Heavy metal - Pontiac GTO

Czyli można startować. Pedał sprzęgła porusza się z dużym oporem, biegi wchodzą z głośnym chrobotem. Prawym pedałem namierzamy 2,5 tys. obrotów na minutę i odpuszczamy sprzęgło. Przód się unosi, tył „kuca” na miękkich sprężynach, a przeciążone 14-calowe koła wypełniają nadkola intensywnym dymem. Wydaje się, że karoseria się wygina od działających na nią sił, jednak kierowca nie ma kiedy tego zauważyć. Powinien pilnować drogi i prędkości obrotowej silnika – obrotomierz umieszczono na masce w polu widzenia kierowcy.

Szkoda, że nie pomyśleliśmy o tym, żeby mieć pod ręką chusteczkę – z czoła obficie spływają krople potu. Wrzucamy „dwójkę”, „trójkę”, „czwórkę” – po 14 sekundach przejeżdżamy ćwierć mili, czyli pierwsze 402 m. Nic dziwnego, że młodzież w latach 60. i 70. XX wieku uzależniła się od tego. A kto jest za to odpowiedzialny? Ten sam gość, który potem zbudował DeLoreana, a następnie sfiksował. John Zachary DeLorean miał bzika na punkcie samochodów, co akurat jest dość pożądaną cechą, gdy piastuje się stanowisko naczelnego inżyniera w Pontiacu.

Koncepcję GTO opracował wspólnie z szefem marketingu i weekendowym kierowcą wyścigowym Jimem Wangersem. Wszystko w tajemnicy przed szefami General Motors. Ci sami panowie w latach 50. odpowiadali za program Super Duty, czyli wzmocnionych modeli. Tym samym już raz udowodnili, że znają się na budowie szybkich aut. Pierwotnie Pontiaca GTO można było zamówić tylko wtedy, gdy zakreśliło się odpowiedni krzyżyk na liście dodatkowego wyposażenia modelu Tempest, a dokładnie należało zaznaczyć okienko przy „W62 GTO Package”.

Dopiero później Pontiac uczynił z GTO samodzielny model. Za kształt karoserii testowanej przez nas wersji odpowiada Bill Porter. Opakował auto nadwoziem nie tylko wspaniale wyglądającym, zgodnym z proporcjami buteleczki coca-coli, lecz także ułatwiającym kierowcy manewrowanie tym kolosem. W porównaniu z „okrętami” Chryslera GTO jest całkiem poręczne (pomijając oczywiście miękkie, kołyszące zawieszenie). Odradzamy utwardzanie sprężyn, bo wówczas odbierzecie temu modelowi jego pierwotny charakter – nastawy zawieszenia miały nieco hamować użytkownika przed zbyt śmiałą jazdą i szybkim atakowaniem zakrętów.

Pontic GTO - nasza opinia

Tragizm GTO polega na tym, że gdy mówi się o muscle cars, szybciej na myśl przychodzi nam Dodge Charger – a przecież to Pontiac jest ojcem tego segmentu. W teście 6,5-litrowe GTO przypadło nam do gustu z racji ciasno zestopniowanej skrzyni biegów i krótkiego rozstawu osi, który sprawia, że auto jest zadziwiająco zwinne. Silnik wyposażony w nieoryginalny potrójny zestaw gaźników w każdym zakresie obrotów rozwija wystarczająco dużą moc. Po prostu bajka.

Pontiac GTO - dane techniczne