Tor w Monza (na północ od Mediolanu) zbudowano w 1922 roku. początkowo miał długość 10 km, ale w 1930 roku zmieniono przebieg wyścigu i skrócono jedno okrążenie toru do 6861 metrów.
Chodziło o wymuszenie na zawodnikach lepszej techniki jazdy oraz wygodę widzów i zapewnienie im lepszej orientacji, jak przebiega wyścig.
W zawodach 7 września 1930 roku wystartowało 25 samochodów wyścigowych i 24 voituretek (tak wówczas nazywano małe samochody).
Voituretki z silnikami o pojemności 1100 ccm miały szansę stanąć do głównego wyścigu ale pod warunkiem, że uzyskają średnią prędkość 120 km/h.
Suma nagród była znaczna – wynosiła pół miliona lirów.
Wśród gości był następca tronu włoskiego – książę Humbert oraz prawa ręka Benito MUssoliniego – sekretarz partii faszystowskiej Turati.
Wyścigi eliminacyjne rozgrywano na dystansie 95 km (14 okrążeń), repasaże (dogrywki) – na 40 km (7 okrążeń), a wyścig główny na dystansie 240 km) – 35 okrążeń).
Sensacją zawodów było zwycięstwo ekipy Maserati i porażka trzech kierowców startujących na Alfach Romeo. Ci ostatni (wśród nich był słynny Tazio Nuvolari), chcąc przechytrzyć ekipę Maserati, źle dobrali opony i z powodu ich awarii nie ukończyli wyścigu.
Zwycięskie Maserati osiągnęło najlepszy czas jednego okrążenia – 165,104 km/h, natomiast czas 35 okrążeń wyniósł 1 godz. 35 minut i 46 sekund.
