Honda Jazz kontra Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - małe, ale z pazurem

To klasowy prymus, koncernowy brat Fabii i zarazem najgroźniejszy jej rywal. Peugeot może się pochwalić podobną mocą – jak się pewnie domyślacie, pod jego maską tkwi 3-cylindrowe turbo o pojemności 1.2. Za to z zupełnie innej bajki jest jego kokpit, w którym uwagę zwracają wysoko umieszczone zegary i mała kierownica.

Swoją drogą kroczy też Honda Jazz. Jako jedyna ma 4-cylindrowy silnik wolnossący. Z pojemności 1.5 wyciśnięto 130 KM. Do tego jej nadwozie zostało zaprojektowane z myślą o maksymalnym wykorzystaniu przestrzeni – kabina zapewnia niemal funkcjonalność vana.

Te cztery samochody nawet wizualnie nie są do siebie specjalnie podobne, a za moment się przekonacie, że bardzo różnią się przestronnością, wyciszeniem, komfortem podróżowania, ergonomią i wieloma innymi aspektami, których nie widać na pierwszy rzut oka. Różnią się także wyposażeniem, bo każdy producent ma w tej kwestii własną filozofię. Jeden twierdzi, że zaawansowane systemy asystujące powinny być dostępne także w niewielkich autach, inny z kolei rezerwuje je dla większych modeli.

To co łączy naszych bohaterów, to ponadprzeciętny temperament. W każdym z aut „jest czym jechać”, a dodanie gazu powoduje dynamiczny przyrost prędkości i uśmiech na twarzy kierującego. Na następnych stronach dowiecie się, w którym z aut uśmiech ten będzie najszerszy.

Honda Jazz 1.5 i-VTEC - dziwny ten Jazz...

Z wyglądu ten mały „japończyk” przypomina vana, długością 4,06 m i wysokością 1,53 m przerasta rywali, ale w środku oferuje dużo miejsca tylko z tyłu i w bagażniku. Z przodu – tak sobie. Cienkie fotele nie dają powodów do radości na dalekich trasach, jakość wykonania jest równie przeciętna, jak zakres funkcji systemu multimedialnego.

Honda wydaje się tkwić jeszcze w innej epoce. To wrażenie podkreśla także trochę hałasujące twarde zawieszenie. A silnik? 1,5-litrowa, 4-cylindrowa jednostka jako jedyna musi sobie poradzić bez doładowania.

A to oznacza, że trzeba ją wysoko kręcić, żeby dynamicznie jechać. Ale silnik Hondy naprawdę to lubi i cały czas odjeżdża rywalom. Pod względem mechanicznym to fantastycznie wyważony motor, niemal nieprzenoszący drgań na karoserię. No i specjalność Hondy: które inne auto ma siedziska stawiane do pionu?

To nam się podoba - żwawy i pracujący bez wibracji silnik, przestronna kabina, dzięki unoszonym siedziskom (jak w kinie) bardzo praktyczna.

To nam się nie podoba - komfort raczej mierny, wrażenie jakości – przeciętne.

Peugeot 208 1.2 PureTech - mały sportowiec?

Peugeot zaopatrzył swojego malucha w: małą kierownicę, fotele z zaznaczonymi podparciami bocznymi, sztywne zawieszenie i krzepkie 110 koni. Jednak już po kilku kilometrach czar pryska. Każdy zdecydowany skręt na choćby lekko nierównej drodze sprawia, że 208 nerwowo przeskakuje po asfalcie – trudno pojechać czystą linią.

Gąbczaste fotele słabo podpierają ciało na szybko pokonywanych zakrętach, są dosyć małe i z punktu widzenia rosłych kierowców zbyt wysoko zamontowane. Zawieszenie sprawia frajdę, dopóki asfalt jest gładki, gdy jednak pojawiają się uskoki jezdni i inne nierówności, uderzenia są przenoszone do kabiny silniej, niż byśmy sobie tego życzyli.

Silnik nie lubi pracy na niskich obrotach, ale oferuje niezłe osiągi. W próbie hamowania 208 osiąga najsłabszy wynik – prawie 38 m ze 100 km/h – i ten wynik kosztował punkty w teście.

To nam się podoba - niskie spalanie testowe, największy zasięg dzięki 50-litrowemu zbiornikowi paliwa.

To nam się nie podoba - ograniczona przestronność, twarde zawieszenie, małe fotele, najsłabsze hamulce.

Škoda Fabia 1.0 TSI - face lifting?

Właściwie to go nie widać. Ale to nie szkodzi, bowiem Fabia została przede wszystkim uszlachetniona pod blachą. Należy tu podkreślić większą liczbę asystentów i lepszą łączność multimediów z siecią. Poza tym Škoda pozostaje wierna swoim ideałom.

I dobrze. Przestronność kabiny nie jest już może topowa w tej klasie aut, ale miejsce pracy kierowcy – przejrzyste, porządna jakość. Z tego mała „czeszka” słynie i za to ją lubimy. Zawieszenie ma duży skok, co sprawia, że imponująco połyka nierówności. Jedynie na poważnych niedoskonałościach drogi czasem dobija.

Fotele błyszczą porządnymi obiciami i mocnym trzymaniem bocznym, natomiast wysokim kierowcom będą przeszkadzać nieregulowane zagłówki. Litrowy silnik grzecznie załatwia swoje obowiązki i zadowala się średnio 5,7 l/100 km. To praktyczne i dopracowane auto – modernizację uznajemy za bardzo udaną.

