Mało kto pamięta te samochody z Wielkiej Brytanii. A ty? Sprawdź swoją wiedzę w quizie!

Austin Princess Ogle-Triplex 10-20 Glassback powstał tylko w jednym egzemplarzu i został zaprezentowany w 1978 r. na British Motor Show. Mechanicznie bazuje na Austinie Princess 2200, a za stylistkę odpowiadało studio Ogle Design. Auto miało demonstrować możliwości laminowanego szkła firmy Triplex pokrytego zaawansowanymi powłokami, które ograniczały nagrzewanie, zamarzanie i parowanie. Szkło dawało się tez elastycznie formować, a tylna kopuła ma zaledwie 2,3 mm grubości.

Road Rover Series I to nieco „odterenowiony” prototyp Land Rovera, który miał się lepiej sprawować na asfalcie i oferować wyższy komfort jazdy. Wzorem dla tego projektu były amerykańskie „station wagons”, czyli duże i funkcjonalne kombi. Projekt Road Rovera został powołany do życia w 1952 i był rozwijany do 1959 r. Ten egzemplarz pochodzi z 1952 r., jest jednym z 12 prototypów. Co ciekawe, niektóre z nich miały napęd tylko na tylną oś. Można w tym projekcie dopatrywać się praprzodka Range Rovera lub nawet SUVa jako takiego.

To unikatowy prototyp sportowego samochodu, którego w wolnym czasie w 1967 r. zbudowali konstruktorzy Rovera – Spen King i Gordon Bashford, po tym jak Rover przejął firmę Alvis. Auto ma centralnie umieszczony silnik V8 Rovera, jednak ten z kolei bazował na konstrukcji Buicka – stąd „BS” w nazwie (od Buick-engined Sports). Z kolei zawieszenie pochodziło – jak sama nazwa wskazuje – od Rovera P6. Co ciekawe, silnik był delikatnie przesunięty w bok by móc zmieścić trzeci fotel z tyłu. Panele dachu były zdejmowane, mamy zatem do czynienia z nadwoziem typu targa (wówczas jest mało znanym). Niestety po fuzji Rovera z British Leyland w 1968 r. zaprzestano rozwoju tego projektu.

Po utworzeniu grupy British Leyland w 1968 r. podjęto decyzję o stworzeniu studia stylistycznego z prawdziwego zdarzenia – czyli na wzór amerykański. Jednym z pierwszych projektów nowo powstałego biura designu był ten Austin Zanda. Kształt nadwozia wyszedł spod ręki Harrisa Manna. Auto miało demonstrować możliwości tłoczni blach, to był okres kiedy zaczęto wprowadzać na tym etapie produkcji komputery. Zanda miała mieć układ napędowy Austina Maxi, ale umieszczony poprzecznie z tyłu. Projekt niestety zatrzymał się w 1969 r. na etapie tej makiety wykonanej z gliny i włókna szklanego wzmacnianego poliestrem.

Austin Ant, podobnie jak bardziej znany Mini Moke, wykorzystuje podzespoły Austina Mini, ale został wyposażony w układ 4x4 – napęd na przód był stały, na sztywno można dołączyć tył. Ant ma też skrzynię redukcyjną i niezależne zawieszenie. Był pierwszym autem z napędem 4x4 z poprzecznie umieszczonym silnikiem (4-cyl., 1275 cm3, 60 KM). W 1968 r. zbudowano aż 30 prototypów, jednak w British Leyland uznano, że wprowadzenie tego modelu do produkcji może zaszkodzić Land Roverowi i wstrzymano projekt – jak pokazał późniejszy sukces małych terenówek z Japonii był to błąd.

W 1976 r. Rover wypuścił model SD1 – liftbacka klasy średniej wyższej o sportowej linii nadwozia. Auto zostało pozytywnie przyjęte przez rynek, dlatego w tym samym roku zlecono firmie Carbodies przygotowanie prototypu wersji kombi. Ford i Volvo oferowały w tym czasie już konkurencyjne modele, które cieszyły się dużą popularnością. Ostatecznie powstały dwa prototypy w fabryce w Solihull, każdy z innym tyłem. Jednym z nich jeździł nawet na co dzień prezes zarządu British Leyland, Sir Michael Edwardes. Mimo jego zaangażowania w ten projekt seryjna produkcja Rovera SD1 nigdy nie ruszyła. Prototyp widoczny na zdjęciach ma 3,5-litrowy silnik V8 o mocy 155 KM.

