Opel Commodore GS/E - Niewidoczny, ale skuteczny

Źródłem napędu było 5 różnych wariantów 6-cylindrowych silników. Najmniejszy o pojemności 2.2 l oraz mocy 95 KM szybko został wycofany. Commodore miał w ofercie Opla wypełnić lukę pomiędzy Rekordem a grupą bardziej luksusowych aut - Kapitan, Admiral i Diplomat. Tak niewiele potrzeba, aby ujarzmić wiatr Standardową wersją była jednostka o pojemności 2,5 l i mocy 115 KM (od sierpnia 1969 - 120 KM). Ten silnik ze specjalną głowicą oraz podwójnym gaźnikiem Zenitha dawał już 130 KM, a stosowano go w modelu, gdzie obok napisu Commodore pojawiały się czerwone litery GS. Szczytowa wersja z elektronicznym wtryskiem paliwa D-Jetronic (GS/E) osiągała 150 KM. W roku 1971 wprowadzono silnik 2.8 o mocy 145 KM. Ważnym, ale niezbyt rzucającym się w oczy, elementem nowego auta był przedni spoiler. Wykonano go z poliestru i miał on zaledwie kilka centymetrów wysokości. Nie dość, że wyraźnie poprawiał własności aerodynamiczne auta, to jeszcze przyczynił się do wzrostu sprzedaży tego samochodu. W modelu Commodore B, który wszedł na rynek w 1972 roku, był już odpowiednio większyi bardziej zauważalny. Opel Commodore GS/E był właściwie sportową odmianą Rekorda. Za dopłatą można było otrzymać matowoczarną pokrywę silnika, szersze opony oraz również czarny winylowy dach. Seryjnie montowano dodatkowe reflektory halogenowe, obrotomierz oraz wskaźniki ciśnienia oleju i prądu,a także chromowaną, podwójną, nadającą bardziej wyczynowy charakter końcówkę układu wydechowego. W roku 1972 na rynku pokazał się Opel Commodore B,a sześć lat później wprowadzono kolejną serię C. Tym razem te pojazdy produkowano także w wersji kombi. W ofercie firmy z Rüsselsheim ten model pozostawał do roku 1982. Commodore w domu i na dworze królewskim Starsi z czytelników "Auto Świata", ale nie aż tak bardzo starzy, dobrze jeszcze pamiętają najlepiej sprzedający się komputer domowy - Commodore C64. Produkowała go amerykańska firma założona przez emigranta z Polski Jacka Tramiela. Swój biznes rozpoczął od napraw maszyn do pisania, potem zaczął je wytwarzać. Kolejnym produktem były kalkulatory, a w końcu komputery. Pewnego dnia 1958 roku podczas wizyty w Berlinie Tramiel zastanawiał się nad nazwą swej firmy. Spacerując wzdłuż kolumny taksówek, jego wzrok przykuła plakietka na jednymz aut - Commodore. Jego wymarzone nazwy General i Admiral były już zajęte. Tak powstał Commodore Business Machines (CBM). Późniejsze wersje Commodore były produkowane przez inne firmy - w Australii jako Holden Commodore, a w Wielkiej Brytanii Vauxhall Viceroy. Ten ostatni w wersji kombi służył królowej Elżbiecie II do przewozu jej ulubionych psów rasy corgi.