Z Fiatem Multiplą jest trochę jak z brzydkim kaczątkiem - na początku nie zachwyca urodą, ale w miarę upływu czasu wiele zyskuje i potrafi podbić serca swoich właścicieli. Słuchając opinii kierowców jeżdżących tym 6-osobowym Fiatem o oryginalnym wyglądzie można nabrać przekonania, że gdyby nie ta kosmiczna stylistyka, auto byłoby sprzedażowym hitem.
W założeniach koncernu Fiat Multipla miała być modelem niszowym o rocznej produkcji na poziomie niespełna 50 tys. sztuk. I rzeczywiście, nie można mówić o sprzedażowym sukcesie, bo mimo ogromu zalet model ten okazał się mieć jedną, ale za to znaczącą wadę - kontrowersyjny wygląd.
Potwierdza to tezę, że większość z nas kupuje samochód oczami, bo przecież w 2000 roku Fiat Multipla otarł się o zwycięstwo w konkursie na europejski samochód roku, zajmując wysokie drugie miejsce. Był Samochodem Roku 1999 Top Gear oraz Rodzinnym Samochodem Roku Top Gear w latach 2001-2004. Potem jednak było już tylko gorzej i jedyne wysokie lokaty włoski minivan zdobywał w plebiscytach na najbrzydszy samochód roku, a nawet wszech czasów.
Koncepcja samochodu była wręcz genialna i godna naśladowania, co potwierdził w wywiadzie udzielonym redakcji OnetMoto Federico Fachini, niegdyś projektant Mercedesa i Smarta, a obecnie Skody.
- Jego wygląd był bardzo nieudany, choć trzeba przyznać, że jako koncepcja samochodu był to strzał w dziesiątkę. Multipla zbudowana była na płycie Fiata Bravo i miała zaledwie cztery metry długości, ale ilość miejsca i rozplanowanie wnętrza zaskakiwały. Przede wszystkim trzy miejsca siedzące z przodu. To jest coś, czego bardzo brakuje mi we współczesnych samochodach - powiedział Fachini, odpowiadając na pytanie o najbrzydszy, jego zdaniem, samochód w historii.
No właśnie, na bazie modeli Bravo/Brava powstał mierzący zaledwie cztery metry długości minivan, który dzięki świetnemu rozplanowaniu wnętrza pomieścił wygodnie sześć osób - po trzy w każdym rzędzie foteli.
Krótkie nadwozie okazuje się zbawienne podczas jazdy po mieście, bo dzięki temu Multipla jest bardzo zwrotna. Na początku przyzwyczajenia wymaga jedynie ponadprzeciętna szerokość auta, mierząca włącznie z lusterkami ponad dwa metry. To jednak ma też swoje plusy - pasażerowie mają większą wygodę, a samochód jest podczas jazdy bardzo stabilny.
Jeśli chodzi o wygląd, najwięcej kontrowersji wzbudzał kształt przodu, gdzie mamy do czynienia z nisko poprowadzoną maską "wcinającą się" pod pękatą kabinę oraz światłami na trzech poziomach - w zderzaku halogeny, na wysokości maski światła mijania, natomiast klosze lamp drogowych znalazły się tuż pod szybą.
Obserwując poruszenie, jakie wywołała ta stylistyka i negatywny wydźwięk komentarzy, Fiat zdecydował się na zmiany dopiero w 2004 roku. W modelach po liftingu maska biegnie już klasycznie do dolnej krawędzi szyby. Auto "znormalniało", ale jednocześnie straciło swój unikalny charakter. Stało się po prostu nudne.
Najlepszą cechą Multipli jest przestronność wnętrza i jego praktyczne rozplanowanie. Drzwi otwierają się szeroko, a podłoga i fotele umieszczone zostały wysoko, co ułatwia zajmowanie miejsc dorosłym. Dzieci mogą mieć mały problem ze wspinaczką.
Fotele mogą być przesuwane, składane i wyjmowane, co zwiększa możliwości przewozowe. W przeciwieństwie do aut konkurencji, które oferują do siedmiu miejsc siedzących, ale przy znacznie dłuższym nadwoziu i braku bagażnika w 7-osobowej konfiguracji, Multipla może przewieźć sześć osób i dodatkowo od 430 do 540 litrów bagażu, w zależności od ustawienia foteli. Natomiast po wyjęciu tylnego rzędu przestrzeń bagażowa rośnie do 1300 litrów.
Udogodnieniem jest też możliwość złożenia obu środkowych foteli i uzyskanie w ten sposób praktycznych stolików z uchwytami na napoje, mogących służyć jako podłokietniki. Co więcej, przedni środkowy fotel można zastąpić praktyczną 18-litrową lodówką, w której bez problemu zmieścimy m.in. trzy 1,5-litrowe butelki.
O wysokiej praktyczności Multipli świadczy niezliczona ilość schowków. Po stronie pasażera znajduje się uchwyt na butelki i przegródka na mniejsze przedmioty. Dodatkowe trzy schowki umieszczono na środku deski rozdzielczej. Pod osłonami przeciwsłonecznymi ukryto dwie szufladki, a pod siedzeniem pasażera znajduje się duży wysuwany pojemnik. Zamykany schowek ma do dyspozycji także kierowca. Ponadto wszystkie drzwi wyposażone są w kieszenie, a te tylne mają dodatkowo uchwyty na napoje.
