Pierwszy samochód marki Volvo – model ÖV 4 – zaprezentowano w 1927 roku. Kolejne auta z Göteborga cieszyły się dobrą opinią, jednak budowano je w znikomych ilościach. W maju 1943 r.
Helmer Pettersson i Erik Jern rozpoczęli projektowanie nowego samochodu klasy średniej. Wzorcem stylistycznym dla samo-nośnego, dwudrzwiowego nadwozia o aerodynamicznym kształcie był niemiecki Hanomag 1.3.
Nowy pojazd miał zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa. W tym celu wzmocniono konstrukcję dachu oraz przedziału pasażerskiego. Po raz pierwszy na świecie zastosowano dzieloną, płaską przednią szybę z klejonego szkła.
Górnozaworowy silnik B4B o pojemności 1.4 miał cztery cylindry, rozwijał moc 40 KM i współpracował z 3-biegową skrzynią manualną. Wnętrze zapewniało komfortową podróż czterem osobom z bagażem.
Dotrzymana obietnica
Premiera Volvo PV 444 odbyła się 1 września 1944 na wystawie w Kungliga Tennishallen w Sztokholmie. Cena auta wynosiła 4800 koron. Podczas prezentacji 2,3 tys. klientów złożyło zamówienia.
Problemy z dostawą stali oraz innych materiałów spowodowały podniesienie ceny do 6050 koron. Szef Volvo, Assar Gabrielsson, obiecał, że pojazdy zamówione podczas premiery zostaną sprzedane po starej cenie – i słowa dotrzymał. Mimo pozornej straty Volvo zyskało wielkie uznanie i tysiące nowych klientów.
Szybki sukces
Seryjna produkcja ruszyła w marcu 1947 r. Do końca grudnia zbudowano zaledwie 1920 egz., jednak w kolejnych latach udało się montować już ponad 10 tys.aut rocznie. We wrześniu 1950 r. wprowadzono model PV 444 B (silnik 44 KM) ze zmodernizowanym kokpitem i kierunkowskazami ramieniowymi. W 1951 r. pojawił się model 444 C z kołami o średnicy 15 cali i kierunkowskazami w słupkach. Dwa lata później oferowano już dostępne za dopłatą ogrzewanie wnętrza.
Na rynek wprowadzono też kombi PV 445 Duett i odmianę pikap. Znakomita opinia o PV 444 ułatwiła firmie rozbudowę sieci dilerskiej na całym świecie. Od 1954 r. Volvo PV 444 miało jednoczęściową tylną szybę, nowe klosze tylnych lamp oraz silnik o mocy 51 KM. Światową innowacją były spryskiwacze przedniej szyby.
W 1956 roku rozpoczęto eksport do USA i Kanady, gdzie auto kosztowało 2170 dolarów. W 1957 r. wprowadzono silnik B16 (1.6/60 KM). Na rynkach krajów skandynawskich oferowano ubogą wersję PV 444 HE, bez ogrzewania, chromowanych ozdób i uchylnych szyb z tyłu.
25 sierpnia 1958 r. zaprezentowano następcę – Volvo PV 544. Kształt nadwozia pozostał niezmieniony, nowy model różnił się od poprzednika giętą przednią szybą, większymi oknami bocznymi, atrapą chłodnicy oraz dużymi kloszami tylnych lamp.
Wprowadzono synchronizowaną manualną skrzynię czterobiegową. Opcjonalnie montowano trzypunktowe pasy bezpieczeństwa, przełomowy wynalazek inżyniera Nilsa Bohlina.
W 1961 roku wprowadzono słynący z trwałości silnik B18. Kombi Duett oraz jego pochodne zastąpiono modelem 210 (1961-69). W 1964 r. Tom Trana zdobył nim tytuł rajdowego mistrza Europy. Solidna konstrukcja auta przyczyniła się do zwycięstwa Jogindera Singha w ekstremalnie trudnym East African Safari Rally.
W 1963 r. rozpoczęto montaż Volvo w kanadyjskim Halifax-Dartmouth. Produkcję Volvo PV 544 zakończono w 1965 r. W ciągu 18 lat zbudowano 440 tys. egzemplarzy Volvo z garbatym nadwoziem.
