Samochód był produkowany w dwóch seriach: I (1963-69) oraz II (1969-72). Inną wersją była karosowana przez firmę Zagato Fulvia Sport (1965-72).

Lancia zastosowała pomysł inżyniera Antonio Fessia z ramą pomocniczą (półnośną) z przodu, zamocowaną do nadwozia w 6 punktach, w której umieszczono większość podzespołów, które stosowano w różnych typach nadwozi jak sedan Fulvia Berlina, Coupe oraz Fastback w Sport Zagato.

Warto dodać, że powstało łącznie 23 wersji Fulvii o pojemności 1091, 1216, 1199, 1231, 1298 oraz 1584 ccm. W  marcu 1965 roku, na salonie w Genewie zaprezentowano odmianę Coupe z nadwoziem projektu Pietro Castagnero. Inspiracją przy tworzeniu zwężającej się ku tyłowi karoserii były słynne łodzie marki Riva.

Czterocylindrowy silnik 1.2 w układzie V był dziełem Zaccone Miny. Jednostka rozwijała moc 80 KM i zapewniała ważącemu niecałą tonę pojazdowi znakomite osiągi. Fulvia Coupe w wersji HF (88 KM) szybko zdobyła uznanie wśród kierowców rajdowych, zarówno tych fabrycznych z teamu Squadra Corse, jak i prywatnych załóg z całej Europy. Zastosowanie licznych elementów z aluminium (maska, klapa bagażnika) oraz szyby z cienkiego plexiglasu pozwoliły na redukcję masy do 825 kg.

W 1967 roku wprowadzono wersję 1.3 HF z silnikiem  o mocy 101 KM. W trakcie kilku rajdów startowała nim polska załoga Sobiesław Zasada/Zenon Leszczuk. Rok później debiutowała "cywilna" wersja 1.3 S (1.3/93 KM). W roku 1968, na bazie seryjnych Fulvii budowano 4 prototypy Leggere, 2 wyczynowe Squadra Corse i specjalny pojazd na wyścig w Daytona.

Pierwszą serię Fulvii Coupe montowano do września 1969 roku. Drugie wcielenie wyróżniało się szeregiem modyfikacji m.in. szerszą i niższą atrapą chłodnicy oraz hamulcami tarczowymi Girling z większymi zaciskami. Auto było dostępne także z szerszymi oponami na obręczach z lekkich stopów marki Cromodora lub Campagnolo. W niektórych odmianach jak 1.3 S stosowano także manualną skrzynię o pięciu przełożeniach. Pod koniec lat 60. Fulvia Coupe należała do najbardziej udanych pojazdów w swojej klasie. Amerykański magazyn motoryzacyjny Road & Track okreslił wóz mianem "pokazu siły konstruktorów".

Sportowe laury

W latach 1969-70 zbudowano ponad 1200 egzemplarzy Fulvia Coupe 1.6 HF. Ze względu na duże, okrągłe reflektory Carello zyskała przydomek "Fanalone" (duży reflektor). Wyczynowa wersja rozwijała moc 132 KM. Późniejsze wersje miały oświetlenie o mniejszej średnicy, zwane przez Włochów "Fanalino". W styczniu 1972 roku Sandro Munari (Fulvia  1.6 Coupe HF) zwyciężył 41. edycję Rajdu Monte Carlo. Po udanym sezonie Lancia zdobyła tytuł Mistrza Świata w kategorii producentów.

Hale montażowe w Chivasso opuściły pierwsze egzemplarze limitowanej serii Fulvia Coupe Monte Carlo. Wyróżniały się one m.in. brakiem zderzaków i dodatkowymi reflektorami przeciwmgielnymi oraz sportowymi "kubełkami" dla kierowcy i pasażera. W latach 1972-73 zbudowano ok. 4440 egzemplarzy wersji Monte Carlo, w tym również ten pojazd prezentowany na Targach Auto Nostalgia 2012. Fulvia Coupe przetarła szlak legendarnemu Stratosowi (1973) i skutecznie konkurowała z groźnymi Porsche 911 czy Alpine A110.

Duma firmy z Chivasso zwyciężyła ponad 800 rajdów, sprawdzając sie zarówno na zaśnieżonych, leśnych duktach Rajdu 1000 Jezior jak i na bezdrożach Rajdu Safari. W 1974 roku Munari i Drews zajęli w nim 3. miejsce. Ostatnia wersja Fulvii Coupe pochodzi z lat 1974-76. Wyróżnia się ona m.in. atrapą chłodnicy z plastiku, kierunkowskazami w zderzakach nową kierownicą i przednimi siedzeniami z zagłówkami. Auto oferowano w limitowanych seriach Monte Carlo i Safari. Łącznie zbudowano ok. 160 tys. egz. Fulvii Coupe.

Powrót do rajdowych korzeni

Od czasów, gdy za kierownicą czerwonej Lancii z numerem startowym 217 siedzieli Zasada I Leszczuk minęło już 45 lat. W Polsce Fulvia Coupe była zawsze pojazdem niezwykle unikalnym, liczonym w pojedynczych egzemplarzach. Aktualnie w Polsce jest ok. 6-7 aut, w tym opisywany. Jego właścicielem jest  Maciej Trzebiatowski, fan klasycznej Lancii. Planuje on przebudowę auta do standardu HF, wg. regulaminu FIA dla Grupy 2, obowiązującego na przełomie lat 60./70., gdy auto zwyciężało w setkach rajdów.

Dostęp do oryginalnych części do wyczynowych odmian jest już utrudniony: Fulvia jest dość rzadko spotykana nawet we Włoszech. We wnętrzu pojawi się klatka bezpieczeństwa, siedzenia z szelkowymi pasami oraz profesjonalny licznik kilometrów Halda, niezbędny pilotowi do precyzyjnego odczytu odległości. Auto przeszło gruntowną odbudowę silnika, nadwozia oraz wnętrza.

Dane techniczne Lancia Fulvia 1.3 Coupe Monte Carlo (1972-73)

Silnik: czterosuwowy w układzie widlatystym  V4, umieszczony wzdłużnie, pochylony pod kątem 45 stopni w lewo. 2 wałki rozrządu głowicy

Pojemność skokowa: 1298 ccm,

Moc maksymalna: 90 KM przy 6000 obr./min

Maksymalny moment obrotowy: 114 Nm przy 5000 obr.

Układ zasilania: 2 dwugardzielowe gaźniki Solex C 35 PHH 23

Napęd: na koła przednie, skrzynia manualna, pięciobiegowa, w pełni synchronizowana

Zawieszenie: przód: niezależne 2 wahacze poprzeczne, resor piórowy poprzeczny, amortyzatory gazowe,tył belka sztywna na 2 wzdłużnych resorach piórowych amortyzatory gazowe.

Hamulce: dwuobwodowe typu Superduplex ze wspomaganiem, tarczowe przy wszystkich kołach, przód zaciski 4 tłoczkowe, tył dwutłoczkowe,

Wymiary dł./szer./wys.: 3975/1555/1320 mm

Masa własna: 970 kg

Prędkość maksymalna: 170 km/h

Zużycie paliwa wg producenta: 8,9 l/ 100 km

W dniach 11-12 maja w Warszawie odbędzie się pełna licznych atrakcji III edycja targów Auto Nostalgia.