Tuż po objęciu tronu przez Elżbietę II w 1953 r., Królowa wraz z mężem udali się w 6-miesięczną podróż po terytoriach Commonwealthu, czyli krajach podległych koronie brytyjskiej. W wyprawie towarzyszył im między innymi ten specjalnie przebudowany Land Rover Series I. Miał otwarta tylną część nadwozia z dwoma fotelami i jak wszystkie samochody z parku dworu królewskiego nie wymagał rejestracji. Specjalny kolor karoserii zarezerwowany dla Królowej nazywa się „Claret”. Samochód był wykorzystywany między innymi w Nowej Zelandii, Australii, na Sri Lance (wówczas jeszcze Ceylon), w Jemenie, Afryce i Gibraltarze. Tam gdzie nie było innej możliwości samochód był transportowany drogą lotniczą, pozostałe odcinki pokonywał na kołach. Pozostawał w służbie przez 21 lat.

W 1971 r. powstał pomysł budowy nowego pojazdu, który mógłby służyć Królowej do tzw. „State Review” czyli objazdu terytoriów zamorskich. Wybór padł na nowego wówczas Range Rovera. Po długich wymianach opinii między Land Roverem, a dworem królewskim specjalnie przerobione auto było gotowe w 1974 r. W porównaniu z poprzednim „State Review” na bazie Serii I Range oferował więcej miejsca na otwartej platformie i 4 fotele. Był wyposażony w dodatkowy tłumik i miał tak poprowadzony wydech by para królewska nie oddychała spalinami. W schowku między kabiną szofera, a platformą ukryto też parasolki. Co ciekawe, auto miało stalowe, a nie aluminiowe poszycie nadwozia jak seryjne modele.

W 1967 r. Land Rover podjął się skonstruowania małej terenowej ciężarówki na potrzeby wojska brytyjskiego. Model 101 Forward Control był produkowany w latach 1972-78. Oznaczenie 101 odnosi się do rozstawu mierzonego w calach (2565 mm). Wśród współczesnych samochodów porównywalny parametr ma np. VW Polo – był to więc bardzo kompaktowy transporter, który miał zajmować jak najmniej przestrzeni w luku samolotu. 101 FC miał krótkie zwisy i silnik umieszczony pod kabiną. Inżynierowie zastosowali tu 3,5-litrowe V8. Inna, rzadziej stosowana nazwa tego pojazdu to Land Rover One Tonne – zgodnie z życzeniami wojska miał móc ciągnąć działko i transportować tonę amunicji na pace. Ciekawostką jest pierścień na przednim kole ułatwiający wsiadanie do kabiny.

Ten żółty, futurystyczny pojazd zagrał u boku Sylwestra Stallone'a w filmie „Sędzia Dredd” (Judge Dredd) z 1995 r. Produkcja zebrała raczej mało pochlebne recenzje (w szczególności gra aktorska Stallone'a), jednak z pojazdem wiąże się ciekawa historia. Akcja filmu toczy się w 2080 r. i jedyną marką samochodową, która przetrwała (mającą miejsce wcześniej „małą apokalipsę”) jest... Land Rover. Auta tej marki służą w filmowym „Mega-City One” za taksówki. Na potrzeby filmu przygotowano aż takich 30 pojazdów. Futurystyczne nadwozia nałożono na... podwozia Land Roverów 101 Forward Control z demobilu – podobno wszystkie mogły się poruszać o własnych siłach.

To wyścigowy prototyp napędzany turbiną gazową – pierwsza taka konstrukcja, która ukończyła 24-godzinny wyścig Le Mans. Rover-BRM trzykrotnie startował w słynnym francuskim maratonie – w 1963, 64 i 65. najlepszy rezultat uzyskał za pierwszym razem zdobywając 8. miejsce. W 1965 r. uplasował się na 10. pozycji, jako najlepszy wśród brytyjskich samochodów. Ze względu na napęd wymagał specjalnego zezwolenia od organizatorów. Graham Hill, który nim się wówczas ścigał porównywał huk turbiny do... silników odrzutowych Boeinga 707.

Samochód na zdjęciu pochodzi z 1975 r. i jest ostatnim wyprodukowanym Wolseleyem. Do tego momentu ten model (18-22) występował także jako Austin i Morris, jednak koncern British Leyland zdecydował, że w sprzedaży pozostanie tylko pod nazwą Princess (lub Austin Princess). Marka Wolseley funkcjonowała od 1901 r.