Jeep Renegade 75th Anniversary - dlaczego nie ma kanistrów? | TEST

• Choć Renegade to niewielki SUV, to jednak z benzynowym, 170-konnym silnikiem potrafi zużywać bardzo dużo paliwa
• Nawiązanie do historii Jeepa jest oczywiste, choćby kolorem nadwozia, a możliwość zdejmowania paneli dachu to interesująca cecha Renegade'a
• Specjalną wersję Jeepa Renegade'a obecnie niełatwo jest kupić, ale warto spróbować - jeśli się nie uda, są oczywiście zwykłe wersje z tym samym napędem i niemal identycznym wyposażeniem

Kierując Jeepem Renegade z 1,4-litrowy silnikiem na benzynę o mocy aż 170 KM nagłe manewry najlepiej planować z wyprzedzeniem. Trzeba mieć z tyłu głowy, że wciśnięcie gazu do podłogi wprowadza ten samochód w stan zadumy: komputer musi sobie wszystko wyliczyć, żeby kierowca był zadowolony. Skrzynia musi wybrać odpowiednie przełożenie, a że wybór duży, to trochę to trwa. Dopiero wtedy elektryczny nastawnik zaczyna otwierać przepustnicę i już po chwili auto z wyciem silnika wkręcającym się niemal od razu na 4-5 tys. obrotów rusza z kopyta. Wciskasz więc gaz, zaczynasz liczyć: raz, dwa trzy... i na „cztery” auto na pewno już będzie dynamicznie przyspieszać. Czasami to idzie szybciej, ale jaką procedurę wybierze w danym momencie układ napędowy, tego nie sposób przewidzieć. Co gorsza, chaotyczne działanie zespołu napędowego ma swoje konsekwencje: w mieście Renegade 1.4 w zależności od warunków pali 13-15 litrów na setkę. No cóż... w materiałach promocyjnych Jeepa czytamy: plakietka „X”, która występuje jedynie w Renegade, czerpie inspirację z wyglądu tradycyjnych kanistrów na paliwo. Rzeczywiście, „X” znajdziemy na tylnych światłach, na dachu. A nie dałoby się po prostu – jak w Willysie – zaproponować prawdziwych kanistrów przymocowanych do nadwozia? Przydałyby się.

Jeep Renegade 75th Anniversary - nawiązanie do historii

O ile układ napędowy w tym pojeździe to coś, czego nie da się polubić, to już wnętrze jest, cóż... interesujące. Trochę nowoczesne, a trochę staroświeckie. Zza kierownicy widzimy dużą poziomą maskę, co daje wrażenie prowadzenia samochodu większego, niż jest on w istocie. Zabawne są charakterystyczne, szklane trójkąty w przednich drzwiach, mające za zadanie zmniejszyć powierzchnię ruchomej szyby – to takie nawiązanie do przeszłości. Wokół siebie widzimy mnóstwo plastiku, sprawia on jednak wrażenie solidnego. Metalizowane detale udające śrubki, dużo przycisków na kierownicy, przełącznik trybów jazdy w terenie, uchwyt przed pasażerem – uczciwie mówiąc, w kokpicie tego Jeepa panuje chaos, ale jest to chaos do opanowania. Jest to ten rodzaj bałaganu, który podoba się dzieciom, a jako że materiały użyte we wnętrzu są łatwo zmywalne, Jeep może służyć za auto rodzinne. Zauważamy też, że na parkingu auto budzi życzliwe zainteresowanie innych kierowców.