Z całą pewnością największe zasługi miał Popular, model który pozwolił marce Škoda na zdobycie pozycji zdecydowanego lidera na rodzimym rynku. Był też solidny Rapie, Favorit i luksusowy Superb oraz wojskowe monstra.
W naszej galerii prezentujemy wybrane modele Škody z lat 1925-1945.
Galeria zdjęć
Dwa takie egzemplarze z generatorem na gaz drzewny wykonano na specjalne zamówienie dla Hermanna Göringa i jego brata Alberta. Należy dodać, iż Škoda w okresie niemieckiej okupacji zmieniła nazwę na Reichswerke Hermann Göring.
Wersja z podwójną kabiną, którą wykonano na zamówienie praskich wodociągów.
Ten model, z długim rozstawem osi, stanowił doskonałą platformę do budowy sanitarek.
Przez kilka lat, od momentu włączeniu do koncernu Škoda w Mlada Boleslav produkowano jeszcze zmodernizowane auta z poprzedniej dekady. Ten model należał do najpopularniejszych.
Ówczesny dyrektor Karel Hrdlička miał za zadanie uczynić ze Škody producenta numer jeden na rodzimym rynku. Wymagało to stworzenia nowego, popularnego samochodu, który nie byłby zbyt drogi w produkcji. W efekcie zespół pod kierownictwem Josefa Zubatégo jesienią 1932 r. zaprezentował nowy, czteroosobowy model, który zapoczątkował długie pasmo sukcesów w następnych latach.
Takie pojazdy produkowano w okresie II wojny światowej z przeznaczeniem dla niemieckiej armii. Napędzane były sześciocylindrowym silnikiem rzędowym o pojemności skokowej 3137 cm3 i mocy 80-85 KM. Powstało 1626 egzemplarzy.
Ten model w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku był najbardziej luksusowym w całej ofercie producenta. Limuzyna miała długość 5500 mm i napędzana była sześciocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności skokowej 2492 cm3 i mocy 55 km/h, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 110 km/h.
W okresie przedwojennym wszystkie produkowane przez Škodę modele samochodów osobowych były systematycznie modernizowane. Ten należał do najładniejszych. Auto napędzane było sześciocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności skokowej 3137 cm3 i mocy 85 KM, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 125 km/h. powstało 113 egzemplarzy.
To najbardziej luksusowy i jedyny osobowy napędzany silnikiem ośmiocylindrowym o pojemności skokowej 3991 cm3 i mocy 96 KM, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 135 km/h. Limuzyna miała długość 5700 mm, szerokość 1800 mm i wysokość 1750 mm. Miał premierę w 1938 roku podczas salonu samochodowego w Pradze. Wyprodukowano tylko 10 egzemplarzy.
Modernizowane były nie tylko auta osobowe, ale także użytkowe. W 1937 roku pojawiła się zaokrąglona popularna ciężarówka, której podwozia i kabiny wykorzystywali inni producenci do własnej zabudowy.
Wersja o wydłużonym rozstawie osi. Ciężarówka ze skrzynią ładunkową pokrytą brezentową plandeką.
Ten model, napędzany małym sześciocylindrowym silnikiem SV o pojemności skokowej 1792 cm3 i mocy 33 KM, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 100 km/h.
Nieodłącznie ze sobą była związana produkcja ciężarówek i autobusów. Producent mógł wykorzystywać wiele identycznych komponentów, co znacznie obniżało produkcję.
Terenowe monstrum, skonstruowane specjalnie na potrzeby armii niemieckiej. Jednak dzieło Ferdynanda Porsche nie sprawdziło się już podczas pierwszej próby terenowej na rozmokłym terenie w okolicach fabryki. Kolejną jego wadą było duże zużycie paliwa – ok. 200 l/100 km. Na wojnie też się nie sprawdziły i ostatecznie zrezygnowano z masowej produkcji. Wyprodukowano tylko 206 egzemplarzy.
Ten model doczekał się w 1939 roku modernizacji, w czym wyróżniała go nowa przednia części nadwozia oraz górnozaworowy silnik o pojemności 2091 cm3 i mocy 55 KM, który pozwalał na rozwijanie prędkości maksymalnej 110 km/h.
Luksusowy model, napędzany sześciocylindrowym silnikiem benzynowym SV o pojemności skokowej 2493 cm3 i mocy 45 KM, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 90 km/h i zużywał 14 litrów benzyny na 100 km.
Na bazie tego modelu powstawało wiele wersji nadwozi. Przykładem jest małe auto dostawcze.
Trzyosiowy, sześcioosobowy pojazd terenowy, przeznaczony dla potrzeb armii, którego pierwszy prototyp powstał w 1936 roku. Produkcję seryjną uruchomili po czterech latach Niemcy, ale powstało tylko 45 egzemplarzy, z czego 3 prototypowe w 1936 roku.
Model ten z czterocylindrowym silnikiem o pojemności skokowej 2199 cm3 i mocy 60 KM powstał w okresie II wojny światowej. Wyprodukowano 34 egzemplarze w wersjach sedan i kabriolet.
Pierwszy model nowej konstrukcji, który powstał w Mlada Boleslav po połączeniu z koncernem z Pilzna. Chociaż nie był to wielki skok technologiczny, ale istotną zmiana była unifikacja części, co miało widoczny wpływ na obniżenie kosztów produkcji. Dotyczyło to m.in. cztero- i sześciocylindrowych silników, których konstrukcja pozwalała na wykorzystywanie wielu identycznych komponentów.
Z kilku produkowanych wersji nadwozia, sedan był tym najładniejszym. Łącznie wszystkich powstały 1804 egzemplarze wszystkich wersji, z czego 211 w latach 1945-1947. Do napędu stosowano czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności skokowej 1564 cm3 i mocy 42 KM, który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 110 km/h.
specjalna wersja auta użytkowego wykonana na zamówienie Czechosłowackiej Poczty
Jednym z przykładów specjalizowanej zabudowy był pojazd stworzony na potrzeby oddziału policji.
Do napędu stosowano czterocylindrowy silnik benzynowy, którego pojemność wraz z rozwojem modelu rosła od 903 cm3 do 1089 cm3. Model był produkowany w różnych wersja, włącznie z użytkowymi.
W styczniu 1936 roku Škoda odniosła znaczący sukces w Rallye Monte Carlo (RMC). Zdeněk Pohl i Jaroslav Hausman ukończyli ten trudny rajd na drugim miejscu w kategorii do 1500 cm3.