Triumph Spitfire - Doskonałość w każdym calu

Natychmiastowy rynkowy sukces tego pojazdu nie mógł ujść uwadze kierownictwa konkurencyjnej firmy Standard-Triumph. Odpowiedzią Triumpha był pokazany w następnym roku prototyp o nazwie Bomb (bomba). Jego konstrukcja jak i silnik o pojemności 948 ccm wywodziły się z małego sedana Herald.Poważne kłopoty finansowe firmy w roku 1960 sprawiły, że plany wprowadzenia go do produkcji zostały porzucone. Jednak przejęcie firmy Standard-Triumph w kwietniu 1961 roku przez Leyland Motors zupełnie zmieniło sytuację. Nowy pojazd zaprojektował zatrudniony przez Triumpha włoski stylista Giovanni Michelotti. Otrzymał on nazwę Spitfire. Dlaczego tak nazwano to auto, dokładnie nie wiadomo. Po raz pierwszy określenie Spitfire zostało użyte przez firmę Supermarina do nazwania słynnych myśliwców z czasów II wojny światowej.Sportowy kabriolet z nazwą myśliwca Pierwszy Triumph Spitfire pojawił się na brytyjskim rynku w roku 1962. Oficjalna prezentacja odbyła się podczas London Earls Court Motor Show. Auto kosztowało wówczas 641 funtów. To dużo więcej niż trzeba było zapłacić za Austin-Healeya Sprite'a, ale Triumph oferował o wiele bardziej sportowy pojazd niż konkurencja. Mechanika Spitfire'a opierała się na modelu Herald. Samochód napędzał nieco stuningowany 4-cylindrowy silnik o pojemności 1147 ccm. Te pierwsze auta nosiły nazwę Spitfire MkI lub Spitfire 4 (od liczby cylindrów). Do marca 1965 roku, kiedy pojawił się Mk2, wyprodukowano ponad 45 tysięcy pojazdów pierwszej serii. Druga generacja Spitfire'a musiała walczyć o swą pozycjęnie tylko z Austin-Healeyem Sprite'em, ale także z nowym konkurentem - MG Midgetem. Sposób na konkurencję - kolejne generacje Poważniejszych zmian w porównaniu z pierwowzorem dokonano dopiero w modeluSpitfire Mk3. Auto przeszło gruntowny face lifting. Całkowicie zmieniono wygląd przedniej części auta. Silnik 1147 ccm został zastąpiony przez większą jednostkę o pojemności 1296 ccm, stosowaną w nowym Triumphie Heraldzie 13/60 oraz limuzynie Triumph 1300. Wzrosła także moc. Teraz silnik uzyskiwał 75 KM. W czterostopniowej skrzyni biegów wprowadzono elektrohydrauliczne przełożenie autostradowe (overdrive). Teoretycznie ta opcja była dostępna już w pierwszych Spitfire'ach jako nadbieg, ale dopiero zastosowanie w Mk3 umożliwiło jej pełne wykorzystanie. Co więcej, dawało to techniczną przewagę nad bezpośrednimi konkurentami Austinem Healeyem Sprite'em oraz MG Midgetem. W latach 1967-1970 wyprodukowano ponad 65 tysięcy trzeciej generacji Spitfire'a. Kolejna niewielka zmiana nadwozia miała miejsce w modelu MkIV.Na zderzakach znalazły się duże plastikowe elementy, które wyraźnie psuły wygląd tego auta. Wskaźniki, które dotychczas znajdowały się na środku deski rozdzielczej, powędrowały przed kierowcę. Poprawiono także tylne zawieszenie, co znacznie wpłynęło na poprawę prowadzenia auta na zakrętach. Do tego "wcielenia" Michelotti zaprojektował także chowane reflektory. Nie weszły jednak do produkcji ze względu na wysoki koszt oraz z obawy, że niebawem ich stosowanie zostanie zabronione w USA. Stany Zjednoczone były głównym rynkiem dla tego brytyjskiego samochodu sportowego.Mało znany Triumph Spitfire z dachem Ostatnia generacja Spitfire'a pojawiła się w roku 1974. Tego modelu nie określano kolejnym numerem, lecz liczbą 1500, odpowiadającą litrażowi zastosowanego silnika. Teraz samochód napędzała jednostka o pojemności 1493 ccm i mocy zaledwie 53 KM. Auto, którego stylistyka w zasadzie nie zmieniała się od 18 lat, zaczęło tracić rynek na rzecz konkurencji (Fiat X1/9), a także bratniego Triumpha TR7. Jego produkcję zakończono w 1980 roku. Triumpha Spitfire'a powszechnie znamy jako stylowy brytyjski kabriolet. Istniała jednak także wersja z zamkniętym nadwoziem. W latach 1966-1973 na bazie aktualnych wersji budowano coupé z 6-cylindrowym, rzędowym silnikiem o pojemności 2 litrów. Ten model nazywano Triumph GT6.