Porównanie sedanów klasy wyższej z dieslami za 30 tys. zł

• Szukając używanego luksusowego auta nie warto brać pod uwagę najtańszych ofert
• W przypadku dużego auta dobrym wyborem może być silnik diesla
• Nawet używana tania limuzyna będzie droga w codziennej eksploatacji

Kupując dużą limuzynę za 30 tys. zł, większość z nas wybiera wśród używanych Audi A6, BMW serii 5 oraz Mercedesów klasy E. Jednak to niejedyne samochody klasy wyższej, które można kupić na rynku. Tym razem postanowiliśmy przyjrzeć się mniej oczywistym modelom i porównać je z klasycznym w segmencie Mercedesem klasy E.

Założony przez nas budżet 30 tys. zł pozwala bowiem na zakup 9-, 10- lub 11-letniego pojazdu zarówno ze Szwecji, z Francji, jak i z... Czech. Co tu robi Skoda? – zapytacie, z pewnością pukając się w czoło. Zdecydowanie nie jest prestiżowa, ale już pod względem wielkości kabiny w tylnej części Superb przewyższa nawet Citroëna C6, Mercedesa W211 i Volvo S80 II. Do tego za 30 tys. zł można kupić pierwszą generację z końca produkcji, a to oznacza auto pozbawione wielu chorób wieku dziecięcego.

Używana klasa średnia – czy aby na pewno nieporównywalna?

Tyle samo będą kosztowały pozostałe pojazdy, ale raczej w ich przypadku nie ma co liczyć na tak niskie koszty utrzymania, jak w Skodzie, do której części zamienne są najtańsze. Tyle że każdy z prezentowanych modeli ma swoje zalety. Mercedes oferuje bardzo dobrego diesla, z którym – o ile nie kupicie wyeksploatowanego egzemplarza – nie powinno być dużych problemów, do tego jako jedyny ma napęd na tylne koła (lub rzadziej 4x4), lubiany właśnie przez wielu kierowców aut klasy wyższej. Volvo, którego silnik ma mniej o jeden cylinder, zwykle jest napędzane na przednią oś (egzemplarzy 4x4 jest nawet mniej niż w przypadku W211). Druga generacja S80 bardzo długo była produkowana – wybór jest więc szeroki i nie brakuje aut świetnie wyposażonych, ale za 30 tys. zł można także pokusić się o S80 I z końca produkcji, bo to również udany model.

Kolejnym atutem 2. generacji jest dobre wyposażenie, szczególnie z zakresu bezpieczeństwa. Na to można zwykle liczyć też w Citroënie C6. Akurat w tym samochodzie łatwo da się zakochać – pięknie wygląda, bardzo dobrze go wykonano, a do tego zapewnia wysoki komfort jazdy.

To oczywiście zasługa hydropneumatycznego zawieszenia. Wielu ludzi się go boi, ale jeśli nie kupicie mocno zapuszczonego egzemplarza, nie powinno być z nim dużych problemów. W większych miastach od lat działają serwisy, które radzą sobie z naprawami hydropneumatyki, a koszty nie są wysokie. Gorzej oceniamy silnik 2.7 HDi, który ma wiele poważnych problemów, m.in. ukręca się w nim wał korbowy (bardzo kosztowna i pracochłonna naprawa).

Używana klasa średnia – nie wszystkie diesle są udane

Kłopoty może sprawić także diesel 2.5 TDI, który był montowany w Skodzie, na szczęście za nasze bazowe 30 tys. zł kupicie już zmodernizowaną wersję, w której wyeliminowano wiele problemów ze starszych wersji tego motoru. Nie zmienia to faktu, że gdy przyjdzie wam wymienić napęd rozrządu, to mimo relatywnie niskiej ceny samego zestawu sporo zapłacicie za robociznę.

W przypadku Skody można jednak zrezygnować z najmocniejszego diesla i kupić motor 1.9 TDI (najlepiej 130-konny), bo to zwiększa szansę na bezproblemową eksploatację, ale oczywiście osiągi będą wówczas słabsze. Dobra wiadomość dla osób zainteresowanych modelem z Mladej Boleslav – przekładnia automatyczna, którą montowano w tym modelu, jest trwała. Tego samego nie możemy niestety napisać o „automatach” stosowanych w Citroënie i Volvo (produkty japońskiej firmy Aisin Warner), w których po pokonaniu 160-180 tys. km zdarzają się awarie kosztowne do usunięcia. Skrzynia w W211 jest dość trwała, ale jej obsługa też nie należy do tanich.

Używana klasa średnia – Superb pali najmniej

Analiza danych testowych jasno wskazuje, że chociaż Skoda ma najgorsze osiągi, spala najmniej paliwa. Wyjątkowo paliwożerny okazuje się silnik stosowany w Citroënie, który na pętli pomiarowej konsumuje średnio prawie 10 l/100 km. To, co prawda, niewiele więcej niż deklaruje producent, ale najwięcej wśród porównywanych samochodów. Podobnie dużo paliwa C6 potrafi zużyć w bardziej polecanej wersji z silnikiem 3.0 HDi.

Największe różnice w stosunku do spalania podawanego przez producenta zmierzyliśmy jednak w Mercedesie – w tym wypadku to 1,8 l/100 km. Z drugiej strony Mercedes z trzylitrowym dieslem najszybciej przyspiesza od 0 do 100 km/h. Do tego pomiary są identyczne z danymi podanymi przez producenta (tak samo jest w Citroënie)! Auto klasy średniej to jednak nie tylko silnik, osiągi i spalanie. Równie ważne – a często najważniejsze – są przestronność wnętrza i wielkość bagażnika.

Najwięcej miejsca w przedniej części kabiny porównywanych przez nas modeli jest w Citroënie i Mercedesie. Na drugim miejscu plasuje się Volvo, a na ostatnim – Skoda. Gdy zaczniemy mierzyć wnętrze w tylnej części, okaże się, że Superb ma najwięcej do zaoferowania, szczególnie jeśli chodzi o ilość miejsca na wysokości nóg. C6, które w tej kategorii zajmuje drugą lokatę, wyróżnia się największą szerokością w drugim rzędzie siedzeń. Natomiast Mercedes i Volvo mają zbliżoną ilość miejsca z tyłu.

Mercedes W211 to model, który szczyci się największym kufrem – 540 l. Do Volvo załadujecie o 60 litrów mniej. Skoda Superb według danych producenta może pomieścić 462 l, a Citroën – jedynie 421 l. Warto też napisać o ładowności, bo dwa modele według naszych pomiarów testowych mogą przewieźć tylko 370 kg – mowa o „C-szóstce” i klasie E. O wiele lepiej wypada S80 (460 kg), najlepiej zaś Superb – aż 509 kg.

Używana klasa średnia – tanio nie będzie

W przypadku leciwych i dość skomplikowanych modeli klasy średniej nie ma co liczyć na niskie koszty utrzymania. Sporo wydacie już nawet na samo serwisowanie dużych diesli V6 i R5. Jeszcze gorzej będzie, gdy kupicie pojazd w złym stanie technicznym, dlatego radzimy szczególnie uważać i bardzo dokładnie sprawdzić stan auta.