Używane Volvo V70 III – tanio raczej nie będzie

Za to użytkownicy kochają Volvo: spokojna linia, świetna ergonomia, dobre materiały. Ale uwaga: zdarzają się też trzaski w desce.

Taki sam samochód, ale wygląd… zupełnie inny. Volvo oferowało mnóstwo wariantów wykończenia, w tym naprawdę bardzo atrakcyjne wizualnie.

Od początku produkcji auta oferowano dużo systemów asystujących kierowcy, podnoszących bezpieczeństwo czynne. Regulowane zawieszenie (polecane, ale drogie, gdy przyjdzie do wymiany) było na liście opcji.

Wygodne fotele, typowa dla Volvo cienka konsola centralna – całość sterowania wentylacją i ogrzewaniem realizowana jest elektrycznie.

Dużo miejsca na kanapie, choć nie jest to auto rekordowe pod tym względem. Skórzana tapicerka (dobrej jakości!) to częsty dodatek, ale nie była seryjna. Bardzo przydatne drobiazgi – siatka umożliwia bezpieczne załadowanie bagażnika aż pod sufit, systemy mocowania towaru.

Duża pojemność bagażnika (w większości wersji 575 l, ale np. w 3.2 – 555 l), funkcjonalność i przyjemne wykończenie.

Klasyczne kombi Volvo – dość pojemne (choć już nie rekordowe), wygodne, bezpieczne.

Poważne uszkodzenie diesla 2.4 (na fot.) – zerwanie paska rozrządu. Diagnoza: zaczyna się od zużycia napinacza paska akcesoryjnego (trzeba wymieniać go profilaktycznie – koszt 900 zł) – gdy ulegnie uszkodzeniu, często wkręca się w pasek rozrządu, powodując jego zerwanie i zniszczenie silnika!

Wycieki z diesla 1.6, możliwość pożaru pod maską! Diagnoza: dochodzi do przedmuchów pod wtryskiwaczami, a gromadzący się olej i paliwo mogą nawet się zapalić! Mocno „duszona” turbina również nie charakteryzuje się wysoką trwałością (koszt wymiany turbo – 3500 zł).

Nieprawidłowa praca klasycznej skrzyni automatycznej (na fot.). Diagnoza: skrzynia uchodzi za udaną – jest trwała, ale pod warunkiem wymiany oleju co ok. 60 tys. km. Za nieprawidłowe zachowanie najczęściej odpowiada przekładnia hydrokinetyczna (efekt „tarki”) lub sterownik („kopnięcia”).

Nieprawidłowości w pracy skrzyni dwusprzęgłowej (szarpnięcia, hałasy z okolic koła dwumasowego). Diagnoza: problemem są drobinki materiału dostające się z tarcz do oleju, zużywa się koło dwumasowe. Olej trzeba wymieniać regularnie, naprawa – od 5000 zł (np. wymiana sprzęgieł).

Na desce rozdzielczej pali się kontrolka systemu poduszek. Diagnoza: wiązka przewodów pod fotelem kierowcy i/lub pasażera mogła być niewłaściwie zamocowana do szkieletu fotela. Podczas ustawiania fotela może dojść do przytrzaśnięcia wiązki oraz rozłączenia wtyczki i gniazda. Bezpłatna akcja serwisowa.

Brak właściwej reakcji na wybór trybu jazdy (Four C), typowe zachowanie auta ze zużytymi amortyzatorami. Diagnoza: podwozie jest wystarczająco trwałe, gdy jednak uszkodzeniu ulegną amortyzatory z systemem regulacji, będzie drogo: przednie kosztują 2500 zł, tylne 1900 zł – za sztukę poza ASO!

Kombi:

Wymiary (dł./szer./wys.): 4825/1860/1545 mm.

Rozstaw osi: 2815 mm.

Pojemność bagażnika: 575-1600 l.

Kombi XC:

Wymiary (dł./szer./wys.): 4840/1860/1605 mm.

Rozstaw osi: 2815 mm.

Pojemność bagażnika 575-1600 l.

