Tereny lotniska Silverstone poprzednio należały do królewskiego lotnictwa. Podczas drugiej wojny światowej były używane do szkolenia lotników, którzy latali z bombami nad Europą. Do tego okresu najbardziej znany był brytyjski tor Brooklands, ale podczas działań wojennych został zbombardowany i zniszczony. Włąściciele terenu podjeli decyzję o sprzedaży tego terenu lotniczej firmie Vickers-Armstrong za 330 tys. funtów. Krolewski Klub (RAC) w zastępstwie otrzymał od ministerstwa lotnictwa wojskowe lotnisko niedaleko zlokalizowane niedaleko miasteczka Silverstone w hrabstwie Northamptonshire. Pierwszy wyścig na nowym obiekcie odbył się w 1948 roku. Nie wystartowały wówczas najlepsze samochody wyścigowe włoskich marek Alfa Romeo i Ferrari, ale Włoscy kierowcy Ascari i Villoresi przywieźli dwa nowe bolidy Maserati 4CLT-48. To była dobra reklama i na trybunach miejsca zajęło wówczas ponad 150 tys. widzów.
Szybko Silverstone stało się dla Brytyjczyków samochodową legendą. Trzeci rozegrany na tym torze wyścig, który odbył sie w 1950 roku, stał się inauguracyjna imprezą pierwszego rocznika Mistrzostw Świata Formuły 1. Od tego momentu nie wypadał z kalendarza i do chwili obecnej cyrk Formuły 1 gościł aż 39 razy. Na przełomie lat 50-60 pięciokrotnie rywalizował z torem w Aintree, który aż do roku 1986 zastąpił w konkurencji z Silverstone, inny tor angielski w Brands Hatch. Ten ostatni miał swoje atrakcje, bo przebiegał przez tereny leśne. W historii zapisał się wypadkiem Jacquesa Laffita w 1986 roku. Od następnego roku już Silverstone stał się przedstawicielem tego kraju w wyścigach Fromuły 1, a dzięki umowie z Bernie Ecclestone powinno to minimalnie potrwać do 2009 roku.
Na torze Silverstone sukcesy odnosiły największe gwiazdy Formuly 1. W 1951 roku włoskie Ferrari świętowało swoje pierwsze zwycięstwo w tym cyklu za sprawą F. Gonzalesa. W 1979 roku Clay Regazzoni po raz pierwszy zdobył laur dla stajni Franka Williamsa, a w 1997 roku Jacques Villeneuve uzyskał dla tego zespołu 100 zwycięstwo w historii.
Równo pięćdziesiąt lat temu na tym torze zadebiutował zespół Renault.
Circuit Silverstone - informacje o torze Długość toru5 141 m Długość wyścigu60 okr., 308.355 km Jakość nawierzchni asfaltowejrówna Zużycie oponśrednie Przyczepnośćśrednia Zużycie hamulcówmałe Jazda z prędkością maksymalną64% Najdłuższy szybki odcinek870 m Projektowana największa prękość301 km/h Zużycie paliwaśrednie Kierunek jazdywedług ruchu wskazówek zegara Liczba lewych zakrętów7 Liczba prawych zakrętów10
Współczesny Silverstone wciąż należy do najbezpieczniejszych torów wyścigowych. Ma dobrej jakości równy asfalt, który pozwala na długą jazdę na jednym komplecie opon, a przy tym nie wymaga zbyt częstego hamowania. Tworzy go siedem lewych i dziesięć prawych zakrętów. Długość całkowita wynosząca ponad pięć kilometrów stawia go w gronie najdłuższych.
Brytyjscy kibice należą do najbardziej zorientowanych w wyścigach Formuły 1. Wciąż słynne są spory związane z jego przyszłością, bo szef Formuły 1, Bernie Ecclestone, wciąż naciska na lepsze zagospodarowanie terenów wokół niego. Nie jest tajemnicą, iż podczas opadów deszczy tereny wokół torów, parkingi, zamieniają się w błotniste bagna. Inwestycji wymagają także drogi dojazdowe i zaplecze techniczne..
Historia ostatnich wyścigów
W 1997 roku na torze Silverstone wygrał Jacques Villeneuve, który także został mistrzem w tym roku. To było setne zwycięstwo dla stajni Williamsa. Drugi był Jean Alesi, a trzeci Alexander Wurz, obaj w bolidach Benetton. Porwadzący wyścig Michael Schumacher (Ferrari) musiał się wycofać po awarii łożyska.
Wyścig w 1998 roku należał do tych, na których przebieg miał padający deszcz. Z drugiej pozycji na prowadzenie wyszedł Michael Schumacher, gdy po poślizgu z trasy wypadł Mika Häkkinen (McLaren-Mercedes). Wyścig był dramatyczny nie tylko na początku, ale także przed jego końcem, gdy Michael Schumacher otrzymał 10 sekundową karę. Wywołało to protesty innych zespołów, ale wynik się nie zmienił. Mika Häkkinen był drugi, a jadący Ferrari Eddie Irvine trzeci.
