Kia Cee'd 1.6 CRDi - pierwszy test w historii

PIERWSZE SPOTKANIEz koreańską ambicją, odbyło się na ulicach Pragi w pochmurny dzień. Rozjaśnił go jednak samochód, który ujął nas swoją barwą nadwozia. Z ponad 700 dotychczas testowanych przez naszą redakcję samochodów, tylko 5 było białych. Jednak ten, który stanął przed nami, to dorosły obiekt, którego estetyka i dobry smak zwraca na siebie uwagę. Na linii nadwozia nie dostrzegamy żadnej dysharmonii i chwalimy konstruktorów za stworzenie wysokiej kabiny pasażerskiej. W deszczowy dzień biały hatchback jednak się nie zabrudził. Przemyślane przetłoczenie na bocznych płaszczyznach nie pozwalają na ochlapanie i nawet po dłuższej jeździe auto to wygląda jakby wyjechało dopiero z myjni.

Niektórzy mogą ocenić to auto, jako inspirowane na najnowszych modelach Toyoty i Mazdy. Można doszukać się zgodnych elementów, ale jest też wiele indywidualnych cech, jak chociażby tylne światła zespolone. To najlepsza identyfikacja, bo każdy na drodze będzie mógł wyróżnić ten model od licznych konkurentów. Charakterystyczne są także przednie reflektory.

OTWIERAMY DRZWIkluczem za zdalnym sterowaniem, który nie posiada zębatych krawędzi. Podnosimy kolejno wszystkie klamki drzwi, po których otwarciu dostrzegamy zgrabne otwory z podwójnymi uszczelkami. Stąd też przy ich zamykaniu potrzeba więcej siły, ale uszczelki spełniają rolę tłumiącą i dźwięk zamykanych drzwi staje się przyjemny dla ucha. Przy otwieraniu drzwi z zewnątrz, zaskakuje nas niecodzienna logika funkcjonowania centralnego zamka. Przy otwieraniu od wewnątrz należy dwukrotnie wychylić klamkę, po czym jednak nie otworzą się pozostałe drzwi. Z obu przednich miejsc jest łatwo dostępny i podświetlany przycisk blokady centralnego zamka.

Wyżej mogłyby być podnoszone piąte drzwi, gdyż obecnie ze względu na mały kąt ich wychylenia do góry, mamy ograniczony dostęp do bagażnika. Także przy ich zamykaniu istnieje potrzeba użycia większej siły. W środku bagażnika mamy jednak łatwy dostęp do żarówek świateł zespolonych. Nie ma także zawodnych sprężyn gazowych, znanych z Golfa, czy Stilo.

WNĘTRZEotrzymuje już na pierwszy rzut oka wysoką ocenę. Nie ma tu tanich plastików, ani też miernego wyglądu. Cee'd, to nowoczesne wnętrze, zaprojektowane z dużym smakiem, które spełnia wszystkie kryteria dobrej jakości "Europejczyka". Widoczny jest tu prawdziwy kosmiczny skok, w porównaniu od relatywnie młodego Cerato, nie mówiąc o starszych modelach. Nie mamy żadnych zastrzeżeń do jakości zastosowanych materiałów i jakości wykonania. Warto nawet, aby niektórzy producenci zwrócili na to uwagę. W desce rozdzielczej i środkowej konsoli, trudno nie dostrzec inspiracji wywodzącej się z Toyoty.

Zapewne ta jakość będzie jeszcze lepsza w egzemplarzach produkcyjnych. Dostrzegamy potrzebę poprawy wyglądu drzwi, a także mało ciekawych modułach klamek i wyłączników mechanizmu opuszczania szyb. Warto także poprawić wygląd rękojeści dźwigni zmiany biegów i ręcznego hamulca. Przyjemne jest natomiast koło kierownicy (wielofunkcyjne w testowanym egzemplarzu), któremu tylko brakuje skórzanego pokrycia, a także w zakłopotanie wprowadzała nas zbyt duża liczba przycisków zestawu audio.

SIEDZENIA

na pierwszy rzut oka stwarzają wrażenie surowych, które nie mogą zapewnić kierowcy i pasażerom komfortowej jazdy. W rzeczywistości jest jednak inaczej, czego najlepszym potwierdzeniem są cztery osoby testujące (trzech mężczyzn 186, 175 i 168 cm oraz kobieta 158 cm), które podróżowały na wszystkich miejscach z odpowiednią dozą komfortu. Wszystkie siedzenia, także i te z tyłu, zapewniają odpowiedni dużo miejsca. Dobrze zaprojektowano podłokietniki i zagłówki. Oba przednie siedzenia mają dostatecznie długie oparcia, chociaż zdaniem najwyższego z oceniających, siedziska mogłyby być nieco dłuższe. Udało się jednak znaleźć kompromis i żaden z pasażerów nawet po kilkuset kilometrach jazdy nie czuł zmęczenia. Regulowane w dwóch płaszczyznach koło kierownicy, daje się ustawić optymalnie do potrzeb każdego z kierujących. Nawet w najniższym ustawieniu, pozostaje dostęp do wysoko usytuowanych pedałów.

