Mercedes V250 d: Luksus i komfort w dalekiej podroży

Mercedes klasy V – komfort i prowadzenie jak w „osobówce”

W zasadzie o tym, że kierowca prowadzi samochód mający dostawcze korzenie świadczy wysoka pozycja za kierownicą. Nawet fotele w jakie wyposażony był testowy egzemplarz mogłby posłużyć za wzór dla wielu aut osobowych. Były nie tylko obszerne, doskonale przytrzymywały ciało na zakrętach, ale również sprawdzały się w długich trasach. Ponadto posiadały duże możliwość elektrycznej regulacji w kilku kierunkach.

Kierowca w klasie V doceni także jakość użytych materiałów i sposób obsługi. Górną część deski rozdzielczej obszyto wysokiej jakości skórą, poniżej zastosowano panel imitujące drewno hebanowe, a w dolnej części jasny plastik. Wraz z wielofunkcyjną kierownicą i dużym wyświetlaczem oraz pokrętłem od mulitimediów kokpit robi wrażenie niezwykle luksusowego. Z obsługą większości podzespołów nie ma problemu, chwilę jednak musieliśmy się przestawić do obsługi dźwigni biegów, która nie znajduje się jak większości aut w centralnej części deski rodzielczej, a w miejscu dźwigienki od kierunkowskazu.

Mercedes klasy V – wygodne fotele, ale...

Wygodne fotele znajdziemy także w drugim i trzecim rzędzie. Dzięki szynom w podłodze możemy je przesuwać, składać lub wyjmować. Siedzenia 2. rzędu możemy ustawić tyłem do kierunku jazdy, jednak by tak się stało trzeba je wcześniej wyjąć, obrócić i ponowanie zamontować. I tu zaczynają się schody. Czynność ta wymaga użycia sporej siły (pełnowymiarowe fotele z mechanizmem składania są ciężkie) i nie lada wprawy. O ile demontaż zajmuje minutę o tyle ich włożenie dwukrotnie więcej czasu. Jeszcze więcej problemu mieliśmy z ostatnim rzędem. Znajdowały się tam trzy fotele (2076 zł), z czego dwa umieszczone z lewej strony były połączone. Już samo przesunięcie tej konstrukcji jest trudne, a do wyjęcia i ponownego montażu trzeba skorzystać z pomocy drugiej osoby.

Mercedes klasy V – w trzecim rzędzie prezes będzie zadowolony

Przy konfiguracji foteli 2+2+3 (kanapa 3 os. w 3. rzędzie za dopłatą 20 080 zł) każdy z pasażerów będzie miał dla siebie wystarczająco dużo przestrzeni. O komfort podróżowania zadba klimatyzacja automatyczna z odzielnym sterowaniem tylnej części pojazdu (2314 zł). Dla osób siedzących w dwóch ostatnich rzędach przewidziano uchwyty na napoje oraz składany stolik umieszczony – podobnie jak fotele – na szynach. Fakt, że siedzimy na fotelach ostatniego rzędu – poza wsiadaniem – nie powoduje dyskomfortu. Ciepłe powietrze dociera tam szybko, jakość dźwięku jest nienaganna, a komfort resorowania nie rożni się od tego jaki znajdziemy siedząc z przodu.

Mercedes klasy V - problemy z elektryką

Zajęcia miejsca w 2. i 3. rzędzie foteli umożliwiają duże przesuwane drzwi. W naszym pojeździe miały elektryczne sterowanie (opcja), które – niestety – czasem szwankowało. Problemy z elektryką mieliśmy także przy unoszonej pokrywie bagażnika. O ile w przypadku drzwi konieczne było tylko dopchnięcie panelu, a tyle przy próbie dostania się do bagażnika zdarzało się musieliśmy zamiast przycisku użyć siły własnych rąk.

Mercedes klasy V - duży kufer i przemyślane rozwiązania

Ponadto by otworzyć tylną pokrywę konieczne jest znalezienie dużej wolnej przestrzeni za autem (ponad 1,5-metrowy panel otwierany do góry). Na szczęście Mercedes zdawał sobie z tego sprawę, że na ciasno zatłoczonym parkingu pod supermarketem zwyczajnie nie dostaniemy się do bagażnika i zastosował oddzielne otwieranie tylnej szyby. W przypadku jej wykorzystania by nie trzeba było sięgać głęboko do bagażnika na wysokości dolnej krawędzi szyby (445 mm od podłogi) zastosowano dzieloną przestrzeń bagażową. To umieszczona na dwóch solidnych wspornikach zamykana skrzynia. Element przydatny na co dzień, w przypadku wyjazdów wakacyjnych ze wskazaniem do demontażu (ogranicza przestrzeń kufra). Gdy chcemy wykorzystać klasę V jako pojazd dostawczy (po wyjęciu dwóch rzędu foteli) do dyspozycji mamy maksymalnie aż 4630 litrów.

