Klasyczne samochody z USA chyba każdego prowokują do wspomnień ulubionych amerykańskich filmów, piosenek czy choćby… świątecznej reklamy Coca-Coli. 40 czy 50 lat temu motoryzacja za oceanem rozwijała się zupełnie inaczej niż w pozostałych częściach globu, stąd dziś taka różnorodność, która bardzo polaryzuje klasykową scenę – albo auta ze Stanów się kocha, albo nienawidzi. My oczywiście je bardzo lubimy i przedstawiamy 10 samochodów z tylko jednym wspólnym elementem – krajem pochodzenia. Który z nich chcielibyście mieć w garażu?
Dodge Charger w latach 60. na dobre zdominował tory do wyścigów na 1/4 mili. Czysta siła, bez żadnych designerskich ozdobników.
Silnik 383-cui o mocy 330 KM to złoty środek między podstawową jednostką a olbrzymim motorem Hemi o pojemności 7,0 litra. Auto z takim silnikiem pod maską rozpędza się do setki w 7 s.
Umieszczona w ten sposób tylna szyba dobrze wygląda, ale źle wpływa na aerodynamikę. Winylowy dach był w wyposażeniu seryjnym, podobnie jak obręcz do uruchamiania sygnału dźwiękowego na kierownicy.
Bez cienia przesady można powiedzieć, że Dodge Charger to król ścigaczy spod świateł. Do tego wyważony design sprawił, że stał się ikoną motoryzacji z USA.
Silnik uzyskuje 576 Nm maksymalnego momentu obrotowego przy 3200 obr./min. Do przeniesienia napędu na tył służy 3-stopniowy automat.
Auto mierzy 5250 mm długości i spala ok. 25 l/100 km. W 1969 roku kosztowało 2800 dolarów.
O Chevrolecie Bel Air niedawno pisaliśmy. Auto z naszych zdjęć pochodzi z 1957 roku.
Kolor nadwozia tego auta nazywa się Matador Red. Samochód najlepiej sobie radzi, gdy wskazówka prędkościomierza porusza się w zakresie 45-60 mil/h (72-96 km/h).
Auto rozpędza się teoretycznie do 100 mil/h (160 km/h), ale nikt o zdrowych zmysłach nie próbuje tego robić. Lepiej wsłuchiwać się w brzmienie silnika 4.3 V8
W swoim czasie Ford Mustang był traktowany jako samochód dla młodzieży, która chciała żyć inaczej niż rodzice.
Aby pod maską zmieściły się większe silniki, od roku modelowego 1967 auto wydłużono o 6 cm. Silnik 6,4 litra z wersji 390 GT Fastback rozwija 579 Nm momentu przy 3200 obr./min.
We wnętrzu znajdziemy dość wąskie przednie fotele, olbrzymią kierownicę i całą masę taniego plastiku. Za to detale jak np. zewnętrzne lusterka wyglądają bardzo porządnie.
Dziś Mustang jest samochodem legendarnym, co wpłynęło na jego cenę. Auto ze zdjęć jest warte ponad 40 tys. euro.
Silnik prezentowanego Mustanga rozwija 320 KM. Seryjnie do przeniesienia napędu służył 3-stopniowy automat, a opcjonalnie 4-biegowa skrzynia manualna.
Auto mierzy 4665 m długości i do setki rozpędza się w 7,5 s. Spalanie: ok. 20 l/100 km. Cena nowego auta w 1967 roku: 3089 dolarów.
Na początku lat 80. Chevrolet Camaro był używany jako pace car w wyścigach Indy 500. Dynamiczny, udany design przysporzył mu wielu zwolenników.
Pod maską podstawowej wersji roku modelowego 1982 można było znaleźć słaby i sprawiający kłopoty silnik 4-cylindrowy.
Na szczęście 5-litrowe Z28 o mocy 167 KM pojawiło się już 1985 roku.
W latach 80. ikona motoryzacji z USA nie miała się najlepiej – przeciętny design, słabe silniki. Trzecia generacja była nadzieją firmy, a dziś dba o dobre humory posiadaczy.
Pod maską naszego auta znalazł się 5-litrowy motor V8 o mocy 167 KM. Napęd oczywiście na tył i 4-stopniowy automat w serii.
Samochód mierzy 4770 mm długości i do 100 km/h rozpędza się w 9,4 s. Spalanie 12-19 l. V maks. 195 km/h. Cena nowego auta w 1985 roku: 10 150 dolarów (Z28).
Nie tylko dla farmera: w Fordzie F-250 tylną klapę można otworzyć jedną ręką, co z resztą było ważnym elementem kampanii reklamowej.
Zanim zdjęciowe F-250 trafi na taką stertę złomu minie pewnie wiele lat, bo auto jest bardzo przyzwoicie wykonane.
Pod maską znajduje się niezniszczalny silnik 360-cui-V8 (5,8 litra) zasilany gaźnikiem Holley
Ford serii F jest łakomym kąskiem dla tych, którzy szukają pikapa do campingowej zabudowy. Mimo upływu lat to auto nie boi się ciężkiej pracy.
Silnik rozwija 179 KM. Napęd przenoszony jest na tył za pomocą 3-stopniowego automatu. Opcjonalnie Ford mógł mieć też napęd 4x4.
