To tradycja i sięga co najmniej okresu międzywojennego. Coroczne spotkania drogowców odbywały się latem w okolicy dnia św. Krzysztofa. Miały one odświętny, ale nieformalny charakter. Po II wojnie światowej spotkaniom zaczęły towarzyszyć akademie. Po raz pierwszy swoim świętem transportowcy i drogowcy okrzyknęli dzień 26 kwietnia w 1963 r. podczas uroczystości wręczenia sztandaru przechodniego Rady Ministrów i Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ) za współzawodnictwo zakładów zrzeszonych w transporcie i drogownictwie. Rok później podczas hucznych obchodów jubileuszu XX-lecia powstania PRL uchwałą Rady Ministrów i CRZZ z 9 stycznia 1964 r. został oficjalnie ustanowiony Dzień Transportowca i Drogowca. Jego obchody miały przypadać na ostatnią niedzielę kwietnia. Propaganda sukcesu potrzebowała doniosłych uroczystości branżowych, zakładowych i regionalnych, więc dla porządku swoje święto otrzymali również chemicy, budowlańcy, metalowcy, pracownicy przemysłu włókienniczego itd.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo:
Dzień Drogowca i Transportowca oficjalnie
Po raz pierwszy oficjalne centralne uroczystości Dnia Transportowca i Drogowca odbyły się 24 kwietnia 1964 r., a na ich miejsce wybrano Salę Kongresową PKiN. Do Warszawy przybyło trzy tys. osób, ale święto obchodzono wszędzie - choćby na niewielką skalę. Akademie były organizowane we wszystkich zakładach zrzeszających pracowników Związku Zawodowego Transportowców i Drogowców. W ramach akademii organizowano występy, przeglądy grup muzycznych, bale czy konkursy fotograficzne i literackie. Niekiedy, wzorem święta pracy, imprezom towarzyszyły defilady, w trakcie których prezentowany był sprzęt i osiągnięcia branży. Pracownicy otrzymywali także premie pieniężne lub materiałowe. Nieodzownym elementem święta było wręczanie odznaczeń państwowych. Za swoją pracę drogowcy i transportowcy byli odznaczani Krzyżem Odrodzenia Polski, Krzyżem Zasługi, otrzymywali również odznaki resortowe - Wzorowy Kierowca i Przodujący Drogowiec. Ta ostatnia, w wariancie złotym i srebrnym, została ustanowiona 1 kwietnia 1969 r. na potrzeby świętowania V Dnia Transportowca i Drogowca oraz XXV rocznicy istnienia PRL. Po raz pierwszy wręczono ją na uroczystościach centralnych odbywających się w Lublinie 26 kwietnia.
Siłą napędową święta był Związek Zawodowy Transportowców i Drogowców
Największe znaczenie uroczystości przypada na lata 60. XX w. W kolejnej dekadzie, gdy zaczął narastać kryzys, stawały się one coraz skromniejsze, a w 1976 r. całkowicie z nich zrezygnowano. Dzień Transportowca i Drogowca nie zniknął jednak z kalendarza i dalej figuruje pod datą 26 kwietnia. W różnych źródłach wciąż można znaleźć informację o balach i konferencjach, pojawiają się życzenia, wzmianki na portalach drogowych. Tradycja przetrwała.
Z okazji Dnia Drogowca i Transportowca składamy najserdeczniejsze życzenia wszystkim reprezentantom tych zawodów!