Polestar 1 – ważny impuls

Wróćmy jednak do Hällered. Stojąc obok Polestara 1, mamy wrażenie, jakbyśmy widzieli się ze starym znajomym. Pierwszy raz zobaczyliśmy go bowiem w 2013 roku na salonie genewskim, kiedy Thomas Ingenlath przedstawił koncept prezentujący nową linię stylistyczną Volvo. Wtedy jednak szanse na jego produkcję były zerowe, bo w kolejce czekały bardziej chodliwe nowe odsłony SUV-a, sedana i kombi. Do następnego spotkania doszło w październiku 2017 roku w Szanghaju. Tam odbyła się oficjalna światowa premiera Polestara 1. Miejsce nieprzypadkowe. Wybrane nie tylko dlatego, że pochodzi stamtąd Geely, właściciel Volvo, lecz także dlatego, że właśnie w Chinach, w Chengdu, powstaje pierwsza fabryka nowej marki. Już jesienią tego roku ruszy tam produkcja seryjna. Rocznie będzie powstawać maksymalnie 500 sztuk auta, nie dłużej niż przez 3 lata.

Kolejne déja vu mamy po zajęciu miejsca w środku. Kto zna współczesne modele Volvo, natychmiast dostrzeże pokrewieństwo Polestara 1. Bardzo dobre materiały i estetyka iPhone’a, doprawiona dużym szklanym dachem i detalami z włókien węglowych. Specjalnie do tego coupé zaprojektowano szklaną gałkę drążka skrzyni biegów. Wszystko idealnie spasowane i tylko duży czerwony przycisk do awaryjnego zatrzymywania, umieszczony na konsoli środkowej, przypomina, że mamy do czynienia z przedseryjnym autem.

Za to podczas jazdy Polestar 1 zachowuje się tak, jakby jego konstruktorzy zakończyli już swoją pracę, nadając podwoziu z regulowanymi amortyzatorami Öhlinsa i dwoma silnikami elektrycznymi na tylnej osi ostateczny kształt. Trzeba przyznać, że zrobili to perfekcyjnie.

Po wciśnięciu pedału gazu jest się łagodnie, aczkolwiek stanowczo wciskanym w obszyte skórą oparcie. Może nie tak brutalnie, jak robi to Tesla, ale z soczystym dodatkiem ogarniającej kierowcę przyjemności. Czuć, że 600 KM (łączna moc systemowa) i 1000 Nm to potężna siła, która bez problemów radzi sobie z 2,3-tonową masą auta. Aż dziw, że generowana przy udziale 2-litrowego silnika benzynowego...

Im dłużej prowadzimy Polestara 1, tym bardziej nam się on podoba. Na zakrętach zachowuje się inaczej niż jakikolwiek inny pojazd. Bez zbędnego wychylania się nadwozia, z dużą swobodą, naturalnością, ale i pewnością. I to nie tylko na suchym torze, lecz także na mokrej pofałdowanej nawierzchni, na której bez problemu można by się poślizgnąć, gdyby się po niej szło. Pełną moc na ciasnych łukach Polestar 1 uwalnia z subtelną nadsterownością, ale niezależnie działające dwa silniki elektryczne przy tylnej osi z wektorowaniem momentu nie pozwalają, by koła zbyt mocno opuszczały obrany tor jazdy. Nawet kierowcy z mniejszym doświadczeniem będą zaskoczeni tym, jak szybcy mogą być za kierownicą tego coupé.

Polestar 1: sportowy komfort

Nie mniej imponuje zachowanie auta na nierównościach. Tam, gdzie „standardowe” Volva podskakują i przenoszą hałasy do wnętrza, Polestar 1 reaguje wręcz dostojnie. I to na 21-calowych alufelgach. Nigdy nie spotkaliśmy się z takim połączeniem precyzji i komfortu. Porsche? O wiele bardziej bezpośrednie i brutalne, ale nie tak wygodne. BMW serii 8? Delikatniejsze, ale na zakrętach znacznie bardziej syntetyczne, wręcz nudne...

Wracamy na lotnisko trasą przez Borˆs, Bollebygd i Snˆkered, bijąc się z myślami, czy bank pożyczyłby 155 000 euro na kupno Polestara 1. Szanse chyba niewielkie, ale majętnych klientów z pewnością nie zabraknie.

Polestar 1: naszym zdaniem

Polestar 1 w istocie jest autem innym niż wszystkie. Owszem, nie ukrywa pokrewieństwa z modelami Volvo, ale wydaje się jeszcze bardziej dojrzałą i luksusową konstrukcją. Szkoda tylko, że potencjał hybrydowego napędu, zapewniającego imponujące osiągi, nie zostanie wykorzystany w innych modelach marki.