Mocy, przybywaj!
Mercedes CLK ma wszystko, czego trzeba, by go nie znosić. Dwoje drzwi i sportowy wygląd. Konstrukcję klasy C w połączeniu z estetyką E. Pod maską - przynajmniej prezentowany na fotografiach egzemplarz - skrywa jeszcze jedną zaletę. To 3,2-litrowy silnik V6 o mocy 218 koni mechanicznych z czasów, kiedy nikt jeszcze nie kalał sportowych aut dieslem. Zresztą co by nie mówić, V6 było w tym wypadku wyjątkowo rozsądną opcją - przyspieszenie 0-100 km/h na poziomie 7,4 sekundy oraz prędkość maksymalna sięgająca oficjalnie 240 km/h, nieoficjalnie nawet więcej. Dla ważącego 1700 kilogramów Mercedesa standardowe 136 KM z bazowego silnika było nie do przyjęcia, mocniejsze 2-litrowe i 2,3-litrowe jednostki wyposażone były w kompresor. Ten zaś budził mieszane uczucia w kwestii swojej trwałości.
Patrząc w przeciwnym kierunku, znaleźć można było V8 pojemności 4,3 litra i fenomenalne CLK55 AMG o mocy 347 koni mechanicznych. Jeszcze większe, jeszcze potężniejsze, jeszcze mocniejsze. W połączeniu z tylnym napędem stawiało to przed kierowcą nie lada wyzwanie. Już okiełznanie prezentowanego egzemplarza wyposażonego w automatyczną skrzynię biegów mniej wprawionym użytkownikom może przysporzyć trudności. CLK trzeba się nauczyć, bo to nie jest samochód dla każdego. Jak na coupe, jest duży. Jak na rodzinnego "sedana" wyjątkowo narowisty. Wrażenie potęgują detale - choćby bezramkowe szyby, dowodzące, że można zrezygnować z ramek nie rezygnując tym samym z ciszy wewnątrz kabiny i nie ryzykując przeciągów.
W ciszy zaklęte
Co jak co, CLK pierwszej generacji to idealne wyciszenie. Ma to swoje zalety - przy prędkościach sięgających 200 km/h wewnątrz swobodnie można rozmawiać, ale z punktu widzenia miłośnika motoryzacji miewa i wady - aż chciałoby się lepiej usłyszeć pracę widlastej jednostki napędowej. Tu trzeba bardzo się wsłuchać. Niemieckie 3,2 litra pali bardzo niewiele - czym jest, przy tej masie i mocy, przeciętnie 12 litrów benzyny tudzież 13 gazu LPG?
Po liftingu w 1999 roku Mercedes dojrzał; od nowa narysowano między innymi zderzaki. Na lusterkach CLK pojawiły się kierunkowskazy. Zmieniono też kierownicę, a w konsoli środkowej zadomowił się spory wyświetlacz. Modyfikacje nie ominęły jednostek napędowych, które dopasowano do wymogów nowoprowadzanych norm ekologicznych.
Miejsca ci nie brak
Mercedesa CLK przygotowano tak, by usatysfakcjonować amatorów mocniejszych doznań, ale jednocześnie nie zrazić do siebie klasycznych wielbicieli jazdy "z gwiazdą". Wewnątrz zastosowano więc bardzo dobrej jakości materiały, skórzana tapicerka mimo wielu już lat trzyma się w doskonałym stanie, przechodząc nierzadko najcięższą próbę. Podróżującym nie zabraknie miejsca - z przodu jest go pod dostatkiem, ale z tyłu także nie ma powodów do narzekania. Z fotelikiem na tylnej kanapie CLK może służyć jako pełnoprawny samochód rodzinny, po wyjęciu fotelika z godnością przewiezie dwóch pełnowymiarowych pasażerów. Oczywiście nie mają co liczyć na wyciągnięcie nóg, ale nie będą zmuszeni łamać kości, by w środku się znaleźć. Na wygospodarowanym w kabinie miejscu nie ucierpiał bagażnik - w wersji CLK coupe (W208) z powodzeniem zmieścić można walizki nawet na dłuższy wyjazd całą familią.
Druga strona medalu
Jak bardzo by się nie starał, Mercedes nie jest idealny. Podstawowym problemem trapiącym CLK jest niestety korozja, z którą boje przypominają nieco walkę z wiatrakami. Jakość blachy nijak nie licuje z luksusowym wizerunkiem niemieckiego producenta. Kiedy jednak lista powszechnych - a do tych w wypadku CLK doliczyć można już co najwyżej problemy ze szwankującym przepływomierzem - usterek korozją zaczyna się i kończy, nie ma powodu narzekać.
Fakt, że w CLK320 praktycznie nic się nie psuje, jest niewątpliwą zaletą, bo inaczej koszty serwisowania zabiłyby ostatnią radość posiadania Mercedesa. Sama wymiana świec w V6 w ASO to pięć roboczogodzin, a więc koszt, który - dla spokoju ducha - lepiej przemilczeć. Ale... trochę własnej inwencji, szczęścia i pomoc zaufanego, "nieautoryzowanego" mechanika powinny w sporym stopniu zażegnać finansowe nieprzyjemności.
Wypisać czek?
W 2002 roku za Mercedesa CLK320 trzeba było zapłacić równowartość 40 tysięcy euro, a wybór kilku dosłownie dodatkowych opcji był w stanie cenę tę zwiększyć nawet o połowę. Tym, czym to skutkowało, była nieuchronna, ale gwałtowna strata wartości wraz z upływem czasu. Dzisiaj - ufając magii serwisów aukcyjnych - W208 z początków produkcji kupić można już za 10-12 tysięcy, ale to... błąd!!! Tanio i dobrze to kompromis, który rzadko się sprawdza, a w wypadku Mercedesa praktycznie nigdy. Dlatego chcąc myśleć o zakupie dobrego egzemplarza w stanie nieurągającym gwieździe na masce, trzeba przygotować minimum 20 tysięcy, a dla swobody wyboru warto dołożyć kolejne pięć.
Ostateczna suma, owszem, robi się niebagatelna i można mieć za identyczne pieniądze sporo nowsze, może trochę bardziej praktyczne auto, ale sportowe coupe Mercedesa jest jedyne w swoim rodzaju. Zadbane potrafi dać ogromną przyjemność z jazdy. A oszczędzanie na każdym kroku, by potem powiedzieć, że Niemcy robią beznadziejne auta, jakoś mija się z celem.
Dziękujemy właścicielowi prezentowanego egzemplarza za pomoc w realizacji materiału.
