedorzeczne. W porównaniu z Grand Vitarą 5d ubyło 32,5 cm!

Wymiary (dł./szer./wys.) – 4175/1775/1610 mm, rozstaw osi – 2500 mm. Pojemność bagażnika 375-1120 l.

Wnętrze prawie jak w osobówce. Tworzywa dość twarde, ale dobrze spasowane. Z trwałością bywa jednak różnie. Wyposażenie często jest bardzo przyzwoite i nie ogranicza się do podgrzewanych foteli. Spotkać można np. adaptacyjny tempomat. Dobrze wyprofilowane fotele, miejsca sporo, oczywiście, jak na takie gabaryty auta. 375 l pojemności bagażnika nie jest rekordem w segmencie, ale ujmy też nie przynosi. Po złożeniu kanapy równa, lekko wznosząca się powierzchnia.

Suzuki Vitara II – technika

Na rynku najłatwiej o benzyniaki 1.6 i 1.4 turbo z napędem 2WD i manualem, ale inne wersje też nietrudno znaleźć. Doładowane benzyniaki (BoosterJet) to niezły wybór – dobra dynamika, rozsądne spalanie. Jednostki należą do znanej serii K (powstała w latach 90.), ale tu są mocno zmodernizowane, bo mają doładowanie i wtrysk bezpośredni, a wariant 129 KM – miękką hybrydę (od 2020 r.). Silnik 1.5 ("pełna" hybryda) to zupełnie nowa propozycja (od 2022 r.). Silnik 1.6 jest prosty i solidny, ale bez rewelacji. Vitara przejęła ten motor z Grand Vitary – tu jednak o wiele lepiej on pracuje, bo auto jest lżejsze. Wtrysk pośredni, przeciętne osiągi.

W Vitarze inżynierowie więcej uwagi poświęcili rozwiązaniom eko niż przypodobaniu się miłośnikom offroadu. W 2020 r. jednostkę 1.4 K14C zamieniono na K14D – jest słabsza, ale współpracuje z 48-woltową mikrohybrydą. W 2022 r. zadebiutował wariant Strong Hybrid (na fot. poniżej), który otrzymał silnik 1.5, korzystający z wtrysku bezpośredniego, ale bez turbo, za to z mocniejszym wspomaganiem elektrycznym. Układ pracuje pod napięciem 140 V i ma dwa tryby pracy: Standard i Eco. Akumulator hybrydy umieszczono za tylną osią. To litowo-jonowa bateria, mogąca zmagazynować 0,84 kWh. W napędzie skrzynia zautomatyzowana, oferta obejmuje wersje 4x4 i 2WD.

Napęd 4x4 (AllGrip): w Vitarze nie ma już tak rozbudowanego napędu wszystkich kół, jak w Grand Vitarze, poza tym wszystkie warianty można było kupić jako przednionapędowe. Ale odsetek aut 4x4 w ofercie rynku wtórnego jest wysoki. Stale napędzana jest tu przednia oś, tylna – dołączana automatycznie sprzęgłem płytkowym. Przewidziano programy Auto, na śnieg, Sport i Lock, w którym napęd do tylnej osi trafia stale. Napędem sterujemy za pomocą wygodnego pokrętła.

Suzuki Vitara — naszym zdaniem

Czytaj więcej o SUZUKI GRAND VITARA

Prezentowane trzy generacje auto różnią się znacząco i charakterem, i odbiorcą i – oczywiście – ceną. Pierwsza Grand Vitara to proste auto dla tych, co poszukują taniego modelu uniwersalnego. Eksploatacja zazwyczaj przebiega bez większych problemów, ale też nie można mieć wygórowanych oczekiwań. Na asfalcie osiągi i prowadzenie tylko przeciętne, na rajd terenowy też się nie wybierajcie. Druga Grand Vitara ma naprawdę świetną technikę. Gdyby miała lepszego diesla, można by polecić ja jako tanie w eksploatacji, wygodne, wszechstronne auto. Vitara to już dużo lżejszy (i dosłownie, i w przenośni) kaliber offroadowy, ale jeździ się nią przyjemnie, a konstruktorzy ustrzegli się większych wpadek.