Opony: Obalamy zimowe mity

W tym stwierdzeniu jest sporo prawdy – jakość ogumienia na przedniej osi ma duży wpływ na drogę hamowania, bo to właśnie przednie hamulce biorą na siebie wówczas większość pracy. Mimo to firmy oponiarskie zalecają, że jeśli trzeba używać w aucie ogumienia o różnych właściwościach (co samo w sobie jest już potencjalnie niebezpieczne), to lepiej, żeby lepsze gumy znalazły się na tylnej osi. Dlaczego? W uproszczeniu chodzi o to, że przeciętny kierowca, gdy prowadzi auto z kiepskimi oponami z przodu, niemal od razu zauważy, że źle ono jedzie, i odruchowo zdejmie nogę z gazu. Zamontowanie gorszych gum z tyłu może się za to skończyć niespodziewanym i trudnym do opanowania przez niedoświadczonego kierowcę „oberkiem”.

Jeszcze kilka lat temu producenci aut rzeczywiście zalecali, żeby ogumienie zimowe było węższe od letniego. Teraz, poza nielicznymi wyjątkami, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie standardowego rozmiaru opon dla danego modelu – nowoczesne zimówki mają tak dopracowaną konstrukcję, że nawet w szerszych rozmiarach dobrze radzą sobie na śniegu.

No cóż, w ciągu pierwszych metrów jazdy kierowcy może się tak właśnie wydawać. Sprawny stały napęd na obie osie rzeczywiście na tyle poprawia trakcję, że nawet na mało przyczepnych letnich oponach zwykle bez większych problemów uda się ruszyć także na śniegu czy oblodzonej nawierzchni, czyli w warunkach, w których auta z napędem na jedną oś nie poradziłyby sobie. Niestety, nawet najbardziej dopracowany napęd na cztery koła nie pomaga w hamowaniu. To tym bardziej niebezpieczne, że podczas ruszania kierowca mógł nie poczuć, że jest ślisko. Dobrych opon zimowych lub całorocznych nie da się zastąpić!

Może to i sposób na oszczędności, ale nie na bezpieczną jazdę. W takiej konfiguracji samochód źle hamuje i jeszcze gorzej się je prowadzi. Skrajnie niebezpieczny pomysł!