- Niska cena (2-3 tys. zł) z reguły oznacza kiepski stan techniczny — tych aut nie opłaca się już ratować!
- Warto zapłacić parę tys. zł więcej za egzemplarz w dobrym stanie
- Starsze auta mają prostszą budowę
- Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onet.pl
Odwracasz tabelę, dobre na czele – przyznajcie się, kto, szukając danego modelu, zaczyna od oglądania najdroższych ofert? Zazwyczaj patrzymy, jak wejść w jego posiadanie najniższym kosztem. W przypadku opisywanych starych aut najtańsze egzemplarze to szroty, których nie opłaca się doprowadzać do dobrego stanu, lecz należy potraktować jako opcję „do pierwszej awarii i na złom”. Jednak jeśli uszeregujemy ogłoszenia od najdroższych i właśnie takimi egzemplarzami się zajmiemy, może się okazać, że – mimo zaawansowanego wieku – mają one jeszcze całkiem sporo do zaoferowania. Tak też zrobiliśmy (koncentrując się na kwocie od 5 do 10 tys. zł) i w każdym modelu prezentujemy dodatkowo konkretne ogłoszenie z atrakcyjnym – naszym zdaniem – egzemplarzem. Nie oglądaliśmy ich osobiście, ale opis na tyle zachęca, że zaryzykowalibyśmy nawet dalszą podróż na oględziny. Zresztą po tygodniu część ogłoszeń była już nieaktualna.
Do zalet starszych aut zaliczymy prostą budowę. Mało skomplikowane silniki i mniej elektroniki to co prawda mniej systemów wspomagających i udogodnień komfortowych, lecz także znacznie krótsza lista rzeczy do popsucia. Przy czym wiele osób wcale nie odczuje aż tak wyraźnie ubogiej kompletacji aut. Oczywiście, trzeba zdać sobie też sprawę z wad starszych modeli. Na czele wymienimy gorszy poziom zabezpieczeń przed skutkami wypadków i bardziej zanieczyszczone spaliny. W warsztatach można napotkać kłopoty z diagnostyką (nie było jednolitych standardów OBD), mechanicy mniej znają starsze modele.
Stare auta za 5-10 tys.zł – Naszym zdaniem
Tak, te propozycje ciągle mają sens! Ale trzeba trzymać się kilku zasad. Przede wszystkim najważniejszej: zakup odpowiedniego egzemplarza, z pewnością nie z najniższej półki cenowej dla danego modelu, lecz wręcz przeciwnie. Auta z lat 90. XX w. czy z początku obecnego wcale nie muszą być zardzewiałym szrotem. Wiele modeli oferuje przyjemność z jazdy, całkiem dobre wyposażenie i… niskie koszty eksploatacji dzięki tanim częściom zamiennym i mniejszemu nakładowi pracy na ich wymianę.
Jeden z najczęściej przywożonych do Polski modeli – trafiają do nas nie tylko egzemplarze nowszych serii, lecz także 1. generacja. Auta cenione są za trwałość i odrobinę luksusu, który zapewniają za stosunkowo nieduże pieniądze. Musicie jednak uważać, bo znakomita większość egzemplarzy ma za sobą przygody blacharskie lub jest wyeksploatowana. Przebiegi powyżej 200 tys. km (na liczniku, a w rzeczywistości?) to nic nadzwyczajnego. Diesle dożyły już kresu swoich dni (chociaż 1.9 z rozsądnym przebiegiem to wciąż dobra opcja, uważać trzeba na 2.5 TDI V6), w ogłoszeniach dominują benzyniaki – oszczędni mogą sięgnąć po bazowy silnik 1.6, ciekawym kompromisem są 1.8 i 1.8 T, nie brak też paliwożernych V6. Na niezły egzemplarz powinno wystarczyć ok. 10 tys. zł (my znaleźliśmy za 8900 zł). Ogromną zaletą A4 jest świetna dostępność zamienników w różnych cenach, koszty napraw obniża też w miarę prosta budowa z silnikami montowanymi wzdłużnie (dobry dostęp np. do rozrządu). Uważajcie na zużycie mechaniczne silników, niską trwałość ma rozbudowane wielowahaczowe zawieszenie przednie. Do wyboru sedan i kombi.
Niezła jakość wykończenia, łatwa obsługa. Często jednak wyposażenie jest ubogie.
