W czasie, gdy Fiat na początku lat siedemdziesiątych wprowadzał do produkcji model 127, był to bardzo nowocześnie skonstruowany pojazd. Dość powiedzieć, że jego poprzednik Fiat 850 miał jednostkę umieszczoną z tyłu i napęd przekazywany na tylne koła, tymczasem w nowym modelu moment obrotowy z silnika umieszczonego pod przednią maską przekazywany był na koła przedniej osi.
Koroduje szybciej, niż jeździ
Niestety, ta nowoczesna konstrukcja miała jedną poważną wadę: szybko rdzewiała. Korozja atakuje przede wszystkim ranty drzwi, ramki szyb oraz podłogę, ale także pozostałe elementy karoserii. Z tego powodu do dziś pozostało niewiele całych egzemplarzy.
Każdy, kto chce odnowić Fiata 127, napotyka ten sam problem: skąd wziąć blachy? Nowych jak na lekarstwo, a używane już dawno się rozleciały. Jeżeli nawet znajdziemy pojedyncze części blacharskie, to jak na Fiata, który z założenia był tanim autem, będą drogie.
Trochę lepiej jest z mechanicznymi podzespołami. Wiele z nich stosowano w młodszych modelach tej marki, co nie znaczy, że wszystko jest dostępne od ręki i u dilera. Nic z tego – Fiat niespecjalnie dba o właścicieli youngtimerów Jeśli uda się odnowić taki samochód, warto pamiętać, że nie mamy do czynienia ze wzorem bezawaryjności.
Wiek konstrukcji wywołuje zresztą dodatkowe usterki
Słabe sprzęgło sprawia, że często konieczna jest jego wymiana, głośno pracują łożyska w skrzyni biegów, a cylindry wykonano z materiału tak niskiej jakości, że szybko przypomnimy sobie, co oznacza zwrot „naprawa główna silnika”.
Problemem w trakcie użytkowania są takż częste awarie elektryki. Fiat 127 nie należy jednak do youngtimerów, których używa się na co dzień. Słaby silnik sprawia, że dynamika jest co najwyżej przeciętna. Gorzej, że podczas jazdy powyżej 80 km/h w aucie robi się bardzo głośno.
Wyraźnie wyczuwalny jest brak 5. biegu. Innym mankamentem jest wysokie zużycie paliwa. Właściciel opisywanego egzemplarza szacuje je na 9 l/100 km podczas podróżowania w mieście. To sporo jak na niespełna 50-konną jednostkę.
Auto nie ma wspomagania kierownicy, ale to nie utrudnia manewrowania, bo masa pojazdu jest mała, a opony wąskie. Wnętrze Fiata 127 wykończono skromnie, ale warto zwrócić uwagę na przestronność.
Duży jest też kufer
W opisywanym egzemplarzu dostęp do niego jest utrudniony z powodu małego otworu. Rok po rozpoczęciu produkcji wprowadzono wersję z dużą klapą otwieraną wraz z szybą, a modele po liftingu przeprowadzonym w 1977 roku miały już wyłącznie takie rozwiązanie.
Wprowadzono nowe odmiany wyposażeniowe, a alternatywą dla silnika o pojemności 0,9 l stała się 50-konna jednostka1050 ccm. Kolejna nowość pojawiła się w 1981 roku, gdy pod maskę trafił 45-konny diesel.
Natomiast rok później przeprowadzono ostatnią modernizację. Zmieniono wygląd auta, a oprócz tego wprowadzono wersję Sport z benzynowym silnikiem o mocy 75 KM. W tej postaci Fiat 127 produkowany był we Włoszech do 1983 roku, kiedy to został zastąpiony przez Fiata Uno.
Produkowany w różnych krajach
Na innych rynkach samochód powstawał pod innymi nazwami oraz w różnych wersjach nadwoziowych jeszcze do 1987 roku.
127p oznacza, że opisywany egzemplarz, pochodzący z 1974 roku, został zmontowany w Polsce.
Gaźnikowy silnik o mocy 48 KM nie jest, jak na dzisiejsze czasy, ani dynamiczny, ani oszczędny. W mieście spalanie wynosi około 9 l/100 km. Powyżej 80 km/h jednostka staje się głośna.
Kasetowe klamki, czyli podobne do stosowanych w późniejszych wersjach PF 125p.
Niewielkie lusterko sprawia, że widoczność do tyłu okazuje się ograniczona.
Okrągłe wskaźniki mają stylistykę typową dla samochodów z lat siedemdziesiątych.
To jedyne przyciski, jakie są na kokpicie – pompka spryskiwacza i włącznik świateł.
Skromnie wykończone wnętrze ozdobiono drewnianymi okleinami. Jak na samochód z początku lat siedemdziesiątych przestronność wnętrza okazuje się zadowalająca.
Początkowo dostęp do bagażnika był ograniczony, bo otwierała się tylko wąska klapa. Po roku wprowadzono też wersję z unoszoną dużą klapą, a od 1977 r. miały taką wszystkie modele 127.