Opel GT

Opel GT to legendarny sportowy samochód osobowy produkowany przez niemiecką markę. Auto zadebiutowało w jako prototyp już w 1965 roku, lecz produkcyjną wersję zaprezentowano 3 lata później. Nazwa GT pochodzi od skrótu „gran turismo”.

Pomysł stworzenia sportowego Opla powstał już na początku lat 60. Niemcy przy projektowaniu nadwozia poprosili o pomoc Chucka Jordana, który wraz z Clare’m McKichanem nadali pojazdowi niepowtarzalny kształt. Z uwagi na jego podobieństwo do ówczesnej Corvetty, Amerykanie nazywali sportowego Opla „małą Vettą”.

Nieoczekiwanie Opel GT stał się prekursorem przyszłych aut typu GT/coupe. Niskie, 2-drzwiowe nadwozie miało łagodne i bardzo eleganckie linie. Z przodu charakterystycznymi elementami były m.in. 2 wąsie wloty powietrza oraz reflektory, który otwierały się poprzez… obrót. Z tyłu natomiast GT miało typowy „kuper”, gdzie górna krawędź była bardziej wysunięta od dolnej.

Nadwozie GT tworzone było przez firmę Chausson, która gotową karoserię transportowała do Brissinneau&Lotz nieopodal Paryża – tam wyposażano je w tapicerkę oraz lakierowano je. Dopiero tak przygotowane nadwozie było dalej transportowane do Niemiec (Bochum), gdzie montowano układ napędowy i zawieszenie. Co ciekawe, nadwozie Opla GT, jest jednością tak jak je widzimy, tzn. nie ma w nim demontowalnym przednich błotników czy choćby atrapy chłodnicy. Konstrukcyjnie GT oparte było na popularnym Kadecie.

Do napędu początkowo stosowano 1,1-litrowy silnik benzynowy generujący 60 KM. Niestety moc ta nie wystarczała mimo niskiej masy (ok. 850 kg), dlatego szybko do oferty dołączył 90-konny silnik 1.9, który później w USA oferowany był w wersji 83-konnej. Właśnie na rynku północnoamerykańskim GT zdobył ogromną popularność. Niestety w 1973 roku wskutek zmian przepisów dotyczących bezpieczeństwa właśnie na tamtejszym rynku oraz zmian norm emisji spalin postanowiono zakończyć produkcję Opla GT.

Przez cały okres z fabryki wyjechało niespełna 104 tys egzemplarzy. Jego nieoficjalnym następcą został w 2000 roku model Speedster, który został zastąpiony w 2007 roku przez (bądź co bądź) II generację modelu GT.

Opel w dużej mierze liczył na marketingowy chwyt polegający na wykorzystaniu nazwy legendy przy nowym modelu, tak jak robiło to wiele innych producentów, jednak druga odsłona nigdy nie zdobyła oczekiwanej popularności. Jej bliźniaczymi modelami był Pontiac Solstice oraz Saturn Sky. 2-drzwiowe nadwozie typu roadster ze składanym miękkim dachem mocno nawiązywało do Speedstera. Było bardziej krępe, lecz zachowało swój zadziorny charakter. Mimo niewielkiego nadwozia, wzmocnienia wymagane przy aucie „bez dachu” spowodowały, iż GT ważył nieco ponad 1300 kg. Wnętrze było dosyć ciasne, ale jak na Opla wyróżniało się jakością wykonania.

Konstrukcyjnie nowy GT został oparty na płycie podłogowej GM Kappa. Do napędu posłużył wyłącznie benzynowy silnik turbodoładowany o pojemności 2 litrów, generujący 264 KM. Moc kierowana była na tylną oś za pomocą 5-biegowej skrzyni manualnej.

Z uwagi na niskie zainteresowanie autem i kiepskie wyniki sprzedażowe, produkcja Opla GT została zakończona w 2009 roku.