Kamienie milowe motoryzacji: Porsche 911

Za konstrukcję zawieszenia oraz innych podzespołów odpowiadał Helmutt Bott. Od 1961 r. testowano zamaskowane prototypy. 12 września 1963 roku, podczas salonu IAA we Frankfurcie, szef firmy – Ferry Porsche – osobiście zaprezentował model 901. Niedługo po premierze auta adwokaci firmy Peugeot wystąpili z wnioskiem o zmianę nazwy. Firma z Sochaux zarezerwowała na wyłączność trzycyfrowe oznaczenia z zerem w środku już w latach 30. XX w. Porsche zdecydował o przemianowaniu 901 na 911. Produkcję seryjną rozpoczęto we wrześniu 1964 roku.

Choć nowe coupé z Zuffenhausen szybko zdobyło uznanie, dilerzy Porsche otrzymali wiele krytycznych uwag od klientów. Nadsterowność wczesnych egzemplarzy była niebezpieczna podczas szybkiej jazdy na zakrętach. Reakcja producentabyła natychmiastowa: pod przednimi narożnikami nadwozia montowano żeliwny balast o masie 22 kg.

W trakcie produkcji eliminowano inne „choroby wieku dziecięcego”: ogranicznik obrotów zapobiegł wypalaniu się zaworów, szwankujące gaźniki Solex zastąpiono produktami Webera. W kolejnych rocznikach zwiększono rozstawy kół oraz osi i zamontowano ogumienie radialne. W kwietniu 1965 r. na rynek trafiło budżetowe Porsche 912 z karoserią 911 i czterocylindrowym silnikiem 1.6/90 KM z modelu 356C. Bardziej wymagający i bogatsi kierowcy zamawiali Porsche 911 S (1966). Silnik o mocy 160 KM rozpędzał ważące 1085 kg auto do 220 km/h. Innowacją były wentylowane tarcze hamulcowe z aluminiowymi zaciskami oraz obręcze kół Fuchs odkuwane z lekkich stopów.

W kolejnych modelach 911 zastosowano kilkaset przełomowych rozwiązań technicznych, jak: aluminiowe wahacze, skrzynie biegów Tiptronic, spoiler wysuwany przy wyższych prędkościach czy ceramiczne tarcze hamulcowe.

Porsche 911 odniosło wielkie sukcesy w sporcie, m.in. 4 zwycięstwa w Rajdzie Monte Carlo. Wyścigowe odmiany ze słynnym 935 zwyciężyły setki wyścigów wDaytonie, Le Mans, na Nürburgringu i innych torach całego świata. W 1967 r. czołowy polski kierowca Sobiesław Zasada, startujący Porsche 912 i 911, zdobył tytuł rajdowego mistrza, zaś w sezonach 1969 i 1972 – wicemistrza Europy. Światową sławę przyniosło mu zwycięstwo w rajdzie Gran Premio Argentina (1967).

Pod koniec lat 60. XX w. Porsche 911 oferowano w 3 wersjach:

• T (podstawowa),L (luksusowa)S (sportowa).

Moc silników wynosiła od 110 do 170 KM. Porsche 911 E (podobnie jak topową wersję S) wyposażono w mechaniczny wtrysk paliwa. W 1969 r. wprowadzono silnik 2.2 l, a dwa lata później jednostkę 2.4 (130-190 KM). Na liście wyposażenia była m.in. półautomatyczna skrzynia Sportomatic. Auta z większymi silnikami były wyposażone w manualną „piątkę”. Porsche 911 Carrera (210 KM) było najszybszym niemieckim samochodem początku lat 70. XX w.

Jesienią 1973 r. wprowadzono drugą generację Porsche 911, ze zmodernizowanym nadwoziem i silnikiem 2.7. W 1974 r. sensacją salonu w Paryżu było 911 turbo (3.0/260 KM), które osiągało 250 km/h. We wrześniu 1975 r.Porsche jako pierwszy producent na świecie wprowadził całkowicie ocynkowane blachy nadwozia we wszystkich wersjach 911 oraz 6-letnią gwarancję na korozję perforacyjną.

W kolejnych latach wzrastały moc i pojemność silnika (3.0-3.2), jednak linia nadwozia pozostała bez znaczących zmian. W ostatniej dekadzie XX wieku wprowadzano serie 964, 993 oraz 996 z silnikiem chłodzonym cieczą. Mimo rozbudowanej elektroniki i licznych rozwiązań hi-tech Porsche 911 nie straciło sportowego temperamentu. Od 50 lat model ten nadal pozostaje w produkcji w wielu wersjach i cieszy się dużą popularnością.„911-ka” należy do grupy pojazdów, które na stałe weszły do grona klasyków światowej motoryzacji.

Maciej Replewicz