Marcowy numer miesięcznika „Auto” z 1931 roku opisuje próbę bicia rekordu, jaką podjął angielski kierowca Malcolm Campbell w lutym 1931 r.
Anglik dysponował samochodem „Błękitny ptak II” zbudowanym do bicia rekordów prędkości.
Pojazd miał 12-cylindrowy silnik lotniczy Napier z kompresorem o pojemności 24 litrów i mocy 1450 KM.
Silnik umieszczony był z przodu bolidu, napędzał koła tylne. Przednie koła miały rozmiar 35x6 (w calach, w milimetrach było to: 89 cm średnicy wewnętrznej i 15 cm szerokości.
Koła tylne miały wymiar 37x6 – 94x15 cm. „Błękitny ptak” miał 9 metrów długości i ważył 2500 kg.
Próba odbyła się w USA na słynnej z bicia rekordów prędkości plaży Daytona na Florydzie 5 lutego 1931 r.
Dotychczasowy rekord wynosił 372 km/h – ustanowiony był w marcu 1929 r. Malcolm Campbell na dystansie mili angielskiej ze startu lotnego uzyskał prędkość 396,739 km/h, a w drugą stronę 394,039 km/h.
Przejazd w obie strony był warunkiem uznania rekordu – ten punkt regulaminu obowiązuje do dziś.
Średnia z obu przejazdów wyniosła 395,384 km/h. Rekord z marca 1929 r. został pobity aż o 23 km/h.
Próba – przejazdy w obie strony – trwała zaledwie ok. 5 minut. Pojazd i kierowca byli tego dnia w znakomitej formie.
