Alfa Romeo 147: emocje gwarantowane

Uwaga na zautomatyzowaną skrzynię Selespeed(opcja w 2.0 i 3.2) – awarie nie są nagminne, ale jeśli już coś się wydarzy (posłuszeństwa odmawia sterownik lub pompa), będziemy „lżejsi” nawet o 1-2 tys. zł. Co gorsza, dość ciężko znaleźć warsztat, który potrafiłby wykonać naprawę, a usterka oznacza unieruchomienie auta.

Poza tym właściciele Alfy Romeo 147 muszą być przygotowani na awarie układu elektrycznego (szwankują m.in. podnośniki szyb, sondy lambda, alternatory, często przepalają się żarówki), a w starszych egzemplarzach mocno skorodowane mogą okazać się układ wydechowy i elementy podwozia. Co by jednak nie mówić, większość tych usterek ma charakter kosmetyczny i nie wpływa zanadto na eksploatację włoskiego auta.

Nieźle pod względem trwałości wypadają silniki. Dużym zainteresowaniem cieszą się zwłaszcza jednostki wysokoprężne z rodziny JTD: dynamiczne, oszczędne i dość trwałe. Egzemplarz z udokumentowanym niezbyt wysokim przebiegiem nie powinien sprawiać dużych problemów podczas eksploatacji. Zdarzają się jednak kłopoty z przepływomierzami (markowe zamienniki kosztują od ok. 300 zł) i zacinającym się zaworem EGR – niektórzy użytkownicy po prostu wycinają go z obiegu spalin (w przypadku odmiany JTDM należy zrobić to również na poziomie softwa-re’u!). Może pojawić się też wyciek spod uszczelniacza wału korbowego. Uwaga: interwał wymiany paska rozrządu warto skrócić ze 120 tys. do 90-100 tys. km.

A silniki benzynowe? Ze względu na wysoką trwałość najbardziej godny polecenia okazuje się potężny motor 3.2 V6/250 KM. Montowano go jednak wyłącznie w rzadko spotykanej odmianie GTA, a poza tym mało kto potrafi zaakceptować średnie spalanie na poziomie 14-16 l/100 km i wysokie koszty obsługi. Silniki z rodziny Twin Spark (dwie świece na cylinder) – 1.6 i 2.0 – palą mniej, ale... i tak dużo w stosunku do oferowanej dynamiki. Uwaga na spore zużycie oleju, nietrwałe tzw. wariatory i pękający pasek rozrządu (wymieniać go trzeba co 60-70 tys. km!).

Na koniec czas na zalety.Na przykład design:„147-ka” jest przecież jednym z najładniejszych modeli segmentu C ostatnich lat! „Włoszka” może też pochwalić się niezłym wyposażeniem i dobrymi właściwościami jezdnymi. Cena zakupu? Kusząca. 13-15 tys. zł za niespełna dziesięcioletni kompakt z dieslem pod maską, klimatyzacją, sześcioma airbagami i pełną „elektryką” to naprawdę ciekawa propozycja.

Łatwo o egzemplarz z tapicerką skórzaną, układem ESP i kolorową nawigacją GPS. Duży wybór niedrogich zamienników sprawia, że większość usterek usuniemy tanim kosztem. Uwaga: usługę najlepiej zlecić niezależnemu serwisowi specjalizującemu się w Alfach (ASO są bardzo drogie!).

PODSUMOWANIE - Choć Alfa 147 ma wiele zalet, to niestety nie możemy jej polecić każdemu. Zakup włoskiego kompaktu powinien być dobrze przemyślany – to nie jest pojazd dla pedantów poszukującychauta, w którym nic nie puka ani nie skrzypi. „147-kę” trzeba lubić i zapewnić jej troskliwą opiekę. Dopiero wtedy będziemy mogli cieszyć się z jazdy niebanalnym (lecz niestety mało praktycznym!) samochodem.