Trzecia generacja V70 jest świetnie dopracowana pod względem technicznym. Benzynowe silniki 3.0 T6 (rzędowa „szóstka”; na fot.) mają turbinę typu twin-scroll (z dwoma kanałami wlotowymi), z kolei np. w 3.2 (również R6) zawory są sterowane różnymi krzywkami, zmieniającymi ich wznios. Paletę zasiliły fordowskie EcoBoosty 1.6 i 2.0, w 2015 r. Volvo zastąpiło je silnikami własnej konstrukcji. Obok wersji R4 i R6 stosowano też benzyniaki 2.5 R5. W palecie diesli przeplatają się silniki R4 (1.6, 2.0) i R5 (również 2.0 oraz 2.4).

Uterenowione kombi w palecie Volvo pojawiły się już w 1996 r., nie zabrakło również takiej odmiany w V70 III. Poza „bojowym” wyglądem zyskuje ona całkiem sporo centymetrów prześwitu (21 zamiast 13 cm) i kontrolę zjazdu ze wzniesienia. Pod maską głównie mocne silniki R6 i 2.4, większość aut ma 4x4.

1. generacja (1996-2000)

Poprzednik V70, czyli model 850, odniósł tak olbrzymi sukces, że w gruncie rzeczy ograniczono się do głębokiej modernizacji. Nie można jednak powiedzieć, że to tylko zmiana nazwy – poprawiono 1800 elementów, mocno wzbogacono też wyposażenie. Kanciaste kształty skrywają bardzo praktyczne wnętrze. Auto bardziej nastawione na komfort niż dynamikę. Bagażnik: 480-1610 l

Szeroka paleta benzyniaków i diesel Volkswagena (2.5 R5). Ogólnie bardzo dobra trwałość, obecnie największy problem to mechaniczne wyeksploatowanie egzemplarzy, ale zadbane auta ciągle utrzymują wysoką cenę (ok. 10 tys. zł).

1. generacja (1996-2000)

Połączenie tradycyjnych kantów z nowoczesnością – standardem były m.in. 4 poduszki powietrzne i napinacze pasów bezpieczeństwa. Przyjemna, łatwa obsługa.

2. generacja (2000-07)

Przeskok z nieco topornej (ale przez wielu lubianej!) stylistyki lat 90. do współczesności. Z przodu auto łatwo pomylić z bliźniaczym technicznie S60. Tył modelu V70 zdobią charakterystyczne światła, które na wiele lat zawładnęły designem aut Volvo. Wzrósł też komfort jazdy. Ciekawostka: podobnie jak w 1. generacji, pod maską znalazły się tylko 5-cylindrowe silniki (zarówno benzynowe, jak i diesle). Kolejne podobieństwa do V70 I to usportowiona wersja R (tym razem 300 KM) i uterenowiona odmiana – tym razem występująca głównie jako XC (wcześniej częściej stosowano nazwę „Cross Country”). Więcej problemów z elektroniką. Wysokie przebiegi oznaczają luzy w zawieszeniu i zużyty osprzęt silników.

2. generacja (2000-07)

Chyba jeden z najbardziej udanych projektów wnętrza! Świetna ergonomia, ale niestety, szybko pojawiały się drobne niedoskonałości, takie jak przetarcia kierownicy czy lewarka.

2007 r.

Debiut 3. generacji modelu, po raz pierwszy zastosowano również 6-cylindrowe silniki benzynowe.

2011 r.

Więcej nowości we wnętrzu (zmieniona deska, ekran nawigacji), kierunkowskazy w lusterkach.

2013 r.

Drugi lifting: widoczne zmiany w przedniej części nadwozia (m.in. grill, zderzak, światła przeciwmgielne).

W ramach projektu Volvo i szwedzkiej firmy energetycznej Vattenfall przygotowano dwa auta, w których diesel był wspierany silnikiem elektrycznym. Litowo-jonowa bateria miała poj. 11,3 kWh i starczała na 20-30 km.

Volvo V70 III – naszym zdaniem: przyjemność kosztuje, a V70 jest tego najlepszym przykładem. Do zadowolenia z jazdy (dynamika, prowadzenie) dochodzi wysoki poziom bezpieczeństwa. Jednak, nawet jeśli auto się nie popsuje, sporo wydacie na obsługę i paliwo (w benzynowych R5 i R6).