Ford Cougar nie zdobył jednak zbyt wielu zwolenników. Cztery lata produkcji (1998-2002) wystarczyły, by przekonano się, że w segmencie pozycja konkurentów jest niepodważalna. Nawet wewnątrz marki Cougarowi nie było łatwo - musiał on ustąpić miejsca Pumie, która po prawdzie wcale nie była produkowana dłużej. To jednak Puma - ze względu na swoje mniejsze wymiary i niższą cenę - okazała się przebojem. Krótkotrwałym, ale i tak większym niż Ford Cougar, który zastąpił, a w zasadzie zastąpić miał jeszcze jeden model w gamie - Probe.
Cougar na papierze
Dwudrzwiowe coupe - mimo iż całkiem pokaźnych rozmiarów - zdolne jest pomieścić zaledwie 4 osoby, co już na starcie wielu osobom każe rozejrzeć się za innymi samochodami, o przynajmniej teoretycznej możliwości zabrania na pokład pięciu chętnych. Niemniej 4,7 metra długości czyniły Cougara czymś więcej niźli tylko miejskim coupe do wciśnięcia w każde miejsce. Sprawne sterowanie tymże okrętem wymagało wprawy, zwłaszcza że silniki, jakie montowano, ochoczo reagowały na każdy najmniejszy ruch pedału gazu.
Myliłby się jednak ktoś sądząc, że postawiono na różnorodność. Przeciwnie - Ford Cougar kontynuował filozofię marki ("możesz mieć Forda w każdym kolorze pod warunkiem, że będzie to kolor czarny"). Wybór jednostek napędowych sprowadzał się zatem do dwóch - "rzędowej czwórki" i "widlastej szóstki". Już pierwszy - Zetec - o pojemności 2,0 litrów i mocy 132 KM nienajgorzej radził sobie z masą Cougara (ok. 1300-1400 kilogramów w zależności od wersji). Dużo przyjemniej przedstawiała się jednak druga opcja - 2,5-litrove V6 (Duratec) generujące 170 KM. To właśnie ta jednostka nadawała Cougarowi osiągi godne rasowego coupe. W żadnym jednak wypadku nie można było posądzić Forda o sportowe aspiracje - słabsza wersja na osiągnięcie "setki" potrzebowała 10,3 sekundy, podczas gdy mocniejsza - 8,3 s. Na widok agresywnej sylwetki Cougara można by oczekiwać lepszych wyników. Dużo lepszych. Widać to również przy prędkościach maksymalnych - 209 km/h i 224 km/h to wyniki na co dzień zupełnie wystarczające. Ale - jak mówią - apetyt rośnie w miarę je(ż)dzenia…
Cougar w obiektywie
Ocena stylistycznych aspektów samochodu nigdy nie należy do prostych zadań, wszak o gustach się nie dyskutuje. Z drugiej strony istnieją gusta i guściki. I w związku z tym ostatnim można by zaryzykować stwierdzenie, że guściki pokuszą się o Pumę, podczas gdy gusta wybiorą niemal dystyngowanego w tymże zestawieniu Cougara. Ford Cougar prezentuje się groźnie, ale w niemal stuprocentowo amerykańskim stylu - długie nadwozie, klasycznie wykonane wnętrze, bogate wyposażenie, pojemne silniki… Aż dziwne, że w Ameryce nie zrobił oszałamiającej kariery. Cóż, tam ceni się Chryslera, Dodge’a czy Chevroleta. Za Oceanem zwyciężyły i Sebring, i Intrepid. Ford musiał obejść się smakiem.
W polskiej z kolei rzeczywistości Cougar - mimo upływu już niemal 10 lat od zakończenia produkcji - prezentuje się świeżo i na pierwszy rzut oka trudno odróżnić go od zbliżonych amerykańskich konkurentów. A to z całą pewnością plus, bowiem coupe Forda jest jednocześnie takim ucieleśnieniem amerykańskiego snu podzielonym przez europejskie realia - samochodem nieprzesadnie paliwożernym, niezbyt drogim, a jednocześnie mającym w sobie gen krążownika szos.
Cougar w Polsce
Ford Cougar nie jest egzotykiem w pełni tego słowa znaczeniu. Jego ceny wciąż jeszcze nie rosną (i pewnie nie będą nigdy), niemniej jednak kilka aspektów nakazuje, by traktować go raczej w kategorii ciekawostek. Spalanie nie zaskakuje - przy relatywnie mocnym silniku i sporej masie nie mogło być niższe. 9,3 litra na 100 km w przypadku słabszej jednostki oraz 11 litrów w wariancie V6 to rezultaty dobre, choć niepowalające. Dużą ostrożność zachować należy montując instalację gazową - Ford Cougar choć z LPG potrafi efektywnie współżyć, to jednak dość często zdarzają mu się kłótnie. Instalacja musi być naprawdę dobrej jakości, by nie wysłała przedwcześnie sportowego Forda na emeryturę. Redukuje natomiast koszty, sprowadzając średnie spalanie do wartości 11,5-12 litrów LPG na 100 km, co czyni Cougara autem jeśli nie ekonomicznym, to przynajmniej relatywnie łatwo akceptowalnym finansowo.
Pomijając kwestie spalania, kupując Forda Cougara nie trzeba przesadnie przejmować się kosztami - sporo części wspólnych jest z Mondeo, dzięki czemu ewentualne naprawy nie zrujnują kawalerskiego (bo to właśnie kawalerzy najczęściej decydują się na Cougara) budżetu. Sporo zależy jednak od dbałości - zadbane egzemplarze, co dość zaskakujące w wypadku Forda, okazują się w stu procentach bezawaryjne! Reszta to natomiast standardowe kwestie eksploatacyjne - na polskich drogach z bólu krzyczą wahacze, koszt ich wymiany to zwykle 500-600 złotych za sztukę. Poza tym jednak nie ma większych problemów - silnik (V6, rzecz jasna) zaprojektowany z myślą o Jaguarze wytrzymuje doprawdy spore przebiegi. Swego rodzaju bolączką Cougara są natomiast tzw. gadżety. Tu popsuje się podgrzewanie foteli, ówdzie czujnik prędkościomierza… Ot, rzeczy losowe.
Cougar w zderzeniu z rzeczywistością
Spośród wszystkich podobnych krążowników (Sebring, Intrepid, itp.) Cougar wydaje się propozycją całkiem rozsądną. Części zamiennych nie brakuje, ceny egzemplarzy wahają się od 6 do 15 tysięcy, przy czym już za ok. 10-11 tysięcy złotych trafić można na naprawdę przyzwoity samochód. Zatem żyć, nie umierać? Wszystko zależy od oczekiwań. Ford Cougar jest samochodem wymagającym, który od kierowcy będzie oczekiwał wiele uwagi. Z drugiej jednak strony odwdzięczy się multum niepodważalnych zalet.
Werdykt może być zatem tylko jeden - brać jeśli dają! Przynajmniej polska rzeczywistość motoryzacyjna stanie się ciekawsza.
Olaf Czubla
