Po zmontowaniu 554 egzemplarzy modeli J1 i J2 zaczęto samodzielnie wytwarzać wersję J3. Inżynierowie spod znaku trzech diamentów mieli jednak ambitniejsze plany. Postanowili skonstruować własny pojazd terenowy z napędem na 4 koła.
Pierwszy prototyp Pajero pokazano w roku 1973. Jednak bardzo przypominał on Jeepa. 5 lat później zaprezentowano kolejny projekt. Ten pojazd łączył w sobie elementy luksusowej limuzy oraz Jeepa. W październiku 1981 roku na Tokyo Motor Show przedstawiono Pajero I generacji.
W maju następnego roku to auto trafiło do sprzedaży. Szybko okazało się rynkowym przebojem. Na świecie znane jest nie tylko pod nazwą Pajero. W hiszpańskojęzycznych krajach, gdzie oryginalna nazwa ma wulgarne znaczenie, było sprzedawane jako Mitsubishi Montero (znaczy to górski wojownik). Do Wielkiej Brytanii trafiło pod nazwą Shogun.
Początkowo Pajero było produkowane w wersji 3-drzwiowej z krótkim rozstawem osi. Model dostępny był w wersji ze stalowym dachem lub miękkim typu softtop. Klienci mieli do wyboru 3 wersje silnikowe: 2.0 benzynowy, 2.3 diesel lub 2.3 turbodiesel.
Później oferta jednostek napędowych znacznie się rozszerzyła. Pod koniec produkcji pierwszej generacji auta można było zamówić je z benzynowym silnikiem 3.0 V6 lub turbodieslem 2.5 z intercoolerem.
W lutym 1983 roku doszedł model 5-drzwiowy z dłuższym rozstawem osi. Dodatkowo można było do niego wstawić trzeci rząd foteli. Tym pojazdem wygodnie mogło podróżować 7 osób. 4 miesiące po pierwszym zwycięstwie w Rajdzie Paryż-Dakar w sezonie 1985 Pajero wprowadziło model z 4-biegową, automatyczną skrzynią biegów.
Druga generacja Pajero pokazała się na rynku w roku 1992. Nowe, szersze nadwozie było dostępne w 4 wersjach: Metal Top, Canvas Top Convertible, Semi High Roof Wagon i High Roof Wagon (z dłuższym rozstawem osi).
Trzecią generację Mitsubishi zaprezentowało najpierw w Japonii w roku 1999, a zaraz potem także w Europie. Tym razem pojazd został całkowicie przeprojektowany. Dzięki ogólnoświatowej popularności nazwa Pajero (lub Montero) znalazła się na innych pojazdach często nie mających nic współnego z pierwowzorem.
Pajero Mini to typowy japoński keicar (niewielkie autko nieprzekraczające wymiarów 3,39x1,48x2,0 m i z silnikiem o maksymalnej pojemności 660 ccm) sprzedawany wyłącznie na tamtejszym rynku. Pajero iO (znane w Europie jako Pajero Pinin lub Montero iO) to niezbyt duży SUV. Natomiast japońskie Mitsubishi Challenger jest eksportowane pod nazwą Pajero (Montero) Sport.
Pajero i Dakar - to brzmi tak samo jak Ferrari i Formuła 1. Mitsubishi odniosło najwięcej zwycięstw w tym samochodowym maratonie. Po raz pierwszy w długą trasę z Paryża do Dakaru w 1983 roku wyruszyły 4 Pajero.
Najlepiej wówczas wypadł Andrew Cowan, późniejszy szef sportowej ekipy Mitsubishi Ralliart. Brytyjczyk zajął 11 miejsce w klasyfikacji generalnej oraz pierwsze w klasie Marathon. Rok później był już trzeci w generalce.
W sezonie 1985 Pajero załogi Patrick Zaniroli i Jean Da Silva pierwsze dotarło do mety w Dakarze. W ciągu następnych 21 lat japońska terenówka wywalczyła kolejnych 10 zwycięstw. W roku 1992 najszybszy był Hubert Auriol, a rok później Bruno Saby.
Sezon 1997 zakończył się tryumfem Kenjiro Shinozuki, a 1998 Jean-Pierre'a Fontenaya. Po zwycięstwie Jutty Kleinschmidt w roku 2001 w legendarnym pustynnem maratonie wygrywali tylko jej koledzy.
Dwukrotnie najszybszy był Hiroshi Masuoka (2002 i 2003). Potem dwa zwycięstwa dołożył Stephane Peterhansel. W bieżącym sezonie zapewne nie ostatni sukces dla Pajero wywalczył Luc Alphand. Kierowcy Mitsubishi wygrali także wiele innych rajdów terenowych oraz zdobyli kilkakrotnie puchar świata w rajdach cross-country.
Galeria zdjęć
Mitsubishi Pajero - Terenówka jak marzenie
Mitsubishi Pajero - Terenówka jak marzenie
Mitsubishi Pajero - Terenówka jak marzenie
Mitsubishi Pajero - Terenówka jak marzenie
Mitsubishi Pajero - Terenówka jak marzenie