Historia marki Alfa Romeo w fotografii (1950-2000)

W roku 1957 na salonie samochodowym w Turynie po raz pierwszy zaprezentował się następca serii 1900 – Alfa Romeo 2000. W ofercie znalazły się sedan Berlina i roadster Spider, oba z silnikiem o pojemności 2,0 l produkującym moc 78 kW (106 KM) lub 85 kW (115 KM). W roku 1960 dołączyło coupe Sprint. Wysoka cena spowodowała mały popyt na ten model. Sedan powstał w ilości ok. 2800 sztuk, Spiderów z karoserią firmy Touring wyprodukowano 3400 egzemplarzy, a odmiany Sprint z nadwoziem Bertone zbudowano zaledwie 700 sztuk.

Alfa Romeo Giulia odegrała ważną rolę w historii marki w latach 1962-78. Chodziło o mały sportowy sedan o rozmiarach zewnętrznych 4140 x 1560 x 1430 mm z rozstawem osi 2510 mm. Silnik zamontowany był z przodu, a napęd przekazywany był na tylne koła. Podstawowym silnikiem miał pojemność 1,6 l i oferował na ówczesne czasy doskonałą moc 75 kW (102 KM) i pięciostopniową skrzynię biegów. Prędkość maksymalna wynosiła 170 km/h, a od 0 do 100 km/h auto rozpędzało się w 12 sekund. Szybki sedan cechował się lepszą aerodynamiką niż ówczesne Porsche 911. Później gama silników poszerzyła się o jednostki o pojemności od 1,3 do 1,8 l, a pod koniec produkcji pod maską pojawił się również diesel o pojemności 1,8 l i mocy 41 kW (56 KM).

Alfa Romeo Spider z roku 1966 to legendarny pojazd, który dzięki ponadczasowej konstrukcji wytrzymał w produkcji do roku 1993 z minimalnymi zmianami mechanicznymi. Roadster z nadwoziem zaprojektowanym przez studio Pininfarina powstawał najpierw w zakładzie Grugliasco, czwarta seria była produkowana przez spółkę Pininfarina w San Giorgio Canavese. Największe sukcesy Alfa Romeo Spider odnosiła w latach 1990, kiedy sprzedano 7100 egzemplarzy i 1991 ze sprzedażą 9 tys. sztuk.

W latach 1967-72 na bazie serii Giulia produkowano Alfa Romeo 1750 Berlina, do roku 1977 produkowano model 2000. Samochód z karoserią Bertone miał 4390 mm długości i 4-cylindrowy silnik 1,8 l (87 kW/118 KM) lub 2,0 (97 kW/132 KM) pod maską. W sumie powstał w ilości 190 tys. egzemplarzy, z czego tylko kilkaset otrzymało trójbiegowy automat zamiast pięciostopniowej manualnej skrzyni biegów. W specyfikacji dla rynku amerykańskiego Alfa Romeo 2000 otrzymało mechaniczny wtrysk paliwa.

Coupe Alfa Romeo Montreal z siedzeniami w układzie 2+2 powstawało w latach 1970-77. Po raz pierwszy zaprezentowało się w formie koncepcyjnej na autosalonie w Montrealu w roku 1967, stąd nazwa, pod którą auto występowało. Model seryjny zadebiutował trzy lata później na targach w Genewie. Widlasty 8-cylidrowy silnik 2,6 l (150 kW/204 KM) zamontowany był z przodu podłużnie i poprzez dyferencjał o zwiększonym tarciu napędzał tylne koła.

Nowa fabryka Alfa Romeo na południu Włoch dała nazwę jednemu z najpopularniejszych pojazdów marki. Alfasud (sud po włosku południe) powstawał w latach 1971-89. Chociaż nadwozie miało dwubryłową konstrukcję, z początku nie był to klasyczny hatchback. Z przodu zamontowano 4-cylindrowe jednostki typu bokser o pojemności od 1,2 do 1,7 l. Produkcję zakończono w roku 1989 z niecałym milionem wyprodukowanych egzemplarzy.

Alfa Romeo Alfetta, sedan z napędem na tylną oś, produkowano od roku 1972 do początku lat 80-tych. Popularność (sprzedano ponad 400 tys. egzemplarzy) auto zyskało dzięki ofercie mocnych silników w połączeniu z doskonałymi właściwościami jezdnymi. Alfetta wprowadziła do produkcji seryjnej spółki Alfa Romeo układ transaxle z silnikiem z przodu i skrzynią biegów przy tylnej napędzanej osi. Uzyskano w ten sposób lepsze rozłożenie masy. Niestety drugą połowę cyklu życiowego naznaczyły wielkie problemy z jakością, które firma nie była w stanie szybko usunąć. Napęd zapewniały 4-cylindrowe jednostki 1,6, 1,8 i 2,0 l, a także 6-cylindrowce i 2-litrowe turbodiesle. Jednym z najpiękniejszym modeli Alfa Romeo w całej historii spółki było coupe GTV bazujące na modelu Alfetta.

Alfa Romeo Giulietta Nuova (1977-85) nawiązywała do poprzedniczki o tej samej nazwie produkowanej w latach 50-tych. Podobnie jak Alfetta, także Giulietta otrzymała układ transaxle, karoseria miała 4,2 m długości. Napęd zapewniały rzędowe silniki o pojemności 1,3 do 2,0 l.

W latach 1976-86 powstało ponad 12 tys. luksusowych sedanów Alfa Romeo Alfa 6. Samochód o długości 4760 mm wykorzystywał wiele komponentów z modelu Alfetta, ale w rzeczywistości to Alfa 6 była modelem bazowym. Samochód skonstruowano już na początku lat 70-tych, jednak kryzys naftowy odsunął jego produkcję. Napęd zapewniały silniki V6 (99-116 kW/135-158 KM), alternatywnie oferowany był rzędowy 5-cylindrowy turbodiesel 2,5 TD (77 kW/105 KM; 206 Nm).

Następcą modelu Alfa 6 zadebiutował w roku 1987 na targach we Frankfurcie. Pod nazwą Alfa Romeo 164 ukrywał się nowoczesny sedan z karoserią Pininfarina, który był ostatnim modelem przeznaczonym na rynek USA. W Europie fani marki chłodno przyjęli nowy pojazd, ponieważ w odróżnieniu od wielu poprzedników oferował silnik z przodu i napęd na przednie koła. W roku 1993 przedstawiono topową odmianę Q4 z zaawansowanym napędem na obie osie. W sumie powstało ponad 270 tys. egzemplarzy modelu 164. Alfa Romeo 164 należała do rodziny technicznie spokrewnionych modeli, do której należały również Fiat Croma, Lancia Thema i Saab 9000.

Rodzinnym modelem była w latach 1983-95 Alfa 33 oferowana z nadwoziem typu liftback i kombi. Platforma modelu Alfasud otrzymała nową karoserię i silniki bokser o pojemności 1,2 do 1,7 l. Modelem następczym była para Alfa Romeo 145/146 produkowana w latach 1994-2001.

Krótkim i niezbyt udanym epizodem w nowożytnej historii firmy Alfa Romeo był model Arna produkowany w latach 1983-87. Auto powstało przy współpracy z japońską spółką Nissan (japończycy sprzedawali auto jako Nissan Cherry). Niestety pojazd prezentował to gorsze od obu producentów.

Natomiast sukces odniósł model Alfa Romeo 75, który powstawał w latach 1985-92. W przeciągu pierwszych trzech lat powstało 170 tys. egzemplarzy z układem transaxle. Samochód sprzedawany był również w USA.