Ciekawie zaprojektowana jest deska rozdzielcza, bo wszystkie elementy umieszczone zostały na jej środku. Zegary i sterowniki nawiewu skierowane są do kierowcy, a dźwignia zmiany biegów z konieczności powędrowała na konsolę środkową w postaci wymagającego przyzwyczajenia joysticka. Nieco problemów może sprawiać obsługa radia, które znajduje się dość daleko od kierowcy, a także... znalezienie dźwigni hamulca ręcznego. Ta z kolei tkwi z lewej strony fotela kierowcy.
Na pochwałę zasługuje bardzo dobra widoczność, co jest zasługą wysoko umieszczonych foteli, a także dużych powierzchni szyb. Co prawda przez to wnętrze szybciej się nagrzewa, a okna nie chowają się w całości w drzwiach, ale coś za coś. Duże lusterka boczne o dzielonych zwierciadłach zapewniają świetną widoczność i praktycznie likwidują problem martwego pola.
Fiat Multipla oferowany był od początku z dość bogatym wyposażeniem seryjnym, które w miarę kolejnych liftingów było dodatkowo wzbogacane. W większości modeli dostępnych na rynku wtórnym występują elektrycznie sterowane szyby i lusterka, dwie lub cztery poduszki powietrzne, ABS, radio czy klimatyzacja. W niektórych znajdziemy też nawigację GPS czy podwójny szyberdach, ale o te opcje nie warto walczyć, ponieważ ich funkcjonalność pozostawia sporo do życzenia.
Właściciele mogą powiedzieć wiele dobrego o prowadzeniu samochodu i pracy zawieszenia, choć to ostatnie lubi się szybko zużywać na polskich drogach. W zakrętach auto nie ma tendencji do zbytniego wychylania się, a duży rozstaw kół wpływa pozytywnie na stabilność. Z przodu pracują kolumny McPhersona z wahaczami poprzecznymi i stabilizatorem, a z tyłu wykorzystano wahacze ciągnione, które dodatkowo ograniczają kołysanie nadwozia.
Wśród dostępnych wersji silnikowych szczególnie polecaną i lubianą przez właścicieli jest odmiana napędzana dieslem 1,9 JTD, który dostępny jest w kilku wariantach mocy - od 105 do 120 KM. Ten silnik wykazuje dużą elastyczność, ma wystarczający zapas mocy i jest przy tym oszczędny.
Tym, którzy preferują benzynę, można polecić wersję 1,6 o mocy 103 KM, który dobrze radzi sobie z masą auta, ale gorzej jest z oszczędnością. Dlatego warto rozważyć zakup wersji z instalacją LPG, co obniża koszty eksploatacji.
W Multipli montowane były jeszcze dwie, rzadko spotykane jednostki. Benzynowy motor 1,4 o mocy 77 KM oraz nieco później wysokoprężny 1,3 JTD o mocy 85 KM, ale ze względu na niedostatki mocy, zdecydują się na nie tylko bardzo stateczni kierowcy, preferujący spokojny styl jazdy. Tym drugim silnikiem interesują się taksówkarze, jeżdżący większość czasu po mieście.
Wyjątkowym rarytasem, raczej niemożliwym do znalezienia na rynku wtórnym, jest produkowany od 2000 roku model z napędem... hybrydowym. Ta wersja była falstartem, bo w momencie debiutu auto było potwornie drogie.
Dość powiedzieć, że koszt akumulatorów i układu zasilania był wyższy od ceny modelu z silnikiem benzynowym. Z drugiej strony parametrami zasięgu i zużycia paliwa hybrydowa Multipla nie odbiegała od dzisiejszych standardów - możliwa była jazda w trybie wyłącznie elektrycznym, a zasięg wynosił wówczas około 80 km!
Fiat Multipla miewa problemy z przednim zawieszeniem, w którym wahacze, końcówki stabilizatorów i inne elementy nie wytrzymują trudów polskich dróg. Szwankuje też elektryka, w szczególności alternatory. W starszych egzemplarzach pojawiają się ogniska rdzy, a zawiasy i klamki drzwi lubią się zacierać.
Warto przy zakupie zwrócić uwagę na mocowanie koła zapasowego, które lubi stwarzać problemy. Awaryjność Multipli nie jest jednak ponadprzeciętnie wysoka, a dużą zaletą jest dostępność części i ich ceny. Przy czym szukając zamienników nie warto oszczędzać na ich jakości - szczególnie dotyczy to elementów zawieszenia.
Fiat Multipla jest samochodem, który na pierwszy rzut oka wywołuje u wielu niesmak z powodu karykaturalnego wyglądu. Jednak, co potwierdzają sami właściciele, którzy mieli początkowo podobne odczucia, wystarczy wsiąść do środka i przejechać kilkadziesiąt kilometrów, żeby przekonać się o wyższości zalet tego modelu nad niefortunnie zaprojektowanym nadwoziem.
Jak pokazuje analiza ogłoszeń egzemplarze z początku produkcji można mieć już od 3 tys. złotych. Multipla po face liftingu, czyli roczniki 2004-2010, kosztuje natomiast od 9 do 14 tys. złotych, w zależności od stanu technicznego. Nieduży popyt powoduje, że ceny nie są wygórowane, ale też niechęć właścicieli do pozbywania się tych praktycznych aut powoduje, że zadbanego egzemplarza godnego uwagi szukać trzeba ze świecą.
Galeria zdjęć
1/16 2/16 
3/16 
4/16 5/16 6/16 
7/16 8/16 
9/16 
10/16 11/16 
12/16 
13/16 
14/16 
15/16 
16/16 