KOMFORT

rozpoczyna się już od dobrego wyciszenia wnętrza.Konstruktorom udało się na tyle odizolować jednostkę napędową, że nawet zwykle głośniejszy diesel, staje się mało rozpoznawalny. Podczas przepisowej jazdy autostradą, we wnętrzu, nadal jest w miarę cicho. Można bez problemu rozmawiać, a nawet drzemać. Tylko do momentu, gdy Kia nie wjedzie na betonową drogę, bo wtedy usłyszymy nieprzyjemne huczenie, które jest w stanie wszystko zagłuszyć. Nie odczuwalny jest także ruch aerodynamiczny, ani też opływające powietrze koło okien i drzwi.

Zgrabna deska rozdzielcza mieści przyjemne dla oka zegary z czytelnymi kontrolkami. Testowany egzemplarz był wyposażony w elektrycznie sterowne okno dachowe. Automatyczna klimatyzacja zapewnia całkowita funkcjonalność (oprócz dwustrefowej regulacji). Szyby opuszczane są za pośrednictwem jednofunkcyjnych przełączników. We wnętrzu zaprojektowano wystarczającą liczbę miejsc na napoje i różne przedmioty. Testowany egzemplarz był wyjątkowo dobrze wyposażony w m.in. czujnik parkowania, sensor deszczu, wewnętrzne lusterko ze ściemniaczem, zestaw audio z gniazdkami USB, zmieniarkę CD i mp3. Szkoda tylko, że do tego znakomitego sprzętu zamontowano jedynie głośniki w przedniej części pojazdu.

WIDOCZNOŚĆprzyjemnie zaskoczy, zarówno do przodu jak i do tyłu. Trzy wsteczne lusterka zapewniają odpowiednią widoczność do tyłu. Wewnętrzne samo się ściemnia i nie oślepia w nocy, a zewnętrzne są podgrzewane, elektrycznie sterowane oraz również zamykane. Nowoczesne jednoelementowe wycieraczki szyby czołowej, które po raz pierwszy zastosował koreański producent do samochodu tej klasy jak Cee'd. Doskonale sprawdziły się podczas padającego deszczu. Przy obniżonej do zera temperaturze otoczenia we wnętrzu pojawiły się problemy z zapoceniem przedniej szyby. W celu zapewniania widoczności musieliśmy korzystać z układu klimatyzacji. Przeciętnie oceniliśmy światła reflektorów w nocy, co jest zapewne wynikiem niestandardowego ich kształtu. Natomiast tylne, znakomicie są widoczne i rozpoznawalne, nawet z dużych odległości.

PROWADZENIEjuż praktycznie odpowiada europejskim standardom. Wyeliminowane zostały typowe koreańskie dźwignie pod kierownicą oraz przełączniki rozrzucone po całej desce rozdzielczej. Obecnie to wszystko jest w zasięgu ręki kierowcy. Wszystko wydaje się być dobrze uporządkowane. Przyzwyczaić się trzeba jedynie do znanej z Peugeota logiki włączania świateł mgłowych, a także nietypowego sterowania komputera pokładowego za pośrednictwem czterech przycisków umieszczonych w jednym rzędzie. Zapewne tu także inspiracja nadeszła z Francji przy projektowaniu wyłącznika świateł zewnętrznych, które nie wyłączą się automatycznie po wyjęciu kluczyka ze stacyjki. Lepszego usytuowania wymagałby zapewne włącznik świateł awaryjnych. W odróżnieniu od w pewnym sensie zatopionego, ale intuicyjnie wykrywanego panelu kontrolnego klimatyzacji. Wspomaganie kierownicy dorównuje francuskim, hiszpańskim i włoskim konkurentom, ale do wysokiego standardu VW jeszcze nie dosięga. Pedał gazu ma odpowiedni opór, co pozwala na dobre trzymanie nogi. Zdradliwe mogą okazać się pedały sprzęgła i hamulca, które nie wymagają zbyt dużego nacisku. Zapewne będą je chwaliły panie.

PRZEKRĘCAMY KLUCZYKi chyba po raz pierwszy z taniego turbodiesla nie usłyszymy we wnętrzu hałasu związanego z jego uruchomieniem.W całym zasięgu obrotów wysokoprężna jednostka 1.6 zachowuje się w miarę dyskretnie, jak na swoją klasę. Szkoda, że przy małych obrotach pojawiają się niewielkie wibracje. Ewolucyjna wersja koncernowej jednostki Common Rail zapewnia swoją konstrukcją optimum i kompromis pomiędzy różnymi reżimami pracy i chęcią przyspieszenia z niskich obrotów. Szkoda, że do tego wszystkiego nie dorobiła się równie dobrej turbosprężarki, która wykazuje chwile zawahania przy szybkim odjęciu gazu przy rozpędzonym silniku. Taka reakcja trwa w tym silniku znacznie dłużej, niż w porównywalnych najlepszych jednostkach europejskich konkurentów.