Samochód mierzy 5367 mm długości. Masa własna wynosi 1730 kg, a DMC 3130 kg. Spalanie: ok. 21,5 l/100 km. Cena nowego auta w 1968 roku: 2579 dolarów.
Cadillac Brougham był produkowany od połowy lat 80. ale w gruncie rzeczy jego design jest mocno zakorzeniony w latach 70.
W czerwonym salonie nie zabrakło prawdziwej skóry, sztucznego drewna, grubych dywanów i elektronicznych wyświetlaczy. Nawet pasy bezpieczeństwa są czerwone.
Pięciolitrowe V8 przy spokojenj jeździe zadowala się 12 l/100 km. Bardzo spokojnej…
W latach 90. Ameryka zmieniła swoje nastawienie do samochodów. Ale Cadillac pozostał wierny swoim ideałom, stąd takie ciekawe youngtimery, które wyglądają starzej niż w rzeczywistości są.
Silnik 5.0 V8 rozwija moc 173 KM i maksymalny moment 346 Nm przy 4200 obr./min.
Auto mierzy 5615 mm długości i waży 1995 kg. W 1991 roku samochód kosztował w USA 30 255 dolarów.
Jeśli ktoś nie lubi Muscle carów, powinien zainteresować się tym autem: Oldsmobile Cutlass Cruiser z 1972 roku. Olbrzymie kombi nie skłania raczej do szybkiej jazdy.
Silnik V8 o pojemnności 350 cali sześciennych (5,7 litra) to wyposażenie standardowe. Za dopłatą 648 dolarów można było wybrać motor 7,5 litra o mocy 300 KM.
W środku króluje winylowe wykończenie. Wspomaganie kierownicy kosztowało dodatkowo 115 dolarów, a klimatyzacja 407 dolarów. Maksymalna pojemność bagażnika to 2367 litrów.
W latach 70. duże kombi szturmem zdobywały przedmieścia amerykańskich miast. Dziś Oldsmobile Cutlass Cruiser przenosi swojego właściciela w czasie, do ery przed vanami i SUV-ami.
Silnik 5.7 rozwija 162 KM i 372 Nm momentu obrotowego przy 2400 obr./min. Napęd na tył, 3-stopniowy automat.
Auto mierzy 5420 mm długości, Masa własna 1840 kg. Prędkość maksymalna 170 km/h. Zużycie paliwa: 15-21 l/100 km. Cena w USA (1972): 3498 dolarów.
Oddzielna część motoryzacyjnej kultury USA to hot rody. Do przedwojennych nadwozi Amerykanie wkładają potężne silniki V8. Zbędne blaszane poszycia są usuwane, a nadwozia obniżane (nie tylko na zawieszeniu). Tu podstawą do budowy był Ford model A.
Silnik pochodzi z Cadillaca de Ville z 1967 roku i rozwija 360 KM. Wolny wydech powoduje, że rzadko kto się za tym autem nie obejrzy…
W środku elementy typowe dla gatunku: wskaźniki z łodzi, aluminiowe fotele i trupia czaszka jako gałka biegów.
Hot Rody są stałym elementem krajobrazu USA od lat 30. Są bezkompromisowe, szybkie i głośne.
Z przodu (bo przecież nie ma maski) znajduje się silnik V8 o pojemności 7 litrów i mocy 360 KM. Zawieszenie na sztywnych osiach.
Pojazd ma 3150 długości i waży 1100 kg. Spala ok. 20 l/100 km. Osiągi są niestety nieznane.
Potrzebujesz spokoju i wypoczynku? Winnebago Brave zapewni Ci go bez wątpienia. Może ten kamper nie jest za ładny, ale bardzo praktyczny.
W kokpicie dominuje plastik. W zestawieniu z deską rozdzielczą kierownica jest mała, ale ze względu na wspomaganie nie jest to problemem.
Prostota to największa cnota Brave’a. Wnętrze wykończono głównie drewnem.
Między przednimi fotelami cicho pracuje silnik 5.8 V8 od Chryslera.
Motor rozwija 167 KM, a do przeniesienia napędu służy 3-stopniowy automat.
WInnnebago mierzy 7800 mm długości, 2500 mm szerokości i 3130 mm wysokości. Zbiornik na czystą wodę ma 150 l, a na brudną 80 l. Auto może rozpędzić się maksymalnie do 115 km/h, a spala 15-18 l/100 km. W 1979 roku kosztował w USA 18 136 dolarów.
Przód i wystające błotniki PT Cruisera miały nawiązywać do samochodów przedwojennych – tylko Chrysler zdecydował się tak daleko sięgać do historii.
Czterocylindrowe silniki Chryslera nie były „mistrzostwem świata”. Pewnie pod maską dałoby się upchnąć V6, ale Daimler się na to nie zdecydował.
Całkiem ciekawą stylistykę wnętrza „zabija” tani, szary plastik. Jedynie blenda po stronie pasażera (lakierowana w kolorze nadwozia) nieco ożywia kokpit PT Cruisera.
Retrodesign nie zaszkodził w zaprojektowaniu funkcjonalnego auta, które dziś jest do tego bardzo tanie.
Pod maską PT Cruisera znalazł się 2-litrowy silnik o mocy 141 KM. Napęd na przód, 5-biegowa skrzynia manualna lub 4-stopniowy automat. Z tyłu sztywna oś.