Największy problem BMW to kierowcy, którzy często mają za nic przepisy ruchu drogowego oraz tacy, którzy za wszelką cenę (niekoniecznie dysponując funduszami i wiedzą) chcą swoje auto stuningować. Przez to na rynku znajdziecie wiele powypadkowych i kiepsko naprawionych egzemplarzy. Nie oznacza to jednak, że nie warto się tym autem interesować. Odradzamy propozycje w cenach do 5 tys. zł, ale za około 10 tys. zł (najdroższe E36 wyceniane są znacznie wyżej) można znaleźć „trójki” z pełną historią serwisową (z rozsądnym przebiegiem – nawet poniżej 200 tys. km), które nie mają za sobą poważnych wypadków. Będzie łatwiej, jeśli powstrzymacie się od wybrzydzania w temacie nadwozia (najtańsze są skrócone Compacty, ale nie jest to regułą) i silnika – bazowe 1.6, 1.8 czy 1.9 nie gwarantują oszałamiających osiągów, ale są bardziej zadbane. Świetnie wypadają odmiany R6 (2.0, 2.5, 2.8), ale cenią się na rynku. Oprócz wersji 3d są też sedany, kombi oraz – droższe – kabriolety i coupé. Zalety auta to duża przyjemność z jazdy i imponujący wybór odmian. Świetne zachowanie się na drodze to jeden ze znaków rozpoznawczych BMW serii 3.
Ładnie wykończone, ergonomiczne wnętrze. Wadą aut z bazowymi silnikami jest najczęściej słabe wyposażenie (np. brak klimatyzacji).
Francuski kompakt nadal nieźle wygląda, oferuje dość dobre walory przewozowe (bagażnik hatchbacków 3d/5d ma aż 408 l, a jest też kombi z kufrem do 1512 l) i komfortową jazdę. Szkoda, że podaż nie jest duża, ale znaleźliśmy egzemplarze od pierwszych właścicieli, z przebiegami poniżej 100 tys. km! Zadbane Xsary wolne są od korozji. Oczywiście, są też wady: nie brak aut mocno wyeksploatowanych, kupowanych „na dojechanie”. Te jednak kosztują nie 5-7 tys. zł, lecz 2-3 tys. zł. Oszczędność zazwyczaj się nie opłaci, choćby z powodu licznych napraw – często regeneracji wymaga tylna belka.
Estetyka na wysokim poziomie, na fot. bogata wersja VTS.
Głównym wrogiem Accorda 6. generacji jest korozja. Dlatego pierwszym krokiem do sukcesu jest znalezienie egzemplarza ze zdrową podłogą, rdza atakuje też m.in. tylne zakola, progi i łączenia blach. Mechanika to prawdziwy majstersztyk – nawet 20-latek potrafi przebić niezawodnością znacznie młodsze konstrukcje. Mowa tu oczywiście o jednostkach benzynowych, które co prawda lubią wypić olej, jednak mają wysoką trwałość. Świetnym wyborem jest wersja 2.0, jednak znacznie większą popularność ma odmiana 1.8 – również zasługuje na uznanie, choć osiągi są gorsze. Diesle Rovera praktycznie nie występują już na rynku – i dobrze, bo psuły opinię niezawodnej Hondzie. W ofercie sedany i liftbacki (na dobre potrzeba 7-8 tys. zł) oraz droższe coupé (często z dużymi silnikami, np. 3.0). Najciekawszą odmianą jest Type R (2.2/212 KM), ale to obecnie kosztowny rynkowy rarytas.
Przyjemne materiały wykończeniowe, dobra ergonomia, często niezłe wyposażenie.
Bardzo duży rozrzut cenowy: klasa C 1. generacji wyceniana jest od 2,4 tys. do… 123 tys. zł za kolekcjonerską wersję C 63 AMG sprowadzoną z Japonii. Wiele aut ma kosztować w przedziale 15-25 tys. zł, ale uznaliśmy, że i 10 tys. zł wystarczy na dobrze rokujący egzemplarz. Ogłoszenie, które przykuło naszą uwagę, dotyczy dwulitrowego benzynowego sedana (kombi stanowią zdecydowaną mniejszość) z przebiegiem 220 tys. km, który nie powinien wywrzeć na silniku i podzespołach większego wrażenia – oszczędności Mercedesa z lat 90. dotyczyły bardziej zabezpieczenia antykorozyjnego niż mechaniki. Dla wielu kierowców nie ma Mercedesa bez silnika wysokoprężnego – w klasie C stosowano „taksówkarskie” wolnossące jednostki 2.0, 2.2 i 2.5 oraz nowoczesne doładowane CDI z wtryskiem common rail (uwaga na zużycie osprzętu). Podwozie Mercedesa nastawione jest na komfortową jazdę, silnik benzynowy 2.0 demonem mocy nie jest.
Wnętrze przyciąga niezłą jakością wykonania, ale jest nieco ciaśniejsze niż u wielu konkurentów.
Ne jest łatwo znaleźć Primerę P11 w dobrej kondycji – doceniano jej ponadprzeciętną niezawodność i często kupowana była do intensywnej jazdy, przez co teraz oferowane są wyeksploatowane już egzemplarze. Ten znaleziony przez nas ma sprawdzoną jednostkę SR20 – znacznie lepszą od wprowadzanych w końcu lat 90. benzyniaków QG (duże spalanie oleju, mała pojemność miski olejowej, kłopoty z rozrządem). Diesli (prosta jednostka z komorą wirową) jest bardzo mało. Typową usterką Primery jest zużycie wahacza górnego w przednim zawieszeniu, uważajcie też na postępującą korozję nadwozia.
