Tempomat opatentowano w 1940 roku, ale zastosowano po raz pierwszy w praktyce dopiero w 1957 roku. Nowoczesne układy tego typu są całkowicie zelektronizowane (ingerencja w parametry silnika, układu hamulcowego) i łączone są z komputerowo nadzorowanymi systemami radarowymi, zapewniającymi zachowanie stałej prędkości uzależnionej od płynności ruchu, hamowania w razie pojawienia się przed autem przeszkody itp. Patrz też Distronic.