ODJAZD

nieco zaskakuje mało czułe sprzęgło, która reaguje na krótkim odcinku. Płynnie odjeżdżamy. Turboefekt jest odczuwalny, ale można się do tego przyzwyczaić. Należy się jego spodziewać tylko przy szybkiej potrzebie przyspieszenia. Jednostka ma dużą moc, ale relatywnie małą turbosprężarkę, dzięki niej przebudzi się do płynnej jazdy dopiero przy 1500 obr./min. Przy większych obrotach efekt przyspieszenia maleje. Silnik ten najlepiej czuje się przy niższych obrotach, a krzywa momentu obrotowego usytuowana jest niżej, niż dla przykładu u Cerato z identycznym, ale inaczej doładowanym silnikiem. Do tego wszystkiego dostosowano dłuższe przełożenia manualnej skrzyni. Należy nabrać nawyku do późniejszej zmiany przełożenia - piątkę przy spokojnej jeździe włączaliśmy nawet przy prędkości 75 km/h. Optymalnym biegiem do miasta jest jednak trójka. Na czwórce w mieście silnik już balansował, chociaż ten reżim jazdy udało się utrzymać na granicy. Miłe wrażenie dają dynamiczne własności tej jednostki. Pojazd o masie prawie 1400 kg zachowuje się prawie sportowo. Moc wystarczy do dynamicznej jazdy po zatłoczonej drodze, podobnie jak przyspieszenie z autostradowej 130 (km/h). Podczas próby na płycie lotniska udało nam się osiągnąć prędkość maksymalną 195 km/h, a przy pomiarach przyspieszenia uzyskaliśmy wyniki porównywalne z Octavią Combi 2.0 TDI.

WŁASNOŚCI JEZDNEsą zgodnie z filozofią marki, a więc komfortowe. Bardziej obiektywną ocenę układu zawieszenia zafałszowały zapewne 17-calowe obręcze kół (standardowo 15-calowe), na których auto miało tendencję do huśtania się. Kierowca z pasażerem dzięki temu mogli doznać komfortowego wrażenia "pływania", nawet podczas jazdy po kiepskiej drodze. Natomiast na tylnych siedzeniach były już odczuwalne większe wyboje. Podczas spokojnej jazdy, a także przy większych prędkościach Cee'd zachowuje się bez zastrzeżeń. O wiele lepiej niż poprzednik Cerato. Na nierównych zakrętach odczuwalne jest nerwowe zachowanie się przedniego zawieszenia i możliwe podskoki, które można zapewne zniwelować poprzez zastosowanie mocniejszego stabilizatora. Odwrotnie zachowuje się tylne wielowahaczowe zawieszenie, do którego nie mieliśmy najmniejszego zastrzeżenia. Efektywny jest układ hamulcowy z przednimi wentylowanymi tarczami. Nie wymaga użycia zbyt wielkiej siły, a co najważniejsze jest wyjątkowo skuteczny. Zapewne Cee'd uzyskał tutaj wysoką notę, także dzięki oponom wysokiej jakości marki Michelin. Nasze zastrzeżenie budziło także elektryczne wspomaganie kierownicy, które utrudnia jej powrót do pozycji wyjściowej. Jest to jednak ogólnie znana wada tego typu wspomagania.

Jak widać, wielu wad w tym nowym modelu nie doszukaliśmy się. Jego powodzenie na rynkach europejskich zależeć będzie przede wszystkim od ceny. Można oczekiwać, że w Polsce cena najtanszej wersji z silnikiem 1.4 16V będzie rozpoczynała się od ok. 48 tys. zł i zapewne będzie to auto dobrze wyposażone. Za te pieniądze nabywca zapewne szybko przekona się, że mit o złej jakości samochodów z koreańskim rodowodem mamy już za sobą. Teraz one mogą być tylko jeszcze lepsze.

Plusy

• atrakcyjny i wyważony designprzyjemne, przestronne i dobre jakościowo wnętrzewygodne siedzeniaidentyczny komfort każdego z podróżnychłatwe sterowaniemocny i sprawdzony silnikdobre prowadzeniewydajne hamulce

Minusy

• utrudniony powrót kół do pozycji wyjściowejzłe zachowanie się przedniego zawieszenia na zakrętachwygląd niektórych elementów we wnętrzupłytki bagażnik z wysoką krawędzią

Wyposażenie samochodu pochodzącego z preserii:6 poduszek powietrznych, ABS, ESP, BAS, centralny zamek sterowany pilotem, alarm, immobilizer, 4 szyby sterowane elektrycznie, lusterka zewnętrzne sterowane elektrycznie i składane, elektrycznie sterowane okno dachowe, lusterko zewnętrzne ze ściemniaczem, czujnik parkowania, podłokietniki w przodu i z tyłu, regulacja wysokości siedzenia kierowcy, regulacja lędźwiowa przednich oparć, automatyczna klimatyzacja, radioodtwarzacz CD/ mp3/ USB ze sterowaniem na kierownicy, komputer pokładowy, termometr zewnętrzny, 17-calowe obręcze kół z metali lekkich, podgrzewane przednie siedzenia, czujnik deszczu.