Mając świadomość, iż luksusowy samochód 4x4 może być postrzegany jako „terenówka na szutrówki”, zespół promocyjny Land Rovera opracował plan, który miał dowieść prawdziwych możliwości terenowych tego samochodu.
Prototypem przez Saharę
Przed wprowadzeniem Range Rovera do sprzedaży, podjęto próbę pokonania nim całej Sahary. Miejsce za jego kierownicą zajmowali Geof Miller - inżynier projektu, Roger Crathorne (inżynier projektu Range Rover) oraz inni kierowcy testowi i technicy. Podróż trwała od października do grudnia 1969 roku, a więc sześć miesięcy przed wprowadzeniem samochodu do sprzedaży.
Wykorzystano dwa samochody, prototypy numer pięć i sześć, oba ze znaczkami „Velar” (sprytny sposób na zmylenie fotografów „szpiegów”). Ekspedycja miała w pierwszym rzędzie na celu przetestowanie zachowania samochodu w gorącym klimacie, chociaż ocenie poddawano również zachowanie w trudnym, piaszczystym terenie. Nakręcono wtedy także film promocyjny.
Kiedy kamery poszły w ruch, znaczki „Velar” zostały zastąpione logo „Range Rovera”.Ekspedycja rozpoczęła się na skraju Sahary, w północnej Algierii. Oba pojazdy wjechały na pustynię Ténéré w Nigrze, potem skierowały się z powrotem do Algierii, a następnie znów na południe, w głąb Sahary.
Intensywnym badaniom rozwojowym poddano również opony i hamulce. Na wydmach sprawdzano zdolność samochodu do pokonywania piasku, która okazała się znakomita. Samochody przeprawiły się przez góry Hoggar, po czym dotarły do miasta-oazy Tamanrasset, znajdującego się niemal w samym środku pustyni. Następnie podążyły starym szlakiem handlowym do granicy Maroka.
Pokonać Darien Gap
Dla podkreślenia oferowanego przez Range Rovera połączenia prędkości i wytrzymałości, zaplanowano start nowego samochodu w rajdzie o Puchar Świata w 1970 roku na trasie Londyn-Meksyk z odcinkiem wiodącym przez Amerykę Południową. Niestety, nie udało się przygotować samochodu na czas.
Jednak, zamiast tego, ludzie z działu PR zainteresowali się wysuniętą przez kapitana Gavina Thompsona propozycją wykorzystania Range Roverów w ekspedycji Armii Brytyjskiej na trasie z Alaski do południowego krańca Argentyny. Kluczowym testem miało być pokonanie rozciągającego się od Panamy do Kolumbii nieprzebytego obszaru bagiennego o nazwie Darien Gap.
Przygotowano samochody zgodne ze specyfikacją szwajcarską, a więc z kierownicą po lewej stronie.Szefem ekspedycji był major John Blashford-Snell. Rozpoczęła się ona w grudniu roku 1971. I był to zły początek. Niedaleko od linii startu jeden z samochodów rozbił się na stojącej ciężarówce. Drugi Range Rover holował go na dystansie 1000 mil do Vancouver, gdzie został naprawiony.
Zgodnie z przewidywaniami, prawdziwym wyzwaniem było pokonanie obszaru Darien Gap. Przed rozpoczęciem tego etapu wydano przyjęcie dla uczestników ekspedycji. Blashford-Snell zauważył, że „dla mieszkańców okolic obszaru Darien Gap, którzy wiedzieli, jaki jest to teren, nasz plan był kompletnym szaleństwem, ale, przez grzeczność, nie mówili o tym głośno.”Pokonanie tego etapu zajęło 99 dni – średnio trzy mile dziennie – i wymagało pchania, użycia wyciągarek, perswazji i tratw oraz budowy prowizorycznych mostów. W końcu samochody utorowały szlak przez dżunglę.
Tylko jeden członek zespołu pozostał przy samochodach przez całą drogę. Wszyscy pozostali musieli na jakimś etapie powrócić do cywilizacji, aby poddać się leczeniu. Były złamania, tropikalne zakażenia, biegunka, ukąszenia szerszeni i węży. Jeden z Range Roverów spadł z tratwy i całkowicie zanurzył się w bagnie. Po wysuszeniu silnika można było kontynuować podróż. Cała ekspedycja przez obie Ameryki trwała siedem miesięcy, a samochody pokonały dystans 18 000 mil.
Ekspedycja Transglobe
New York Times opisał ją jako „Ostatnią na świecie wielką przygodę”, a książę Karol stwierdził, że była ona przedsięwzięciem „szalonym, ale i cudownym”. W roku 1979, poszukiwacz przygód Sir Ranulph Fiennes, opisany w Księdze Rekordów Guinnessa jako „Największy żyjący badacz” wraz z grupą znajomych i innych poszukiwaczy silnych wrażeń wyruszyli w rejs z londyńskiego Greenwich na pokładzie małego lodołamacza Benjamin Bowring.
