- Budowa trasy katowickiej trwała 3,5 roku, zakończona została 11 października 1976 r.
- Po raz pierwszy w Polsce powstawała tak wielka inwestycja drogowa
- W chwili otwarcia nie w pełni zasługiwała na swoją nazwę – gotowy był odcinek z Warszawy do Będzina, dopiero w latach 1978–1984 powstał brakujący fragment do Katowic
- Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onet.pl
Początkowo gierkówka miała być autostradą. Po dojściu do władzy w 1970 roku Edward Gierek miał plan modernizacji Polski – budowy nowych dróg, produkcji samochodu małolitrażowego (Fiat 126p) czy budowy osiedli domów z tzw. wielkiej płyty.
W 1972 r. powstał plan budowy 3 tys. km dróg szybkiego ruchu i autostrad. Miała powstać m.in. autostrada Warszawa–Łódź–Katowice. Plany zostały jednak zmienione, zamiast autostrady z Warszawy do Katowic zaczęto budować drogę szybkiego ruchu – dwujezdniową, z parkingami, stacjami benzynowymi, gastronomią. Niestety wszystkie skrzyżowania były kolizyjne (bez wiaduktów).
Dalsza część tekstu pod materiałem wideo
Budowa trasy katowickiej trwała 3,5 roku, zakończona została 2,5 miesiąca przed planowanym terminem – 11 października 1976 r. Odcinek Piotrków Trybunalski–Częstochowa zbudowano w całości od nowa, tzw. nowym śladem. Pozostałe odcinki powstawały poprzez dobudowanie do istniejącej drogi drugiej jezdni.
Dużą pomocą służyło wojsko – dla podkreślenia tego faktu gierkówkę nazwano Trasą Czynu Żołnierskiego. Starsi kierowcy pamiętają tablicę pamiątkową z tą nazwą ustawioną między jezdniami na wysokości stacji benzynowej w Piotrkowie.
W momencie otwarcia w 1976 r. gierkówka miała 239 km długości. Koszt budowy wyniósł 4 miliardy złotych.
Po raz pierwszy w Polsce powstawała tak wielka inwestycja – po raz pierwszy na budowie drogi pojawiły się nowoczesne zachodnie maszyny do niwelowania terenu czy kładzenia asfaltu. Kronikarze odnotowali, że podczas prac ziemnych przekopano 7,6 mln metrów sześciennych ziemi, wykonano 4,2 mln m2 nawierzchni i podbudowy, zużyto 1,3 mln ton mas bitumicznych oraz 1,2 mln ton betonu.
Trasa katowicka – symbol tamtych czasów
W chwili otwarcia trasy katowickiej nie w pełni zasługiwała ona na tę nazwę – gotowy był bowiem odcinek z Warszawy do Będzina. Dopiero w latach 1978–1984 powstał brakujący fragment łączący Będzin z Katowicami (S86).
Trasa katowicka była nowoczesną drogą jak na lata 70. i 80. XX wieku. Przystosowana była do jazdy z prędkością 120 km/h, jednak wprowadzono ograniczenie do 100 km/h, a w pobliżu skrzyżowań do 70 km/h. Właśnie na tych "siedemdziesiątkach" czatowali słynni "chłopcy radarowcy", czyli policjanci z drogówki z radarami. Starsi kierowcy pamiętają, że stałym miejscem ich postoju był m.in. przystanek autobusowy w Babsku.
Z czasem trasa katowicka doczekała się "odnóg" – odcinka z Katowic w kierunku Ustronia i Wisły oraz odcinka z Katowic przez Pszczynę do Bielska-Białej i Cieszyna.
Dziś gierkówka ma 45 lat. Napisano o niej wiele artykułów, powstała nawet praca magisterska o jej budowie w latach 1973–1976 (na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego).
W ostatnich latach tej trasie zafundowano gruntowną przebudowę. Odcinek od Piotrkowa do Janek pod Warszawą przebudowano na nowoczesną, spełniającą europejskie standardy drogę ekspresową S8. Fragment od Piotrkowa Trybunalskiego do Częstochowy staje się autostradą A1 z trzema pasami ruchu w każdą stronę.
W galerii pokazujemy historyczne zdjęcia z budowy trasy katowickiej i nowsze z jej przebudowy.
Odcinek Warszawa - Tomaszów Mazowiecki
Odcinek Częstochowa - Katowice
Odcinek Częstochowa - Katowice
Odcinek Częstochowa - Katowice
Znaki na trasie Warszawa - Katowice
Pomnik czynu żołnierskiego na wysokości Piotrkowa