O tym, jak ważna jest tabliczka znamionowa, kierowcy najczęściej przekonują się zwykle podczas badania na stacji diagnostycznej albo przy kontroli drogowej – brak tabliczki, jej nieczytelność albo zawarte na niej dane niezgodne ze stanem faktycznym mogą nas wpędzić w poważne problemy. Auto może w takiej sytuacji nie przejść przeglądu, stracić dowód rejestracyjny, albo wylądować na policyjnym parkingu do czasu wyjaśnienia sprawy.
A że tabliczki znamionowe "psują się" stosunkowo często – np. z powodu korozji, przy okazji kolizji, albo na skutek maskowania nielegalnego pochodzenia pojazdu, to np. przy zakupie używanego auta, czy przy odbiorze samochodu z naprawy blacharskiej, warto sprawdzić, w jakim stanie jest ten ważny element i czy aby na pewno jest oryginalny i zgodny z innymi cechami identyfikacyjnymi auta oraz z jego dokumentami. To nie takie łatwe, bo choć przepisy wymagają, żeby tabliczka zamontowana w samochodzie była umieszczona przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, to w internecie znaleźć można oferty setki firm wytwarzających lepszej lub gorszej jakości kopie tabliczek. Niektóre są tak dobre, że podróbkę zauważy tylko fachowiec, na większość jednak nabierze się tylko amator, ale diagnosta czy policjant – już nie.
Jeśli auto z jakiegoś powodu tabliczki nie ma, to albo możemy zamówić duplikat w ASO producenta (terminy bywają odległe, nie zawsze da się to zrobić), albo wyrobić tabliczkę zastępczą. Jak wygląda taka procedura?
Organ rejestrujący (czyli wydział komunikacji), na wniosek właściciela pojazdu, wydaje, w drodze decyzji, zgodę na wykonanie i umieszczenie tabliczki znamionowej zastępczej, zwanej dalej "tabliczką zastępczą", w przypadku:
- braku, utraty lub zniszczenia tabliczki znamionowej;
- utraty aktualności treści tabliczki znamionowej w zakresie określenia cech identyfikacyjnych pojazdu.
- W przypadkach określonych w ust. 1 stacja kontroli pojazdów wydaje zaświadczenie potwierdzające wykonanie i umieszczenie tabliczki zastępczej.
Tabliczka znamionowa — gdzie jej szukać?
Dawniej tabliczki z reguły umieszczano pod maską, przynitowując blaszkę do górnej części wzmocnienia czołowego – czyli na elemencie, który przy niemal każdej stłuczce był narażony na uszkodzenia, a i bez tego mógł zostać uszkodzony np. w wyniku działania soli czy wilgoci. Niekiedy tabliczki znajdowały się na grodzi, podszybiu, w okolicach kielichów zawieszenia – każdy producent miał na to swoje pomysły. Od pewnego czasu najpopularniejszą formą tabliczek są nalepki lub naklejane płytki montowane we wnęce drzwi, przy środkowym słupku, czyli na elemencie stosunkowo dobrze osłoniętym i narażonym na zniszczenie tylko w przypadku naprawdę poważnych kolizji. W zależności od marki i modelu tabliczka może się znajdować po prawej lub po lewej stronie auta.
Tabliczka znamionowa — co musi się na niej znaleźć?
Zawartość i formę tabliczki określają przepisy. Oczywiście, w przypadku starszych aut zawartość tabliczki może odbiegać od poniższego wzorca. Tabliczka znamionowa powinna być trwale przymocowana w widocznym i łatwo dostępnym miejscu na części, która nie daje się łatwo usunąć lub wymienić.
Powinna ona podawać w sposób czytelny i nieścieralny informacje w następującej kolejności:
- nazwa producenta;
- numer świadectwa homologacji typu WE pojazdu lub numer świadectwa homologacji typu pojazdu;
- numer identyfikacyjny pojazdu VIN, a w razie jego braku – rozpoznawczy numer podwozia/nadwozia pojazdu;
- maksymalna masa całkowita pojazdu, a w przypadku motocykli i motorowerów zamiast maksymalnej masy całkowitej homologowany poziom hałasu zewnętrznego na postoju w dB (A) przy prędkości obrotowej wyrażonej w obr/min;
- maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów w przypadku pojazdu samochodowego przeznaczonego do ciągnięcia przyczepy;
- maksymalne obciążenia osi podane w kolejności od przodu do tyłu;
- w przypadku przyczepy i naczepy, maksymalne obciążenie pionowe na urządzenie sprzęgające;
- jeżeli wartości maksymalne mas i obciążeń są większe niż dopuszczalne, to należy podawać również te wartości; dane powinny być wówczas podane w dwóch kolumnach: dopuszczalne – po lewej i maksymalne – po prawej stronie.
W nagłówku lewej kolumny podaje się kod państwa, w którym pojazd ma zostać zarejestrowany; dotyczy pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 1 maja 2016 r.;
Uwaga! Producent może podać dodatkowe dane, zamieszczając je poniżej lub obok, poza wyraźnie zaznaczonym prostokątem zawierającym jedynie dane przewidziane w pkt 1–8.