W następnym sezonie Silverstone pogrzebał nadzieję Michaela Schumachera na pierwszy tytuł dla Ferrari. Niemiecki kierowca po problemach z hamulcami uderzył przy prędkości 107 km/godz. w barierę. Uderzenie było na tyle mocne, że w jego wyniku doszło do uszkodzenia nogi Michaela. Musiał być operowany i do dalszych wyścigów w tym sezonie juz nie przystąpił. Nie szczęściło się także drugiemu pretendentowi do tytułu. Mika Häkkinen po pobycie w pit-stopie stracił koło, a wyścig wygrał jego kolega z zespołu McLaren-Mercedes David Coulthard. Na podium znaleźli się też Eddie Irvine (Ferrari) i trzeci Ralf Schumacher (Williams).
Grand Prix Wielkiej Brytanii 2000 należało do McLarena. David Coulthard wygrał po raz drugi przed swoim kolegą z zespołu Miką Häikkinenem. Kwalifikacje były tym razem dramatyczniejsze. Podczas zmiennej pogody z pole-position wyjechał Rubens Barrichello (Ferrari) przed Heinzem-Haraldem Frentzenem (Jordan). Brazylijski kierowca prowadził aż przez 31 okrążeń, do momenty, gdy z powodu awarii hydrauliki musiał się wycofać z wyścigu.
Od roku 2000 po zdobyciu dwóch tytułów przez Häkkinena rozpoczęła sie seria niepowodzeń zespołu McLaren-Mercedes. Po 11 miesiącach bez zwycięstwa fiński mistrz doczekał sie wreszcie sukcesu w Silverstone (2001). Drugi kierowca zespołu, David Coulthard, wyścigu nie dokończył, bo uszkodził zawieszenie. Drugi był Michael Schumacher z 33 sekundową stratą, a kolejnych 26 sekund za nim finiszował Rubens Barrichello (Ferrari).
Sezon 2002 rozpoczął się triumfalnym wejściem Ferrari, które trwało przez cały rok. Michael Schumacher wygrał przed Rubensem Barrichellem. Wraz z nimi miejsce na podium zajął Juan-Pablo Montoya (Williams-BMW). Niespodzianką był dobry wynik bolidów BAR-Honda, w którym czwartą pozycję zajął Jacques Villeneuve, a piąty był Olivier Panis.
Rok 2003 nie przyniósł wielkich zmian. Na mokrej nawierzchni wygrał tym razem Rubens Barrichello (Ferrari) przed Juanem-Pablo Montoyą (Wiliams-BMW) i Kimim Räikkönenem (McLaren-Mervedes) p/>
W następnym sezonie kwalifikacje wygrał Kimi Räikkönen (McLaren-Mercedes). Na starcie co prawda wyprzedził Rubens Barrichello (Ferrari). Po wizycie w boksach na czoło wyszedł Michael Schumacher, który do tego momentu zajmował czwartą pozycję. O wynikach wyścigu zadecydował moment, w którym Jarno Trulli miał groźny wypadek. Jego bolid rolował, ale nic mu się nie stało. wyścig wygrał Michael Schumacher przed Kimim Räikkönenem i Rubensem Barrichellą.
Do wyścigu w 2005 roku jak rakieta wystartował Juan-Pablo Montoya (McLaren-Mercedes), który na mecie wyprzedził Fernando Alonso (Renault) i Kimi Räikkönena (McLaren-Mercedes). O jego zwycięstwie zdecydowała doskonała strategia zespołu.
GP Wielkiej Brytanii - podstawowe dane statystyczne Liczba rozegranych GP41 Pierwsze GP1950 Ubiegłoroczny triumfatorLewis Hamilton – McLaren-Mercedes1:39:09,440 Ubiegłoroczne pole-positionHeikki Kovalainen - McLaren-Mercedes1:19,997
W 2006 roku zwyciężył na torze Silverstone obrońca tytułu Fernando Alonso. Drugi był Michael Schumacher (Ferrari) a trzeci Kimi Räikkönen (McLaren-Mercedes).
Ubiegłoroczny wyścig rozpoczynał drugą część sezonu i mieliśmy bardziej ustabilizowaną sytuację w klasyfikacji generalnej. W ośmiu ubiegłorocznych wyścigach zwycięstwem podzieliło się czterech zawodników, z których każdy miał na koncie po dwa zwycięstwa. Przewagę mieli w tym momencie kierowcy zespołu McLaren-Mercedes, a Lewis Hamilton zdecydowanie prowadził przed kolegą z zespołu Fernando Alonso.
GP Wielkiej Brytanii 2009 - harmonogram czasowy Piątek 19. czerwca 11:00 - 12:301. wolny trening 15:00 - 16:302. wolny trening Sobota 20. czerwca 11:00 - 12:003. wolny trening od 14:00kwalifikacje Niedziela 21. czerwca od 14:00wyścig
W ubiegłorocznym Grand Prix Wielkiej Brytanii w kwalifikacjach najszybciej pojechał Fin Heikki Kovalainen, który jednak wyścig ukończył dopiero na piątej pozycji. Wygrał Brytyjczyk Lewis Hamilton, drugi był Niemiec Nick Heidfeld, a trzeci Rubens Barrichello. Polak Robert Kubica po kontakcie z bolidem Heikki Kovalainena zakończył udział w tym wyścigu na 39 okrążeniu toru. W tym roku miejscowi kibice oczekują zwycięstwa swojego rodaka, aktualnego lidera mistrzostw – Jensona Buttona.