Citroen nie byłby Citroenem, gdyby troszkę nie przesadzono z nowoczesnością w kokpicie. O ile filozofię sterowania multimediami i ustawieniami samochodu da się przyswoić, zresztą jest ona taka sama jak w innych modelach firmy (np. w nowym Peugeocie 5008), to już dotykowe pola wokół ekranu, dające dostęp do poszczególnych sekcji menu pokładowego, to jest pomysł nie najgorszy pod kątem stylistyki, ale zły pod względem użytkowym: by w nie precyzyjnie trafić, trzeba oderwać wzrok od drogi, na wyczucie nic tu nie da się załatwić, a jeszcze zdarza się i tak, że polecenie wydane zbyt krótkim muśnięciem pola dotykowego trzeba ponowić.
Citroen C4 Grand Picasso - konsekwentne wzornictwo
Co do głównego wyświetlacza w górnej części deski rozdzielczej, to można stwierdzić, że po prostu pasuje on do ogólnie futurystycznego wzornictwa kokpitu. Choć w standardowym ustawieniu podaje on za dużo danych, w tym dubluje wskazania prędkości na imitacji obrotowego bębna (to nawiązanie stylistyczne do zabytkowych modeli firmy, m.in. GSA), to ostatecznie te wszystkie wskaźniki, z wyjątkiem prędkości, można – jeśli to komuś przeszkadza – wyłączyć, i po sprawie.
Rozdrażnionych trochę chaotycznym rozmieszczeniem elementów sterowania (m.in. pokaźne zgromadzenie przycisków i pokręteł na kierownicy) być może udobrucha wygodny fotel z masażem. W sumie – biorąc pod uwagę dobrą widoczność i wygodne fotele, można stwierdzić, że za kierownicą Citroena nie jest źle.
Jeśli chodzi o „vanowatość” i „rodzinność” C4 Grand Picasso, to jest to zawodnik trudny do pobicia. W aucie o długości 4,6 m naprawdę wzorowo wykorzystano przestrzeń; po pierwsze, mamy w drugim rzędzie siedzeń trzy niezależne, przesuwane i składane fotele, co w praktyce zawsze okazuje się bardziej wygodnym i uniwersalnym rozwiązaniem niż dzielona kanapa; po drugie, wszelkie manipulacje tymi fotelami odbywają się niemal bezoporowo: jeśli np. chcesz wpuścić dzieci do bagażnika, pociągasz za tasiemkę – i już środkowy fotel składa się i przesuwa do przodu. Jeśli chcesz je tylko przesunąć, by zmieścić w kufrze większe pudła, to pociągasz za dźwignię, lekko popychasz fotel – zrobione. Wyciągane spod podłogi dodatkowe krzesełka (opcja za 2000 zł), to również dopracowany mechanizm. Jedyne co boli, w przypadku wykorzystania trzeciego rzędu siedzeń, to brak bagażnika – można stwierdzić, że go właściwie nie ma.
Citroen C4 Grand Picasso - jeździ jak... Citroen
„Vanowate” jest też zachowanie samochodu na drodze: Citroen mięciutko, komfortowo buja i o ile na autostradzie można nim dość szybko pojechać (wygłuszenie, jak na tę ilość przeszkleń kabiny jest bardzo dobre), to ewidentnie nie nadaje się on do szybkiej, agresywnej jazdy po zakrętach. Największe zdziwienie pojawia się po wjechaniu na starą, nierówną, gminną drogę, na której asfaltu nie wymienia się od lat, tyko się go łata: francuski van zaczyna tak niemiłosiernie bujać, że nawet błędnik kierowcy błaga: zwolnij! W tym momencie pojawia się nawet podejrzenie, że Citroen zrezygnował z pneumatycznego zawieszenia tylnej osi obecnego w starszych wersjach kompaktowego vana nie dlatego, że na sprężynach jest lepiej, lecz zrobił to tylko i wyłącznie dla pieniędzy. Żal.
Tak czy inaczej C4 Grand Picasso to ciekawie zaprojektowany, nadspodziewanie przestronny samochód rodzinny, do tego sprzedawany w całkiem przystępnej cenie. Za 7-osobowego SUV-a z podobnym wyposażeniem i o podobnej funkcjonalności zapłacimy o ok. 20 tys. zł więcej – w sumie nie warto przepłacać. Korzystajcie więc, dopóki koncern PSA nie doszedł do wniosku, że czas pozbyć się kolejnego vana z oferty i zastąpić go SUV-em: modnie nie znaczy lepiej, ale niemal zawsze – drożej.
Citroen C4 Grand Picasso - dane techniczne:
Pojemność skokowa 1997 cm3, R4 turbodiesel, 150 KM przy 4000 obr./min, 370 Nm przy 2000 obr./min, vmax – 210 km/h, 0-100 km/h – 9,8 s, średnie zużycie paliwa – 4,1 l/100 km (fabr.), w teście 7,1 l/100 km; poj. bagażnika 537 l, masa własna 1430 kg, cena wersji 2.0 Blue HDi Shine od: 112 990 tys. zł; cena egzemplarza testowego 128 100 tys. zł