Mercedes 170V – 80 lat klasy E

Światowa prezentacja 170 V (W126) odbyła się na wystawie samochodowej w Berlinie.

Nowy model przeznaczony był dla masowego odbiorcy – jego cena wynosiła 3750 RM za wersję 2-drzwiową, 3850 RM za limuzynę 4-drzwiową. Najdroższy był 2-osobowy kabriolet – kosztował 5980 RM.

Pod maską 170 V montowano silnik 4-cylindrowy o pojemności 1,7 litra i mocy 38 KM. Auto miało 4,27 m długości, 1,57 m szerokości i 1,56 m wysokości, ważyło ok. 1100 kg.

Silnik o mocy 38 KM pozwalał osiągnąć prędkość maksymalną 108 km/h, spalał ok. 11 litrów benzyny na 100 km.

Co ciekawe, konstruktorzy Mercedesa 170 V nie przewidzieli tylnej klapy bagażnika – bagaże wkładało się od środka, a w miejscu klapy bagażnika umieszczone było koło zapasowe (opony 5,25x16 cali).

Mercedes 170 V zbudowany był na solidnej ramie w kształcie wydłużonej litery X. Silnik umieszczono z przodu, napęd na koła tylne. Skrzynia 4-biegowa.

Charakterystyczna dla tego modelu (i wielu innych przedwojennych) była tylna, łamana oś – efektem tego rozwiązania było ustawianie się tylnych kół nie w pionie tylko pod pewnym kątem. Szczególnie dobrze widać to w aucie nieobciążonym z tyłu.

Model 170 V produkowano od 1936 do 1942 roku. W pierwszym roku produkcji powstało 12 868 egzemplarzy w dziewięciu wariantach nadwoziowych, m.in. limuzyna 2- i 4-drzwiowa, cabrio-limuzyna, cabrio A i cabrio B, roadster, kombi i policyjno-wojskowy kubelwagen.

W następnych latach produkcja wzrosła do 17-18 tys. rocznie, aby w czasie wojny spaść do kilku tysięcy rocznie.

Mercedesa 170 V produkowano do 1942 roku – w sumie powstało 86 615 egzemplarzy w różnych wersjach nadwoziowych (z tego 16 315 sztuk zakupiła armia niemiecka).

Model 170 V swoje drugie życie dostał po zakończeniu II wojny światowej. Pod koniec działań wojennych fabryka Mercedesa w Unterturkheim została zbombardowana i mocno zniszczona. Ocalała tylko ta część, gdzie produkowano model 170 V. W fabryce zachowała się też dokumentacja samochodu oraz wiele części i podzespołów.

Umożliwiło to szybkie uruchomienie produkcji Mercedesa 170 V – już w 1946 roku zmontowano 214 sztuk sanitarek i furgonów na podwoziu 170 V.

W 1947 roku zmontowano 1045 sztuk „170-tek", w tym 381 limuzyn i 200 karetek oraz 464 auta dostawcze.

W 1948 roku powstało już ponad 5 tys. modeli 170 V, a w 1949 – 14 tys. W tym samym roku wprowadzono także wersję z silnikiem Diesla o pojemności 1.7 litra i mocy 38 KM.

Modele 170 V oraz 170 D produkowano do 1953 roku – w sumie powstało 83 190 sztuk, a więc o 3 tys. mniej niż w okresie przedwojennym.

Jednym z ciekawszych wariantów modelu 170 V było auto z dużymi zbiornikami umieszczonymi z przodu i z tyłu – to elementy instalacji do wytwarzania gazu drzewnego (holzgas).

W zbiorniku z tyłu drewno było zgazowywane, a wytworzony gaz drzewny zasilał silnik. Silniki „170-tki" na holzgas miały zaledwie 22 KM mocy, ale pozwalały na jazdę w czasach kryzysu, gdy brakowało benzyny.

Mercedes 170 V zmotoryzował przedwojenne i powojenne Niemcy. Był bardzo udanym modelem, trwałym, niezawodnym i dostępnym dla osób nawet średnio zarabiających. Jego następcą od 1953 roku został tzw. Ponton, czyli model W120. Ponton miał zupełnie zmienioną konstrukcję – nadwozie było samonośne, bez ramy. Produkowano go do 1962 roku.

Kolejni protoplaści dzisiejszej klasy E to Mercedesy serii W110 (1961-68), W114/W115 (lata 1968-76), W123 (1976-85), W124 (1984-96), a następnie pierwszy „okular", czyli model W210 (1995-2002), drugi „okular", czyli W211 (2002-2009) oraz seria W212 (od 2009 do dziś).

W styczniu 2016 zaprezentowano najnowsze wydanie klasy E – W213. W polskich salonach Mercedesa najnowsza klasa E pojawi się na wiosnę 2016 roku.