Srebrne strzały Mercedesa - legendy Grand Prix

Pierwsze auto prezentowane w naszej galerii to model, który w lipcu 1914 roku, a więc 100 lat temu, podczas Grand Prix Francji odniósł zwycięstwo na torze pod Lionem. Wyścig odbywał się na torze o długości pętli 37,6 km, kierowcy musieli pokonać go 20 razy - długość wyścigu wynosiła więc 750 km.

Samochód Mercedesa miał nowy silnik - wynikało to z regulaminu ograniczającego pojemność motorów do 4,5 litra. Nowy motor Mercedesa miał 4 cylindry i 2 wałki rozrządu w głowicy oraz - uwaga - 4 zawory na cylinder. Przypomnijmy - 100 lat temu!

Nowy silnik rozwijał moc 106 KM i pozwalał rozpędzić bolid do kosmicznych wówczas prędkości 180 km/h.

Kierowca tego pojazdu musiał mieć jaja - miał do dyspozycji szybki samochód, ale bez wspomagania kierownicy i hamulców. Nie było także żadnych zabezpieczeń, np. w postaci pasów bezpieczeństwa.

Kolejny bolid w naszej galerii to Mercedes W 125 z 1937 roku. Jego osiągi są szokujące: silnik 8-cylindrowy o pojemności 5663 ccm rozwijał moc 592 KM i pozwalał rozpędzić ważący zaledwie 750 kg bolid do 320 km/h. Takim bolidem ścigał się m.in. słynny kierowca Rudolf Caracciola.

Kolejny bolid to model W 154 z lat 1938-39. Wygląda jak naleśnik na kołach. Pod długą maską zamontowano silnik V12 o pojemności 2963 ccm i mocy 486 KM z podwójnym kompresorem. Bolid rozpędzał się do 300 km/h.

Czwarte aujto w naszej galerii to Mercedes W 25 z lat 1934-36. 8-cylindrowy motor miał moc od 354 do 494 KM, w zależności od pojemności (od 3360 do 4740 ccm). Rozpędzał się do 300 km/h. Ścigał się nim Rudolf Caracciola.

Wszystkie bolidy pochodzą z Muzeum Mercedesa w Stuttgarcie. Sfotografowane zostały w marcu 2014 roku podczas targów Technoclassica w Essen, gdzie z okazji 120-lecia udziału Mercedesa w sporcie zorganizowano specjalny pokaz.