To nam się podoba - praktyczność, niskie spalanie, dobre fotele, precyzyjny układ kierowniczy i mechanizm zmiany biegów.

To nam się nie podoba - nieregulowane zagłówki (bardzo dobrych) przednich foteli.

VW Polo 1.0 TSI - jak brzmi magiczne słowo?

Zrównoważony. Poza najlepszą łącznością z siecią i wysokim poziomem dynamiki jazdy (a dokładniej: dynamiki zmiany kierunku jazdy) Polo pozwala sobie na tylko jedną słabość: jest drogie, najdroższe w tym zestawieniu. Gdy doliczymy punktowane opcje, rachunek wzrośnie jak na drożdżach.

Poza tym nie ma na co narzekać. Przestronność w obu rzędach siedzeń wystarczy nawet wysokim, miejsce pracy kierowcy wygląda szlachetniej niż u rywali. Także komfort amortyzacji, choć wcale nieperfekcyjny, też nie ma minusów. A dalej: wygodne fotele, precyzyjny mechanizm wybierania biegów, komunikatywny układ kierowniczy – wszystko tu pasuje.

Silnik? Też trzyma wysoki poziom. Lubi się kręcić i ma moc, jest solidnie wygłuszony i zużył w teście równo 6,0 l/100 km. Jeśli udało się zebrać tyle zalet w jednym samochodzie, to zasługuje on na wygraną.

To nam się podoba - pewne prowadzenie, wysoki komfort, porządna przestronność kabiny, dobre fotele, dopracowany silnik.

To nam się nie podoba - Polo ma jedną wadę: cenę po doposażeniu.

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - wyniki pomiarów drogowych (oceniane):

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - rzeczywiste wymiary kabin (oceniane):

*zmierzone po odsunięciu fotela kierowcy o metr od pedalu hamulca, co odpowiada kierowcy o przeciętnym wzroście

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - dane katalogowe (nieoceniane oprócz pojemności bagażników):

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - wyposażenie i ceny opcji (oceniane):

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - ceny, gwarancje, utrata wartości (oceniane):

Brakujące elementy wyposażenia dodaje się do ceny wyjściowej testowanej wersji – cena po doposażeniu to cena punktowana. Uwaga: samochody na zdjęciach mogą różnić się wyposażeniem od tych, które przyjmujemy jako modele wyjściowe w tabeli, nawet po doposażeniu; *w salonach można już kupić wersję 6-biegową; **cena Škody zawiera pakiet Dynamic ze sportowymi fotelami za 1950 zł; ***cena VW zawiera także zawieszenie Sport Select za 1700 zł.

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - punkty i klasyfikacja:

Honda Jazz, Peugeot 208, Skoda Fabia i VW Polo - spalanie testowe kontra katalogowe zużycie paliwa (różnica nie jest oceniana):

Downsizing? Nieee... Po co ktoś miałby kupować malutki trzycylindrowy silniczek turbo, skoro może korzystać z oddychającego pełną piersią półtoralitrowego czterocylindrowca bez doładowania?

Dane z testu elastyczności nie mówią wszystkiego o jego wysokoobrotowej naturze, bo Honda ma krótkie przełożenia skrzyni, ale osiągi japońskiego auta przewyższają wyczyny rywali, a spalanie wcale nie jest odczuwalnie wyższe. No i Honda niemal nie przekłamuje zużycia paliwa w katalogu – jako jedyna.

Trzy turbocylindry albo nic?

A mówili nam, że downsizing to nieunikniony kierunek. Czyżby? Po uparcie trzymającej się silników wolnossących Maździe teraz Honda pokazała, że nie jesteśmy skazani na małe silniki turbo. A przynajmniej nie w modelu Jazz. Jeżeli jeździliście kiedyś, dawno temu, wspaniałą Hondą CRX z silnikiem 1.6 o podobnej mocy, to nie musimy niczego tłumaczyć.

Mechaniczny dźwięk tego silnika, połączony z lekkością pracy i łatwością wchodzenia na obroty, wywoła uśmiech na twarzy chyba każdego kierowcy. Chyba że nie tego, który często jeździ autostradami, bo tam będzie w Hondzie głośno. Rywale mają bardziej stonowaną naturę i prężą muskuły raczej na niskich i średnich obrotach, kiedy to motor Hondy dopiero zabiera się do porządnej pracy.

Dobrze, że rynek pozwala nam jeszcze porównywać auta z tak różnymi koncepcjami układów napędowych. Taki kontrast dobrze robi rywalizacji, chociaż dla niektórych silnik bez turbiny to nie jest silnik. Nie zgadzamy się z tym!

Podsumowanie

Dlaczego Polo jest tak dobre? Dlatego, że, wszystko dopracowano w nim do granic możliwości: ergonomię, komfort, przestronność, wyciszenie, układ kierowniczy, pakowność... Można by tak długo wymieniać.

A perfekcja musi kosztować. Czy inżynierowie innych marek tego nie potrafią? Potrafią. Ale w aktualnym kalendarzu zmian modelowych to właśnie twórcom Volkswagena Polo udało się wyjść przed szereg. Škoda też jest znakomita, ale przewaga Polo nie daje się pominąć. Honda błyszczy silnikiem, a Peugeot stawia na wizualny blask, zapominając nieco o ergonomii.

A które z aut jest Waszym faworytem?

Zapraszamy do komentowania!