Mercedes klasy V – prowadzenie jak w osobówce

Testowy egzemplarz miał ponad 5 m długości (rozstaw osi 3200 mm) co wraz z długą listą dodatkowego wyposażenia powodowało, że jego masa wynosiła prawie 2,5 t. O dziwo podczas jazdy kierowca nie odczuwał, że prawadzi tak duży i ciężki pojazd. Duża w tym zasługa dopracowanego podwozia i wszechobecnej elektroniki. O wysoki komfort jazdy dbał układ jezdny AGILITY CONTROL z selektywnym systemem amortyzacji, który dostosowywał charakterystykę amortyzatorów odpowiednio do warunków drogowych i sytuacji na drodze. Wspomagany elektrycznie układ kierowniczy cechował się odpowiednią dla vana precyzją, czyli dawał kierowcy dobre wyczucie tego co się dzieje z kołami, a jednocześnie nie wymagał od niego ciągłej uwagi i wykonywania korekt kierownicą.

Pod względem systemów bezpieczeństwa duży van Mercedesa mógłby zawstydzić nie jedno auto osobowe. Na jego pokładzie znajdowały się czołowe i boczne poduszki powietrzne typu Thorax oraz kurtyny nadokienne dla przedniej i tylnej części pojazdu (dopłata1359 zł). Ponadto kierowcę wspomagały seryjne systemy: informujący o ryzyku wystąpienia kolizji (Collision Prevention Assist), który w razie potrzeby uruchamiał hamulce, kamera 360 stopni ułatwiająca parkowanie, układ rozpoznawania znaków drogowych, system wykrywający zmęczenie kierowcy, asystent pasa ruchu i czujnik martwego pola.

Mercedes klasy V – dobrze mieć elektronicznych stróżów na pokładzie

Podróżując po zaśnieżonych górskich serpentynach mieliśmy okazję doświadczyć działania elektronicznych układów dbających o bezpieczństwo. Przy uślizgu tylnej osi ESP zainterweniowało błyskawicznie, a jego działaniu towarzyszyło automatyczne naciągnięcie pasów bezpieczeństwa, które szykowały podrożnych do ewentualnej kolizji. Na szczęście układ zadziałał prawidłowo i samochód błyskawicznie wrócił na wyznaczony przez kierowcę tor jazdy.

Mercedes klasy V – optymalny warinat silnikowy 250 d

Do napędu klasy V przewidziano wyłącznie jednostki wysokoprężne. Do wyboru są trzy o mocach od 136 od 190 KM, które mogą współpracować zarówno z manualnymi lub automatycznymi skrzyniami oraz przenosić moment napędowy na jedną oś lub cztery koła. Najmocniejszy wariant, który występował w testowym egzemplarzu współpracował z automatyczną skrzynią i przekazywał napęd na tylne koła. Osiągi jakie zapewniał 2,5-tonowemu autu były więcej niż zadowalające, bowiem przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosiło 10,7 s. Spodobała nam się także elastyczność motoru i szybkość działania „automatu”. Gdy przy wyprzedzaniu gaz był wciśnięty do końca skrzynia szybko redukowała biegi, a silnik błyskawicznie wchodził na obroty. W takiej sytuacji moc silnika chwilowo wzrastała o 14 KM, a moment obrotowy o 40 Nm.

Powody do zadwolenia daje także zużycie paliwa. W pełni obciążone auto na trasie spalało 7,2 l/100 km, a średni wynik z testu (8,4 l/100 km) uznajemy za satysfakcjonujący. Jedyny mankament jaki zauważyliśmy w przypadku tej jednostki to dość głośna (i twarda) praca podczas jazdy z wciśniętym do końca pedałem gazu.

Mercedes klasy V - podsumowanie:

Od dzieciństwa mam sentyment do Volkswagena Trasnportera i do tej chwili stawiałem go za wzór w tej klasie. Po teście Mercedesa V250 d zmieniam zdanie bowiem uważam, że pod względem komfortu i luksusu przewyższa on najnowszą odmianę T6. Szkoda tylko, że pojazd jest tak drogi...