Jaki był ich cel? Pierwsza na świecie podróż dookoła świata, której trasa prowadziła przez oba bieguny.Z Greenwich pożeglowali do Francji, gdzie przejechali przez Europę, a następnie przez Północną Afrykę, gdzie pokonawszy Saharę, dotarli do Abidjanu na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Czekał tam na nich Benjamin Bowring, gotów do następnego, morskiego etapu wyprawy. Pożeglowali na Antarktydę, przebyli ją na skuterach śnieżnych, po czym podjęli żeglugę na północ przez Pacyfik, a następnie udali się w trasę północno-zachodnim przejściem do Arktyki. Etap saharyjski – z północy na południe pustyni – pokonali w Range Roverze i dwóch Land Roverach.
Ekspedycja Great Divide
W roku 1989 amerykańska firma Range Rover of North America zorganizowała pierwszą na świecie podróż samochodową wzdłuż wielkiego działu wodnego Great Divide. Ten górzysty region ciągnie się wzdłuż szczytów Gór Skalistych i jest największą naturalną barierą w Ameryce Północnej.
Dwutygodniowa podróż na dystansie 1000 mil, w której wzięła udział flota składająca się z białych Range Roverów z automatyczną skrzynią biegów objęła trasę od miejscowości Encampment w stanie Wyoming, w okolice miejscowości Chama w Nowym Meksyku. Samochody poruszały się nieutwardzonymi drogami i szlakami terenowymi wydeptanymi przez Indian i górników-pionierów.
Ekspedycja została zorganizowana we współpracy z programem Tread Lightly amerykańskiej Służby Leśnej, stanowiącym ogólnokrajową kampanię edukacyjną zachęcającą do praktykowania odpowiedzialnej i bezpiecznej jazdy terenowej. W latach 1990-91 wypuszczono limitowaną serię 400 samochodów Range Rover 'Great Divide Edition', w tym samym białym kolorze Alpine White, co samochody biorące udział w ekspedycji.
Sukcesy sportowe
Specjalnie zmodyfikowany Range Rover zwyciężył w pierwszym rajdzie Paryż-Dakar w roku 1979. Za jego kierownicą zasiadali wtedy Francuzi Alain Génestier i Joseph Terbiaut. Range Rover zwyciężył ponownie w roku 1981. Paryż-Dakar był rajdem przez Europę i Północną Afrykę, w którym brały udział zmodyfikowane samochody terenowe i motocykle. O wygranej lub przegranej decydowały odcinki biegnące przez Saharę.
W roku 1977 Range Rover kierowany przez australijskiego kierowcę rajdowego i prezentera telewizyjnego Evana Greena, zwyciężył w Maratonie Londyn-Sydney w klasie samochodów 4x4. Zmodyfikowany w Australii Range Rover z 4,4-litrowym silnikiem V8 zajął 11 miejsce w wyczerpującym rajdzie na dystansie 30 tysięcy kilometrów (najdłuższym wyścigu na czas w historii).
Lądowy rekord prędkości
W roku 1985 Range Rover z silnikiem wysokoprężnym pobił 27 rekordów prędkości, w tym rekord jazdy 24-godzinnej ze średnią prędkością powyżej 100 mil/h w tej klasie. Range Rover 'Bullet' posiadał silnik VM włoskiej konstrukcji, będący poddaną tuningowi wersją seryjnego silnika wysokoprężnego.
Camel Trophy
Rajd Camel Trophy, zwany czasami „Olimpiadą Samochodów Terenowych”, był wyścigiem sportowym kładącym nacisk na przygodę i eksplorację. Range Rovery brały w nim udział w latach 1981, 1982 i 1987.
W roku 1981 trasa wyścigu prowadziła głównie przez tropikalną dżunglę indonezyjskiej Sumatry, w roku 1982 przez Papuę Nowa Gwineę, a w 1987 samochody (tym razem z silnikami wysokoprężnymi VM) przejechały po raz pierwszy z północy na południe Madagaskaru pokonując 1400 mil. Samochody te były mocno zmodyfikowane. Posiadały klatki bezpieczeństwa, mocniejsze zabezpieczenia podwozi, wyciągarki, kominowe wloty powietrza do silnika (które pozwalały wersjom wysokoprężnym pokonywać przeszkody wodne w niemal całkowitym zanurzeniu) oraz sprzęt nawigacyjny i komunikacyjny.
Dotychczas pojawiły się trzy generacje Range Rovera: oryginalna (Classic) w roku 1970, druga generacja (P38a) w roku 1994 i trzecia generacja (L322) w roku 2001.
Samochody drugiej linii modelowej – Range Rover Sport – pojawiły się na rynku w roku 2005, a w 2007 roku były najlepiej sprzedającymi się modelami Land Rovera na całym świecie.
Trzecia linia modelowa zostanie przedstawiona publiczności podczas międzynarodowego salonu samochodowego w Paryżu we wrześniu roku 2010.