Toyota Yaris

Toyota Yaris to jeden z najpopularniejszych samochodów osobowych segmentu B. I generacja auta pojawiła się w 1999 roku, jako następca Starleta, lecz na rodzimym rynku była sprzedawana pod nazwą Vitz, a w USA i Kanadzie do 2006 roku – Echo.

Auto bardzo szybko zdobyło popularność i zdobył tytuł Europejskiego Samochodu Roku 2000. W tym samym roku pojawił się także minivan opaty na małej Toyocie – Yaris Verso. Stylistycznie auto było podobne do miejskiego Japończyka tylko z przodu; pozostała część auta nie wyglądała już zbyt proporcjonalnie, ale wnętrze było bardzo przestronne.

Nadwozie Yarisa nie należało do najciekawszych. Łagodne, lekko zaokrąglone linie wyglądały przyjaźnie, ale mała Toyota była nieco nijaka. W Europie występowała ona jako 3- lub 5-drzwiowy hatchback, jednak na innych kontynentach auto występowało także jako coupe oraz sedan. Wnętrze było przestronne jedynie w przedniej części auta; na tylnej kanapie pasażerom brakowało miejsca, szczególnie na nogi.

Deska rozdzielcza charakteryzowała się cyfrowym wyświetlaczem umieszczonym pośrodku i skierowanym pod kątem w stronę kierowcy. 'Bardzo praktycznym rozwiązaniem było wygospodarowanie na zaskakująco dużą ilość niewielkich schowków na drobiazgi. Bagażnik nie wyróżniał się dużą pojemnością – wynosiła 205 litrów. W 2003 rok przeprowadzono facelifting, który objął zarówno nadwozie, jak i wnętrze.

Pod maską można było spotkać 1 z 4 benzyniaków i jednego diesla. W pierwszym przypadku mogliśmy mieć do czynienia z litrową jednostką generującą 65 (po modernizacji – 68) KM, z 86-konnym silnikiem 1.3 oraz z 1,5-litrowym motorem, montowanym w sportowej odmianie. Silnik ten dysponował mocą 106 KM, co przy wadze niespełna 1 tony dawało przyzwoite osiągi i frajdę z jazdy. Jedyny silnik wysokoprężny D-4D miał pojemność 1,4 litra i generował 75 KM. Moc była przenoszona na przednią oś za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni manualnej lub 4-stopniowego automatu.

W 2005 roku w salonach pojawiła się II generacja miejskiej Toyoty. Auto szczególnie znane wśród osób uczących się jeździć, ponieważ w Polsce było bardzo często używane przez szkoły jazdy oraz ośrodki egzaminacyjne. O ile w Japonii nazwa Vitz się utrzymała, o tyle w USA i Kanadzie ujednolicono nazwę do „europejskich warunków”. W Europie wciąż dostępny był 3- i 5-drzwiowy hatchback, a na innych rynkach utrzymał się 4-drzwiowy sedan; zrezygnowano natomiast z coupe.

Stylistycznie Yaris znacznie zmienił się w porównaniu do poprzednika. Nadwozie urosło, a z przodu w oczy wpadały od razu duże reflektory. Auto nabrało bardziej „kulkowatego” kształtu, ale prezentowało się korzystniej od poprzedniczki. Wnętrze skorzystało na powiększeniu wymiarów zewnętrznych – mocno pochylona przednia szyba potęgowała wrażenie przestronności. W drugim rzędzie tym razem było więcej miejsca, choć dłuższe podróże mogły być męczące. Zachowano natomiast praktyczne schowki poukrywane po całej kabinie. Bagażnik powiększył się aż o 65 litrów w stosunku do pierwszej odsłony modelu.

Na naganę zasługuje jedynie jakość użytych do wykończenia wnętrza materiałów, jednak ich spasowanie było solidne. Charakterystyczny, ciekłokrystaliczny wyświetlacz znany z pierwszej generacji również został zachowany, jednak na niektórych rynkach można było spotkać modele z klasycznymi zegarami (lecz też umieszczonymi pośrodku deski rozdzielczej). W 2009 roku auto przeszło drobny facelifting.

Najmniejszą jednostką montowaną w tym modelu, był 3-cylindrowy silnik VVTi o pojemności 1 litra i mocy 69 KM. Większe motory 1.3 VVTi oraz 1.33 Dual VVTi generowały kolejno 86 i 101 KM. Z kolei silnik 1.5 VVTi dysponował mocą 103 KM. Sercem sportowej odmiany TS była 1,8-litrowa jednostka VVTi, generująca 132 KM. Z kolei silnik o zapłonie samoczynnym D-4D dysponował mocą 90 KM z objętości skokowej 1.4 litra. Moment obrotowy kierowany był na przednią oś za pomocą 5- lub 6-biegowej skrzyni manualnej lub 4- bądź 5-stopniowego automatu.

W 2011 roku pojawiła się III generacja jednego z najpopularniejszych samochodów marki z Kraju Kwitnącej Wiśni. W porównaniu do drugiej odsłony Yarisa, auto znów znacznie przybrało na wymiarach (szczególnie na długości – w stosunku do I generacji jest dłuższy aż o 27 cm!). Dzięki temu zwiększeniu uległ znów bagażnik, którego pojemność wynosi teraz 286 litrów.

Stylistyka auta diametralnie się zmieniła – stała się bardzo atrakcyjna, nowoczesna i dynamiczna. Miejsca wewnątrz znów przybyło, co docenią szczególnie pasażerowie podróżujący na tylnej kanapie. Nowością w środku było także umieszczeie klasycznych zegarów analogowych za kieorwnicą.

W 2012 roku zadebiutowała wersja hybrydowa, która bardzo szybko zdobyła popularność i stanowi 40% produkcji Yarisa III generacji. Zespół napędowy HSD składa się z benzynowej jednostki o pojemności 1,5 litra i mocy 74 KM i silnika elektrycznego. Układ generuje w sumie 100 KM. W aucie zastosowano bezstopniową przekładnię planetarną CTV, a godnym podziwu jest zachowanie takiej samej ilości w bagażniku, co w wersjach spalinowych, mimo konieczności umieszczenia zarówno silnika jak i dodatkowych akumulatorów.

W 2014 roku Yaris przeszedł gruntowany facelifting, który z punktu widzenia ilości zmian dokonanych w aucie, można uznać za wprowadzenie kolejnej generacji. Zmieniony został zarówno pas przedni (wprowadzając charakterystyczny znak „X” ) jak i tylny. Co ciekawe, modernizacji uległa także płyta podwoziowa oraz zawieszenie. Metamorfozę przeszło również wnętrze.

Najmniejszym benzyniakiem jest 3-cylindrowy silnik o pojemności 1 litra i mocy 69 KM. Większa, 1,3-litrowa jednostka generuje 99 KM. Jedyny diesel D-4D rozwija 90 KM z 1,4 litra objętości skokowej. Moc trafia na przednią oś za pomocą 6-biegowej skrzyni manualnej lub bezstopniowej przekładni zautomatyzowanej Multidrive S.

Rywalami Toyoty Yaris są m.in. Opel Corsa, Ford Fiesta oraz Peugeot 208.