Mało finezji, ale bogate wyposażenie i poprawna ergonomia.
Większość egzemplarzy przegrała z korozją, ale można jeszcze znaleźć wolne od rdzy, z silnikami, które nie pobierają nadmiernych ilości oleju. Polecamy benzyniaki (zdecydowanie dominują na rynku), ale po większych przebiegach również one robią się kłopotliwe (chociażby wspomniany apetyt na olej, wycieki oleju czy płynu chłodzącego). Wybrane auto ma może niezbyt oszczędny, ale dość mocny i przyjemny na co dzień silnik 2.0, a przebieg 122 tys. km daje szansę na minimalną liczbę kłopotów. Oczywiście, ta Vectra ma cenę wywoławczą nie około 3 tys. zł (jak większość egzemplarzy), lecz 7 tys. zł. Oceniając konkretny samochód, zwróćcie uwagę również na stan zawieszenia – tylne to rozbudowana konstrukcja wielowahaczowa, która łapie luzy. Dzięki niej za to auto przyjemnie się prowadzi. Kto liczy na zakup uniwersalnego kombi (bagażnik stosunkowo mały, bo tylko 460-1490 l), będzie miał najmniejszy wybór aut, więcej jest sedanów i liftbacków.
Ciekawa stylistyka deski rozdzielczej, niezłe wykonanie, choć czasem szwankuje ciekłokrystaliczny wyświetlacz.
Choć Scenic I był pierwszym kompaktowym vanem, miał bardzo udaną konstrukcję (dla 5 osób), docenianą przez klientów. Nie dziwi więc, że auta były mocno eksploatowane i te, które jeszcze jeżdżą, najczęściej warte są 2-4 tys. zł. Na rynku pojawia się jednak sporo egzemplarzy w naprawdę niezłym stanie – bez korozji, z rozsądnymi przebiegami (nawet poniżej 200 tys. km). Za takie auto warto zapłacić nawet 7-9 tys. zł. Tak jak u konkurentów, dominują silniki benzynowe: nowoczesne 1.4 i 1.6 16V, 1.8 i solidny, prosty 2.0. Diesle (około 25 proc. ofert) występowały w wielu wariantach: jako wolnossące, doładowane z wtryskiem pośrednim, bezpośrednim i bezpośrednim typu common rail (od 2000 r.). Ich osprzęt może wymagać drogiej naprawy. Bez większego kłopotu znajdziecie też Scenica z automatyczną przekładnią czy uterenowioną wersję RX4 (z napędem wszystkich kół!).
Przyjemny dla oka kształt deski rozdzielczej, łatwa obsługa.
Bardzo długi okres produkcji, różnorodność wersji i różny stan zachowania sprawiają, że Octavia 1. generacji kosztować może zarówno 2 tys. zł, jak i ponad 20 tys. zł. Najwyżej cenione są diesle 1.9 z przebiegiem poniżej 200 tys. km i benzyniaki 1.8T w odmianach Laurin & Klement, najniżej – wszelkie zajechane egzemplarze z korozją nadwozia, po wypadkach itp. Wydanie nieco mniej niż 10 tys. zł na około dwudziestoletnie auto pozwala liczyć na naprawdę przyzwoity stan. Istotną zaletą jest to, że praktycznie wszystkie silniki zasługują na uwagę (nie było na tym polu żadnych wpadek), bardzo tanie i szeroko dostępne części zamienne odpowiadają z kolei za niskie koszty ewentualnych napraw.
W kokpicie dominują prostota i funkcjonalność.
Choć Passat B5 jest obiektem drwin (jako typowe auto Polaka), nie zapominajmy o jego istotnych zaletach: zapewnia wygodną jazdę, pewne trzymanie się drogi, funkcjonalne wnętrze (szczególnie jako kombi) i bardzo łatwo dostępne części zamienne. A fakt, że wiele egzemplarzy pokonało (oficjalnie) ponad… 400 tys. km, tylko świadczy o dużej wytrzymałości. Kupowanie aut za 3-5 tys. zł to rzeczywiście proszenie się o kłopoty, ale już takie egzemplarze, jak ten z ogłoszenia, pozwalają mieć nadzieję na kolejne lata bezproblemowej eksploatacji. Większość odmian jest świetnie znana mechanikom, uwagę warto wzmóc w przypadku silnika 2.5 TDI V6 (uszkodzenia wałków rozrządu, szczególnie w przedliftingowych autach), 2.0 TDI (liczne ogólne kłopoty) czy benzynowych VR5 i VR6 (czułe na przegrzanie, drogie w naprawach). Kosztowne w naprawie może też być rozbudowane wielowahaczowe zawieszenie.
Nie ma modnych obecnie wielkich ekranów, ale czy czegoś w tym wnętrzu brakowało? Nam nie!