Opel Monza GSE - z archiwum Auto Świata

Sportowe coupé Opla o włoskiej nazwie Monza w prostej linii wywodzi się od dużej, luksusowej limuzyny – Senatora. W 1977 roku pokazał się następca Opla Rekorda E. Był nim model Senator A. Na niektórych rynkach występował także pod nazwami Vauxhall Royale, Chevrolet Senator czy Vauxhall Senator. Oferta nowej linii pojazdów firmy z Rüsselsheim została rozszerzona o zbudowane na tej samej płycie 3-drzwiowe coupé, które nazwano Monza. Monza to nieduże miasto pod Mediolanem, w którego parku znajduje się słynny tor wyścigowy.

Opel Monza GSE – cyfrowy wyświetlacz

Nowy, sportowy Opel wyglądem ucieleśniał ówczesny styl projektowania takich samochodów. Jego kształt jakby wyszedł spod linijki. Wszystko proste jak strzelił – szczególnie dolna linia okien przechodząca w niewielki spoiler. Za to na tablicy wskaźników działo się sporo. Szybkościomierz pokazywał na cyfrowym wyświetlaczu osiąganą prędkość, a kolorowe paski informowały o obrotach, ciśnieniu oleju, ładowaniu akumulatora czy ilości benzyny w baku. Wszystko jak na pulpicie sterowniczym statku kosmicznego Enterprise z kultowego serialu „Star Trek”.

Monza jest pierwszym pojazdem Opla z niezależnym zawieszeniem kół na tylnej osi oraz z 6-cylindrowym, rzędowym silnikiem. Na początku były dwie jednostki napędowe: 2.8 o mocy 140 KM oraz 3.0 o mocy 180 KM. W roku 1981 pojawił się jeszcze jeden silnik 136-konny, o pojemności 2,5 l.

Pierwsza Monza z serii A1 charakteryzowała się chromowanymi zderzakami. W roku 1981 zmieniono wnętrze pojazdu. Rok później na rynku pokazała się seria A2 ze zmienionym przodem i tyłem auta. Coupé Opla otrzymało czarne nakładki na zderzakach. Stopniowo pracowano nad zmniejszeniem zużycia paliwa oraz zwiększeniem luksusu użytkowania samochodu.

Opel Monza – sportowy wygląd, ale brak sportowych sukcesów

Chociaż nazwa sportowego coupé Opla wywodzi się od zbudowanego w 1922 roku legendarnego, włoskiego toru wyścigowego Autodromo Nazionale di Monza, ten pojazd nie odnosił sukcesów w zawodach. Jego udział w wyścigach i rajdach był bardzo sporadyczny. W końcu lat 70. i na początku 80. kierowcy na tym modelu kilkakrotnie uczestniczyli w mistrzostwach świata samochodów sportowych. Z racji kraju produkcji przede wszystkim ścigano się na Nürburgringu. Jednak najlepszy rezultat odniesiono w wyścigu 24 godziny SpaFrancorchamps w 1980 roku.

Załoga Johann Weisheidinger oraz Dietmar Hachner doprowadziła Monzę do mety na 10 pozycji. Cztery lata później w pierwszym sezonie rozgrywania zawodów DTM Klaus Emil Röckel zajął w klasyfikacji generalnej 25 miejsce. Rok później było nieco gorzej, tym razem wywalczył 33 lokatę. Na początku lat 90. Monza prowadzona przez Gavina Coxa wystartowała w rajdowych mistrzostwach świata. Dwa starty w Rajdzie RAC (1991 i 1992) również nie przyniosły olśniewających wyników. W Polsce Opla Monzę używał niezapomniany Marian Bublewicz, ale tylko prywatnie, nie jeździł nim w zawodach.

Produkcję Opla Monzy zakończono w roku 1986. Od 1978 do końca wytwarzania na drogi wyjechało łącznie 46 008 tych sportowych aut.

Coupé wywodzące się z modelu Senator to niejedyny Opel, który pojawił się pod nazwą Monza. Nie należy go mylić z produkowanym w Południowej Afryce małym Kadettem w wersji sedan. Także w Brazylii pojawił się niedostępny na innych rynkach Chevrolet Monza. Tym razem był to Opel Ascona rocznik 1981 w 3-drzwiowej wersji typu fastback.

Opel Monza GSE – dane techniczne