Po skonstruowaniu pierwszego bicykla wiosną 1886 roku, w latach 20. ubiegłego stulecia firma Opel stała się największym na świecie producentem rowerów. Nawet zbliżający się kryzys ekonomiczny w 1929 roku nie był w stanie powstrzymać sukcesu w branży rowerowej. Niemniej jednak w grudniu 1936 roku firma Opel sprzedała ten obszar działalności niemieckiemu producentowi rowerów i samochodów NSU, aby w pełni skupić się na produkcji automobili.
Po około 75 latach firma Opel wróciła do rowerowych korzeni — przynajmniej w niewielkim zakresie. W 2012 roku producent z Rüsselsheim zaprezentował przyjazny dla środowiska projekt RAD e, budując pomost między tradycją z przeszłości i teraźniejszością. Rower z napędem elektrycznym był jednocześnie wizją roweru przyszłości, ponieważ w erze urbanizacji i alternatywnej mobilności przewiduje się, że rowery elektryczne będą odgrywać coraz większą rolę w futurystycznych koncepcjach.
23 lata po założeniu firmy — przez ten czas firma Opel produkowała wyłącznie maszyny do szycia — w 1885 roku Adam Opel wrócił z podróży służbowej do Paryża. Przed wyjazdem do stolicy Francji uważał on, że bicykle to nowomodny gadżet. „Fanaberia, która zniknie tak szybko, jak się pojawiła”. Po wizycie w Paryżu szybko porzucił to przekonanie. Zainspirowany doskonale prosperującą bicyklową branżą we Francji i pod wpływem ogromnej mody na rowery w Anglii, Opel wpadł na pomysł. Otrzymał z Anglii przesyłkę z pojedynczymi częściami i ku zachwytowi swoich synów zaczął konstruować pierwszy bicykl. W 1886 roku Opel sprzedał pierwszy jednoślad. Tak zaczęła się produkcja rowerów w tej firmie.
Zaledwie rok później firma Opel uruchomiła produkcję trycyklów i tzw. bezpiecznych rowerów na małych kołach. Jego syn Karl przywiózł taki rower z delegacji do Sheffield w Anglii, gdzie zapoznawał się z technologią produkcji tych pojazdów. Bezpieczny rower miał dwa koła niemal identycznej wielkości, jazda na nim była znacznie łatwiejsza niż w przypadku bicykla, a ewentualny upadek następował ze znacznie niższej wysokości.
Awans na największego na świecie producenta rowerów
Od tej chwili zdarzenia nabrały szybkiego tempa. Oprócz trofeum zwycięzcy wyścigu Karl przywiózł do domu pięć zamówień na rowery, a efektem wielu kolejnych zwycięstw było jeszcze więcej zamówień. W samym roku 1889 zawodnicy używający rowerów Opel wygrali 240 wyścigów, zdobywając 13 tytułów mistrzowskich. 20 lipca 1889 roku miał stać się kamieniem milowym dla uznania rowerów firmy Opel w skali kraju. W tym dniu August Lehr, jeden z najlepszych kolarzy tego okresu, wygrał „Mistrzostwa Świata” w Londynie na bicyklu marki Opel. Zwycięstwo to osłabiło wpływ Anglii na przemysł rowerowy, dodając wiatru w żagle firmie Opel, która również działała w tej branży. Oryginalność i przedsiębiorczość braci Opel została uwieczniona na fotografii z 1895 roku, przedstawiającej ich wszystkich na specjalnym modelu z pięcioma siodełkami.
Kolejne lata były równie udane. W roku 1899 synowie Adama Opla (zmarłego w 1895 roku) skonstruowali pierwszy samochód, ale nadal kontynuowali działalność w branży rowerowej. Do lat 20. XX stulecia regularnie współpracowali z najlepszymi kolarzami na świecie, którzy na rowerach marki Opel odnosili kolejne zwycięstwa. Ponieważ zapotrzebowanie na dwukołowce ciągle rosło, wkrótce firma Opel wprowadziła fundamentalną zmianę w technologii produkcji: w 1923 roku, jako pierwsze niemieckie przedsiębiorstwo, Opel zaczął produkować rowery na linii montażowej. Od tego momentu z taśmy produkcyjnej co siedem sekund zjeżdżał nowy rower. Malejące koszty produkcji spowodowały także obniżenie ceny dla klienta, co sprawiło, że rower stał się środkiem transportu dostępnym dla większości społeczeństwa. Już wkrótce, w 1925 roku, Opel stał się największym na świecie producentem rowerów, a w rok później z linii montażowej zjechał milionowy egzemplarz roweru tej marki.
Opel sprzedaje produkcję rowerów firmie NSU
W kolejnych latach obiecująca firma musiała jednak zmierzyć się z kilkoma komplikacjami. Po śmierci synów Opla, Karla i Heinricha w 1927 i 1928 roku, bracia Wilhelm i Fritz stanęli w obliczu problemów finansowych spowodowanych podwójnym podatkiem spadkowym, który musieli zapłacić. Gdy okazało się, że nie mają pieniędzy na remont linii produkcyjnej, która zawsze działała na pełnych obrotach, zaczęli rozglądać się za kupcem. Oferta przejęcia przez General Motors, największego na świecie producenta samochodów, przyszła w najbardziej odpowiednim momencie. We wrześniu 1929 roku I. J. Reuter został pierwszym, mianowanym przez Amerykanów dyrektorem generalnym firmy Opel, zaś bracia Wilhelm i Fritz Opel zostali powołani do rady nadzorczej.
Niespełna miesiąc później, 29 października 1929 roku, okazało się, że sprzedaż była niezwykle mądrą decyzją. Krach na Giełdzie Papierów Wartościowych na Wall Street, znany także jako Czarny Wtorek, stał się przyczyną niezliczonych bankructw. Wieloletni kryzys ekonomiczny z wielu powodów nie zdołał jednak zaszkodzić kwitnącej produkcji rowerów firmy Opel: po pierwsze spółka zależna GM weszła w kryzys dobrze wyposażona, po drugie, po kryzysie gospodarczym, wzrosło zapotrzebowanie na rowery, i po trzecie, dzięki podjętym działaniom w zakresie tworzenia miejsc pracy, spadła liczba bezrobotnych, dlatego coraz więcej ludzi mogło pozwolić sobie na zakup roweru.
Przemysłowcy od dawna myśleli jednak o skupieniu się na produkcji samochodów: „W celu skierowania całego dostępnego personelu do produkcji w branży motoryzacyjnej, której pragniemy poświęcić całą naszą energię” — wyjaśniało kierownictwo firmy — pod koniec 1936 roku zarząd i rada nadzorcza Adam Opel AG postanowiły sprzedać produkcję rowerów firmie NSU. Ostatni rower marki Opel powstał 15 lutego 1937 roku, kończąc tradycję sięgającą ponad 50 lat wstecz, z wynikiem około 2,6 miliona wyprodukowanych rowerów.