Z drugiej ręki - Renault Clio III 1.2

Nadwozie tego auta mierzy niemal 4 m, a to powinno gwarantować obszerne wnętrze. Renault spełnia oczekiwania, choć karoseria nie jest bez wad. Na szczęście to raczej drobne niedociągnięcia niż poważne problemy – np. po złożeniu kanapy powstaje wyraźny próg. Pojemność kufra (288 l) to średnia w klasie.

Lubicie prostotę? Clio 1.2 to pewny wybór, bo takich silników jest coraz mniej na rynku!

Pod względem obszerności kokpitu Clio nie wyróżnia się szczególnie – miejsca na nogi z tyłu jest wystarczająco, ale nie więcej niż np. w Fieście z lat 2001-08. Mogą za to podobać się przestrzeń nad głowami oraz wygodne fotele, umilające nawet długą podróż. Karoseria dobrze wypada również w ocenie głośności, zwłaszcza do 100 km/h.

Wysoko oceniamy układ jezdny małego Renault. Dość sztywne nastawy zapewniają stabilność na zakrętach i np. podczas pokonywania kolein, nie ma jednak obawy o niedostatki komfortu.

Świetnie wypadają hamulce – w teście (oczywiście, nowego auta, więc warunkiem skuteczności jest właściwy stan układu) udało się zatrzymać Clio na dystansie mniej więcej 38,5 m.

Mały minus możemy postawić przy ocenie wspomagania układu kierowniczego – jest trochę za silne, przez co utrudnia wyczucie drogi.

Mniej pochlebnie wypowiemy się o silniku. O ile w poprzedniku 75 KM dawało nawet jakąś przyjemność z jazdy, o tyle w wyraźnie cięższym Clio III ta sama jednostka może uchodzić co najwyżej za nie najgorszy wariant podstawowy.

Na dodatek samochód nie spełnia deklaracji producenta – na osiągnięcie „setki” trzeba było czekać ponad 14 s… Słabo wypada też elastyczność.

Wysoka masa własna odciska również ślad na zużyciu paliwa. O ile spokojna jazda pozamiejska wiąże się ze zużyciem nieco ponad 5 l/100 km, o tyle chęć wykrzesania dobrej dynamiki czy podróż z prędkością bliską maksymalnej zwiększa spalanie nawet do… 13 l/100 km!

Kto oczekuje dobrych osiągów, powinien od razu zwrócić uwagę na wariant 1.6, który – poza wersją z „automatem” oraz GT – został wycofany w 2007 r. Jego miejsce zajęła jednostka TCe, czyli motor 1.2 z turbiną (pozostał jednak wtrysk pośredni).

Pozostaje jeszcze jedna dyscyplina pozwalająca mocno docenić Clio z bazową jednostką 1.2 – koszty eksploatacji. Pierwsza ważna wiadomość to praktycznie brak zagrożenia poważnymi awariami.

Minimalna dbałość o silnik (i wymiana paska rozrządu we właściwym czasie) sprawi, że wydatki ograniczycie do usuwania drobnych usterek – czasem zastrajkuje cewka zapłonowa, innym razem czujnik położenia wału lub termostat.

Jednak dobra dostępność części i ich atrakcyjne ceny pozwalają usterki usuwać niewielkim kosztem. Mniej figli mogłaby płatać elektronika – komunikaty o błędach i przepalone żarówki to nic przyjemnego.

Nasz ekspert radzi: na te podzespoły trzeba zwrócić uwagę

W Clio 3. generacji Renault nie udało się wyeliminować problemów z elektroniką – pojawiają się komunikaty o błędach, nieprawidłowo działa system bezkluczykowy, przepalają się żarówki.

Nie ma za to większych kłopotów z nadwoziem – brak korozji, pojawiają się drobne stuki w tylnej części kabiny i uszkodzenia lakieru na łączeniach dachu z przednimi słupkami.

Benzyniaki 1.2 bez turbo to bezpieczny wybór, drobne zabrudzenia przepustnicy czy uszkodzone czujniki można tanio naprawić lub wymienić. Więcej kłopotów może sprawić sterowanie zautomatyzowaną przekładnią.

Eksploatacja: koszty, serwis, dane techniczne

Ceny części*

*ceny dotyczą nieoryginalnych części do Clio III 1.2/75 KM dostępnych poza ASO

**pasek, napinacz i pompa wodna z uszczelkami

Serwis*

*podstawowy interwał między przeglądami to 30 tys. km lub 2 lata

Dane techniczne

Nasza ocena

Clio naprawdę da się lubić

Rywale nie powinni bagatelizować doświadczenia Francuzów w opracowywaniu małych aut. Clio jest przestronne, wygodne i – w wersji 1.2 – niezbyt ryzykowne. Ideał? Niezupełnie, przydałaby się np. lepsza dynamika.